“Gott woat an aule Tronen von de Uagen weschen. Doa woat kjeen Doot ooda Trua ooda Hielen ooda Weedoag mea sennen” (Openboarunk 21:3-4, De Plautdietsche Bibel).

Du kaust die secha sennen, daut Gott nich de Schult haft fa onse Trubbels (Jakobus 1:13).

Daut jeft die Troost to weeten, daut Gott met ons metfeelt, wan wie lieden (Sacharja 2:12).

Du kaust de fauste Hopninj haben, daut daut met daut lieden een Enj nämen woat (Psalm 37:9-11).

Daut jeft oppet weinichste twee Jrind:

• Gott es daut sea jäajenaun, wan Menschen lieden motten un ojjerajcht behaundelt woaren. Woo feeld Jehova Gott doaräwa, aus sien Volkj en de ieeschtemmasche Tiet schlajcht behaundelt wort? De Schreft sajcht, am jaumad daut äwa sien Volkj, wan “dee an unjadrekjten un kjwälden” (Rechta 2:18).

  Soone Menschen, waut aundre schlajcht behaundlen, kaun Gott nich lieden. Toom Biespel sajcht de Schreft, daut Gott dee “Henj dee oschuldje Menschen doot moaken” sea jäajenaun sent (Spricha 6:16-17).

• Gott es om jiedren eenen bekjemmat. Veleicht denkjst du, kjeena kaun vestonen, waut du fa Trubbels hast, oba Jehova kjant jiedrem eenen “siene Ploag un siene Weedoag” (2. Chronik 6:29-30).

  Jehova treest nu aul deejanje, dee am opp iernst deenen wellen (Aposteljeschicht 17:27; 2. Korinta 1:3-4). Un derch sien Kjennichrikj woat hee boolt doafäa sorjen, daut kjeena mea lieden mott (Matäus 6:9-10).