Jesus het ’n ruk lank sy bedrywighede hoofsaaklik in Galilea gedoen, waar hy ’n beter reaksie as in Judea gekry het. En toe hy in Jerusalem was en ’n man op die Sabbat genees het, “het die Jode nog harder probeer om hom dood te maak”. – Johannes 5:18; 7:1.

Dit is nou die herfs van 32 HJ en die Loofhuttefees is om die draai. Hierdie fees word sewe dae lank gevier, en op die agtste dag is daar ’n heilige vergadering. Die fees dui die einde van die landboujaar aan en is ’n tyd van groot blydskap en dankbaarheid.

Jesus se halfbroers – Jakobus, Simon, Josef en Judas – spoor hom aan: “Gaan hiervandaan na Judea toe.” Jerusalem is die godsdienssentrum van die land. Gedurende die drie jaarlikse feeste is die stad oorvol. Jesus se broers redeneer: “Niemand doen enigiets in die geheim wanneer hy in die openbaar bekend wil wees nie. As jy hierdie dinge doen, openbaar jou dan aan die wêreld.” – Johannes 7:3, 4.

Hierdie vier broers ‘beoefen nie geloof in hom’ as die Messias nie. Maar hulle wil hê dat dié wat vir die fees bymekaargekom het, sien hoe hy wonderwerke doen. Jesus, wat bewus is van die gevaar, sê vir hulle: “Die wêreld het geen rede om julle te haat nie, maar die wêreld haat my, omdat ek getuig dat die werke van die wêreld goddeloos is. Gaan julle na die fees toe. Ek gaan nog nie na hierdie fees toe nie, want my tyd het nog nie gekom nie.” – Johannes 7:5-8.

’n Paar dae nadat Jesus se broers saam met die meeste van die mense vertrek het, gaan Jesus en sy dissipels in die geheim na die fees toe, sonder dat baie mense hulle sien. Hulle vat die korter roete deur Samaria eerder as die een naby die Jordaanrivier, wat deur die meeste mense gebruik word. Jesus en sy dissipels sal akkommodasie nodig hê in Samaria, en daarom stuur hy boodskappers vooruit om voorbereidings te maak. Die mense in een Samaritaanse dorpie weier om hulle te verwelkom of om gasvryheid aan hulle te betoon omdat Jesus op pad is na Jerusalem vir die Joodse fees. Jakobus en Johannes vra woedend: “Here, wil u hê ons moet sê dat vuur uit die hemel moet kom en hulle vernietig?” (Lukas 9:54). Jesus bestraf hulle omdat hulle selfs so iets sal voorstel, en hulle reis verder.

Terwyl hulle op pad is, sê ’n skrifgeleerde vir Jesus: “Leermeester, ek sal u volg waar u ook al gaan.” Jesus sê: “Jakkalse het gate en voëls van die hemel het neste, maar die Seun van die mens het nêrens om sy kop neer te lê nie” (Matteus 8:19, 20). Hy wys dat die skrifgeleerde moeilike  tye sal deurmaak as hy Jesus se volgeling word. En dit lyk asof die skrifgeleerde te trots is om hierdie soort lewe te aanvaar. Elkeen van ons kan ons dus afvra: ‘Hoe bereid is ek om Jesus te volg?’

Jesus se vir ’n ander man: “Word my volgeling.” Die man antwoord: “Here, laat my toe om eers my pa te gaan begrawe.” Jesus ken die man se omstandighede en sê: “Laat die dooies hulle dooies begrawe, maar gaan jy en maak die Koninkryk van God oral bekend” (Lukas 9:59, 60). Die pa het blykbaar nog nie gesterf nie. As hy gesterf het, sou sy seun waarskynlik nie hier met Jesus praat nie. Die seun is nie bereid om die Koninkryk van God eerste in sy lewe te stel nie.

Wanneer hulle in die pad af stap in die rigting van Jerusalem, sê ’n ander man vir Jesus: “Ek sal u volg, Here, maar laat my eers toe om afskeid te neem van dié in my huis.” Jesus antwoord: “Geen mens wat begin ploeg en na die dinge kyk wat agter is, is geskik vir die Koninkryk van God nie.” – Lukas 9:61, 62.

Dié wat Jesus se ware dissipels wil wees, moet hulle oë gefokus hou op Koninkryksdiens. As die man wat ploeg, nie voor hom bly kyk nie, sal hy waarskynlik nie reguit slote maak nie. As hy die ploeg neersit om agtertoe te kyk, sal die werk in die landery nie op tyd klaar wees nie. Net so kan iemand wat agtertoe kyk na hierdie ou stelsel van dinge dalk afwyk van die pad wat na die ewige lewe lei.