1-3. (a) Waarom is ons aan Jehovah dank verskuldig? (b) Wat vra ons liefdevolle Redder van ons terug?

 STEL jou voor dat jy op ’n sinkende skip vasgekeer is. Net wanneer jy dink dat daar geen hoop is nie, daag iemand op wat jou red en na veiligheid bring. Hoe verlig voel jy tog wanneer jou redder jou van die gevaar af wegneem en sê: “Jy is nou veilig”! Sou jy nie voel dat jy aan dié persoon dank verskuldig is nie? Jy sal letterlik jou lewe aan hom te danke hê.

² Dit lig in sekere opsigte toe wat Jehovah vir ons gedoen het. Ons is beslis aan hom dank verskuldig. Hy het immers die losprys voorsien wat dit vir ons moontlik maak om uit die greep van sonde en die dood verlos te word. Ons voel veilig in die wete dat ons sondes vergewe word en ons ewige toekoms veilig is solank ons geloof in daardie kosbare offerande beoefen (1 Johannes 1:7; 4:9). Soos ons in Hoofstuk 14 gesien het, is die losprys die grootste blyk van Jehovah se liefde en geregtigheid. Hoe moet ons daarop reageer?

³ Dit is gepas om te kyk na wat ons liefdevolle Redder self van ons terugvra. Jehovah sê deur middel van die profeet Miga: “Hy het jou vertel, o mens, wat goed is. En wat verwag Jehovah van jou? Net dat jy geregtigheid moet beoefen, lojaliteit moet liefhê en beskeie moet wandel met jou God!” (Miga 6:8). Let op dat een van die dinge wat Jehovah van ons terugvra, is dat ons ‘geregtigheid beoefen’. Hoe kan ons dit doen?

4. Hoe weet ons dat Jehovah van ons verwag om in ooreenstemming met sy regverdige standaarde te lewe?

⁴ Jehovah verwag van ons om te lewe volgens sy standaarde van wat reg en verkeerd is. Aangesien sy standaarde regverdig  is, streef ons geregtigheid en regverdigheid na wanneer ons in ooreenstemming daarmee lewe. “Leer om goed te doen, beoefen geregtigheid”, sê Jesaja 1:17. God se Woord spoor ons aan om ‘regverdigheid te soek’ (Sefanja 2:3). Dit moedig ons ook aan om die ‘nuwe persoonlikheid aan te trek, wat in ooreenstemming met God se wil in ware regverdigheid geskep is’ (Efesiërs 4:24). Ware regverdigheid – ware geregtigheid – sluit geweld, onreinheid en onsedelikheid uit, want hierdie dinge skend wat heilig is. – Psalm 11:5; Efesiërs 5:3-5.

5, 6. (a) Waarom is dit nie vir ons ’n las om volgens Jehovah se standaarde te lewe nie? (b) Hoe toon die Bybel dat dit ’n voortdurende proses is om regverdigheid na te streef?

⁵ Is dit vir ons ’n las om volgens Jehovah se regverdige standaarde te lewe? Nee. ’n Hart wat tot Jehovah aangetrokke voel, vind nie sy vereistes moeisaam nie. Omdat ons ons God liefhet, asook alles wat hy verteenwoordig, wil ons lewe op ’n wyse wat hom behaag (1 Johannes 5:3). Onthou dat Jehovah ‘lief is vir regverdige dade’ (Psalm 11:7). As ons werklik Goddelike geregtigheid, of regverdigheid, wil navolg, moet ons leer om lief te hê wat Jehovah liefhet en te haat wat hy haat. – Psalm 97:10.

⁶ Dit is nie vir onvolmaakte mense maklik om regverdigheid na te streef nie. Ons moet die ou persoonlikheid met sy sondige gebruike uittrek en die nuwe persoonlikheid aantrek. Die Bybel sê dat die nuwe persoonlikheid deur akkurate kennis “nuut gemaak word” (Kolossense 3:9, 10). Die woorde “nuut gemaak word” gee te kenne dat dit ’n voortdurende proses is om die nuwe persoonlikheid aan te trek, ’n proses wat groot inspanning verg. Hoe hard ons ook al probeer om te doen wat reg is, daar is tye wanneer ons sondige natuur ons in denke, woord of daad laat struikel. – Romeine 7:14-20; Jakobus 3:2.

7. Hoe moet ons dit beskou as ons ’n terugslag kry terwyl ons regverdigheid nastreef?

⁷ Hoe moet ons dit beskou as ons ’n terugslag kry terwyl ons regverdigheid nastreef? Ons wil natuurlik nie die erns van sonde verklein nie. Terselfdertyd moet ons nooit tou opgooi  en voel dat ons tekortkominge ons ongeskik maak om Jehovah te dien nie. Ons genadige God het voorsiening gemaak om diegene wat opreg berouvol is, in sy guns te herstel. Kyk na die gerusstellende woorde van die apostel Johannes: “Ek skryf hierdie dinge aan julle sodat julle nie ’n sonde pleeg nie.” Maar hy was realisties en het bygevoeg: “Maar as iemand wel ’n sonde pleeg [weens oorgeërfde onvolmaaktheid], het ons ’n helper by die Vader, naamlik Jesus Christus” (1 Johannes 2:1). Ja, Jehovah het Jesus se losprysoffer voorsien sodat ons Hom ondanks ons sondige natuur op aanneemlike wyse kan dien. Wek dit nie by ons die begeerte om ons bes te doen om Jehovah te behaag nie?

8, 9. Hoe is die verkondiging van die goeie nuus ’n bewys van Jehovah se geregtigheid?

⁸ Ons kan geregtigheid beoefen – ja, Goddelike geregtigheid navolg – deur ’n volle aandeel daaraan te hê om die goeie nuus van God se Koninkryk aan ander te verkondig. Watter verband is daar tussen Jehovah se geregtigheid en die goeie nuus?

⁹ Jehovah sal nie hierdie goddelose stelsel tot ’n einde bring voordat hy eers die waarskuwing laat hoor het nie. In sy profesie oor wat gedurende die tyd van die einde sal plaasvind, het Jesus gesê: “Die goeie nuus moet . . . eers aan mense van al die nasies verkondig word” (Markus 13:10; Matteus 24:3). Die gebruik van die woord “eers” dui daarop dat ander gebeure op die wêreldwye predikingswerk sal volg. Daardie gebeure sluit die voorspelde groot verdrukking in, wat vernietiging vir die goddeloses sal beteken en die weg vir ’n regverdige nuwe wêreld sal baan (Matteus 24:14, 21, 22). Waarlik, niemand kan Jehovah tereg daarvan beskuldig dat hy onregverdig teenoor die goddeloses is nie. Deur die waarskuwing te laat hoor, gee hy sulke mense oorgenoeg geleentheid om hulle weë te verander en dus vernietiging te vermy. – Jona 3:1-10.

10, 11. Hoe weerspieël ons verkondiging van die goeie nuus Goddelike geregtigheid?

 ¹⁰ Hoe weerspieël ons verkondiging van die goeie nuus Goddelike geregtigheid? Eerstens, dit is net reg dat ons ons bes doen om ander te help om redding te verkry. Dink weer aan die illustrasie oor hoe jy van ’n sinkende skip gered word. Wanneer jy veilig in ’n reddingsboot is, sal jy sekerlik ander wat nog in die water is, wil help. Net so het ons ’n verpligting teenoor diegene wat nog in die “waters” van hierdie goddelose wêreld spartel. Baie verwerp weliswaar ons boodskap. Maar solank Jehovah geduldig bly, is dit ons verantwoordelikheid om hulle die geleentheid te gee om ‘berou te toon’ en sodoende vir redding in aanmerking te kom. – 2 Petrus 3:9.

¹¹ Deur die goeie nuus te verkondig aan almal wat ons teëkom, openbaar ons geregtigheid op nog ’n belangrike manier: Ons toon onpartydigheid. Onthou dat “God nie partydig is nie. In elke nasie is die mens wat hom vrees en doen wat reg is, vir hom aanvaarbaar” (Handelinge 10:34, 35). As ons Sy geregtigheid wil navolg, moet ons mense nie vooraf oordeel nie. Ons moet eerder die goeie nuus aan ander bekend maak, ongeag hulle ras, sosiale status of finansiële posisie. So gee ons almal wat wil luister, die geleentheid om die goeie nuus te hoor en daarop ag te slaan. – Romeine 10:11-13.

12, 13. (a) Waarom moet ons nie gou wees om ander te oordeel nie? (b) Wat beteken Jesus se raad om ‘op te hou om te oordeel’ en ‘op te hou om te veroordeel’? (Sien ook voetnoot.)

¹² Ons kan ook geregtigheid beoefen deur ander te behandel soos Jehovah ons behandel. Dit is so maklik om ander te oordeel deur hulle foute te kritiseer en hulle beweegredes te bevraagteken. Maar wie van ons wil hê dat Jehovah ons beweegredes en tekortkominge op so ’n genadelose wyse onder ’n vergrootglas moet sit? Dit is nie hoe Jehovah ons behandel nie. Die psalmis het gesê: “As u boekgehou het van oortredings, o Jah, wie sou dan kon bly staan, o Jehovah?” (Psalm  130:3). Is ons nie dankbaar dat ons regverdige en genadige God nie gedurig aan ons foute dink nie? (Psalm 103:8-10). Hoe moet ons ander dan behandel?

¹³ As ons die genade in God se geregtigheid verstaan, sal ons nie gou wees om ander te oordeel oor dinge wat ons regtig nie aangaan of wat van minder belang is nie. In sy Bergpredikasie het Jesus gewaarsku: “Hou op om te oordeel, sodat julle nie geoordeel word nie” (Matteus 7:1). Volgens Lukas se verslag het Jesus bygevoeg: “Hou op om te veroordeel, en julle sal beslis nie veroordeel word nie” (Lukas 6:37). a Jesus het getoon dat hy bewus was van onvolmaakte mense se neiging om ander te oordeel. As enige van sy toehoorders in die gewoonte was om ander kras te oordeel, moes hulle ophou om dit te doen.

14. Om watter redes moet ons ‘ophou om te oordeel’?

¹⁴ Waarom moet ons ‘ophou om te oordeel’? Om maar een ding te noem, ons gesag is beperk. Die dissipel Jakobus herinner ons hieraan: “Daar is net een wat Wetgewer en Regter is” – Jehovah. Daarom vra Jakobus reguit: “Wie is jy om jou naaste te oordeel?” (Jakobus 4:12; Romeine 14:1-4). Daarbenewens kan ons sondige natuur so maklik veroorsaak dat ons oordeel onredelik is. Baie gesindhede en beweegredes – onder meer vooroordeel, gekrenkte trots, jaloesie en selfvoldaanheid – kan ons beskouing van ons medemens verwring. Ons het ook nog ander beperkings, en as ons daaraan dink, behoort dit ons daarvan te weerhou om gou met ander fout te vind. Ons kan nie harte lees nie; en ook ken ons nie al die persoonlike omstandighede van ander nie. Wie is ons dan om verkeerde beweegredes aan medegelowiges toe te skryf of om hulle pogings in God se diens te kritiseer? Hoeveel beter is dit tog om  Jehovah na te volg en eerder na die goeie in ons broers en susters te soek as om op hulle tekortkominge te konsentreer!

15. Watter woorde en behandeling hoort geensins onder God se aanbidders nie, en waarom nie?

¹⁵ Wat van ons gesinslede? In vandag se wêreld word mense ongelukkig die krasste geoordeel in wat ’n oord van vrede behoort te wees – hulle eie huis. Dit is niks ongewoons om te hoor van mans, vrouens of ouers wat hulle gesinslede as ’t ware “vonnis” tot voortdurende uitskellery of fisiese mishandeling nie. Maar venynige woorde, bytende sarkasme en mishandeling hoort geensins onder God se aanbidders nie (Efesiërs 4:29, 31; 5:33; 6:4). Jesus se raad om ‘op te hou om te oordeel’ en ‘op te hou om te veroordeel’, is net soveel van toepassing wanneer ons by die huis is. Onthou dat die beoefening van geregtigheid beteken dat ons ander behandel soos Jehovah ons behandel. En ons God is nooit ongevoelig of wreed  in sy handelinge met ons nie. Hy is eerder “baie liefdevol en genadig” teenoor diegene wat hom liefhet (Jakobus 5:11). Wat ’n wonderlike voorbeeld is dit tog vir ons om na te volg!

16, 17. (a) Wat verwag Jehovah van ouermanne? (b) Wat moet gedoen word wanneer ’n sondaar nie opregte berou toon nie, en waarom?

¹⁶ Ons almal het ’n verantwoordelikheid om geregtigheid te beoefen, maar veral ouermanne in die Christengemeente het ’n verantwoordelikheid in hierdie opsig. Let op die profetiese beskrywing van “prinse”, of ouermanne, wat deur Jesaja opgeteken is: “Kyk! ’n Koning sal in regverdigheid regeer, en prinse sal in geregtigheid heers” (Jesaja 32:1). Ja, Jehovah verwag van ouermanne om geregtigheid te bevorder. Hoe kan hulle dit doen?

¹⁷ Hierdie geestelik bekwame manne weet goed dat geregtigheid, of regverdigheid, vereis dat die gemeente rein gehou word. Ouermanne is soms verplig om in gevalle van ernstige oortreding as regters op te tree. Wanneer hulle dit doen, hou hulle in gedagte dat Goddelike geregtigheid daarna streef om, wanneer moontlik, genade te betoon. Hulle probeer dus om die sondaar tot berou te lei. Maar gestel die sondaar toon nie opregte berou nie, ondanks hierdie pogings om hom te help? In volmaakte geregtigheid, sê Jehovah se Woord moet ’n ferm stap gedoen word: “Verwyder die goddelose mens onder julle uit.” Dit beteken dat hy uit die gemeente gesit moet word (1 Korintiërs 5:11-13; 2 Johannes 9-11). Dit bedroef die ouermanne om so ’n stap te doen, maar hulle besef dat dit nodig is sodat die sedelike en geestelike reinheid van die gemeente bewaar kan word. Selfs dan hoop hulle dat die sondaar eendag tot besinning sal kom en na die gemeente sal terugkeer. – Lukas 15:17, 18.

18. Wat hou ouermanne in gedagte wanneer hulle Bybelse raad aan ander gee?

¹⁸ Om geregtigheid te bevorder, beteken ook dat Bybelse  raad gegee word wanneer dit nodig is. Ouermanne soek natuurlik nie foute in ander nie. Hulle gryp ook nie elke geleentheid aan om ander tereg te wys nie. Maar ’n medegelowige begin dalk “’n verkeerde rigting inslaan voordat hy daarvan bewus is”. As ouermanne in gedagte hou dat Goddelike geregtigheid nie wreed of ongevoelig is nie, sal dit hulle beweeg om “so iemand op ’n sagmoedige manier [te] probeer reghelp” (Galasiërs 6:1). Gevolglik sal ouermanne nie ’n oortreder uitskel of harde woorde gebruik nie. Raad wat op ’n liefdevolle wyse gegee word, is ’n aansporing vir die een wat dit ontvang. Selfs wanneer hulle pertinente raad gee – deur duidelik te beskryf wat die gevolge van ’n onverstandige weg is – hou ouermanne in gedagte dat ’n medegelowige wat oortree het, ’n skaap in Jehovah se kudde is (Lukas 15:7). b As dit duidelik is dat liefde die beweegrede vir die raad of teregwysing is en dat dit in liefde gegee word, is die kanse groter dat dit die oortreder sal reghelp.

19. Watter besluite moet ouermanne neem, en waarop moet hulle hierdie besluite baseer?

¹⁹ Ouermanne moet dikwels besluite neem wat hulle medegelowiges raak. Ouermanne vergader byvoorbeeld van tyd tot tyd om te kyk of ander broers in die gemeente aan die vereistes voldoen om as ouermanne of bedieningsknegte aanbeveel te word. Die ouermanne weet hoe belangrik dit is om onpartydig te wees. Wanneer hulle besluite neem, laat hulle hulle deur God se vereistes vir sulke aanstellings lei en verlaat hulle hulle nie bloot op persoonlike gevoelens nie. Sodoende tree hulle op “sonder om bevooroordeeld of partydig te wees”. – 1 Timoteus 5:21.

20, 21. (a) Wat probeer ouermanne wees, en waarom? (b) Hoe kan ouermanne “dié wat terneergedruk is”, help?

 ²⁰ Ouermanne oefen ook op ander maniere Goddelike geregtigheid uit. Nadat Jesaja voorspel het dat ouermanne “in geregtigheid” sou dien, het hy verder gesê: “Elkeen sal soos ’n skuilplek teen die wind en ’n skuiling teen die reënstorm wees, soos waterstrome in ’n waterlose land, soos die skaduwee van ’n groot rots in ’n dorre land” (Jesaja 32:1, 2). Ouermanne probeer dus om ’n bron van vertroosting en verkwikking vir hulle medeaanbidders te wees.

²¹ Talle het vandag aanmoediging nodig weens al die probleme wat mense dikwels moedeloos maak. Ouermanne, hoe kan julle “dié wat terneergedruk is”, help? (1 Tessalonisense 5:14). Luister na hulle met empatie (Jakobus 1:19). Hulle het dalk ’n behoefte daaraan om die angstigheid in hulle hart te bespreek met iemand in wie hulle vertroue het  (Spreuke 12:25). Verseker hulle dat hulle belangrik, kosbaar en geliefd is – ja, vir Jehovah en ook vir hulle broers en susters (1 Petrus 1:22; 5:6, 7). Verder kan julle saam met en vir sulke persone bid. Dit kan vir hulle baie vertroostend wees om ’n ouerman ’n opregte gebed ten behoewe van hulle te hoor doen (Jakobus 5:14, 15). Julle liefdevolle pogings om terneergedruktes te help, sal nie ongemerk by die God van geregtigheid verbygaan nie.

22. In watter opsigte kan ons Jehovah se geregtigheid navolg, en met watter gevolg?

²² Ja, ons kom al hoe nader aan Jehovah as ons sy geregtigheid navolg! Wanneer ons sy regverdige standaarde handhaaf, wanneer ons die lewegewende goeie nuus aan ander bekend maak en wanneer ons besluit om eerder op die goeie in ander te konsentreer as om hulle foute te soek, openbaar ons Goddelike geregtigheid. Ouermanne, wanneer julle die reinheid van die gemeente bewaar, wanneer julle opbouende skriftuurlike raad gee, wanneer julle onpartydige besluite neem en wanneer julle terneergedruktes bemoedig, weerspieël julle Goddelike geregtigheid. Hoe bly moet dit Jehovah se hart tog maak wanneer hy vanuit die hemele afkyk en sien hoe sy knegte hulle bes doen om ‘geregtigheid te beoefen’ terwyl hulle met hulle God wandel!