আমি সকলোৱে মৃত্যুক এটা শত্ৰু হিচাপে ভয় কৰোঁ আৰু নিজৰ জীৱন সুৰক্ষাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰোঁ। (১ কৰিন্থীয়া ১৫:২৬) কিন্তু মন কৰিবলগীয়া কথা যে মৃত্যুৰ প্ৰতি থকা ভয় হৈছে অন্ধবিশ্বাস আৰু ইয়াত কোনো সত্যতা নাই আৰু ইয়ে এজন ব্যক্তিক “গোটেই আয়ুসৰ দিন দাসত্বৰ অধীন” কৰি তোলে। (ইব্ৰী ২:১৫) মৃত্যুৰ প্ৰতি থকা যি ভয়ে আপোনাৰ জীৱনৰ আনন্দ কাঢ়ি নিয়ে, আপুনি সত্য জনাৰ যোগেদি সেই ভয়ৰপৰা মুক্ত হʼব পাৰিব।​—যোহন ৮:​৩২.

মৃত্যুৰ বিষয়ে সত্যতা

•   মৃত্যু হোৱা এজন ব্যক্তিৰ কোনো জ্ঞান নাথাকে। (গীতমালা ১৪৬:৪) মৃত্যুৰ পাছত আপুনি কোনো কষ্ট বা শাস্তি পাব বুলি ভয় কৰা উচিত নহয়। কিয়নো বাইবেলে মৃত্যুক টোপনিৰ লগত তুলনা কৰিছে।​—গীতমালা ১৩:৩; যোহন ১১:১১-​১৪.

•   মৃত লোকসকলে আমাক কোনোধৰণৰ ক্ষতি কৰিব নোৱাৰে। আনকি অতীতৰ ভয়ানক শত্ৰুবিলাকেও “মৃতবিলাকৰ সমাজত” আছে। (হিতোপদেশ ২১:১৬) তেওঁলোকৰ অৱস্থাৰ বিষয়ে বাইবেলে এইদৰে বৰ্ণনা কৰিছে: “সিহঁতৰ ঘিণ, আৰু সিহঁতৰ অসূয়া নষ্ট হৈ গল।”​—উপদেশক ৯:৬.

•   মৃত্যুৱে আমাৰ অস্তিত্ব স্থায়ীভাৱে লুপ্ত কৰিব নোৱাৰে। পুনৰুত্থানৰ যোগেদি ঈশ্বৰে মৃত লোকসকলক পুনৰ জীৱন দিব।​—যোহন ৫:২৮, ২৯; পাঁচনিৰ কৰ্ম্ম ২৪:১৫.

•   ঈশ্বৰে এনে এক সময়ৰ বিষয়ে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, যেতিয়া “মৃত্যু আৰু নহব।” (প্ৰকাশিত বাক্য ২১:৪) সেই সময়ৰ বিষয়ে বাইবেলে এইদৰে বৰ্ণনা কৰিছে: “ধাৰ্ম্মিকবিলাক পৃথিবীৰ অধিকাৰী হব, আৰু তাত সৰ্ব্বতিকাললৈকে বাস কৰিব।”​—গীতমালা ৩৭:২৯.