Иса Мәсиһ мәсәл чәкәрәк шаҝирдләринә исрарла дуа етмәјин ваҹиблијини баша салыб (Лука 11:5—13). Ола билсин о, инди Сәмәријјәдә вә ја Ҹәлиләдәдир. Бурада да о дурмадан дуа етмәјин ваҹиблијини вурғулајыр. Мәсиһ буну бир мәсәл әсасында изаһ едир:

«Бир шәһәрдә Аллаһдан горхмајан вә инсанлары сајмајан бир һаким варды. Орада һәмчинин бир дул гадын да јашајырды. Бу гадын даима һакимин јанына ҝедиб: “Мәнимлә рәгибимин ишинә бах, мәним үчүн әдаләти бәргәрар ет”, — дејирди. Һаким бир мүддәт она көмәк етмәди, амма сонрадан өз-өзүнә деди: “Дүздүр, Аллаһдан горхмурам, инсанлары да сајмырам, амма бу дул гадынын ҝәлиб-ҝетмәји мәни лап боғаза јығды. Ҝәрәк онун үчүн әдаләти бәргәрар едим ки, даһа ҝәлиб баш-бејними апармасын”» (Лука 18:2—5).

Сонра Иса пејғәмбәр мәсәлин мәғзини ачыглајыр: «Ҝөрүрсүнүз, һагг-наһаг танымајан һаким нә деди?! Әҝәр о, белә етдисә, мәҝәр сәбирли Аллаһ Ондан ҝеҹә-ҝүндүз имдад диләјән сечилмишләри үчүн әдаләти бәрпа етмәјәҹәк?» (Лука 18:6, 7). Пејғәмбәр бурада Аллаһ барәдә нәји ачыглајыр?

Әлбәттә бу, о демәк дејил ки, Иса пејғәмбәр Јеһова Аллаһы әдаләтсиз һакимә охшадыр. Хејр, о, садәҹә мүгајисә едир: әҝәр әдаләтсиз һаким исрарла едилән хаһиши јеринә јетирирсә, демәли, әдаләтли вә хејирхаһ Аллаһ Өз халгынын ҝеҹә-ҝүндүз етдији јалварышларына мүтләг ҹаваб верәҹәк. Буну пејғәмбәрин сөзләриндән ҝөрмәк олар: «Буну билин ки, Аллаһ тез бир заманда онлар үчүн әдаләти бәрпа едәҹәк» (Лука 18:8).

Чох вахт фағырлара вә касыблара һагсызлыг едилдији һалда, нүфузлу вә варлы адамлара һөрмәт ҝөстәрилир. Аллаһ исә әдаләтли Аллаһдыр. Вахты ҝәләндә О, пис адамлары ҹәзаја лајиг биләҹәк, Өз хидмәтчиләринә исә әбәди һәјат бәхш едәҹәк.

Бәс кимләр дул гадын кими иманлыдыр? Нә гәдәр адам Аллаһын тез бир заманда онлар үчүн әдаләти бәрпа едәҹәјинә инаныр? Иса Мәсиһ исрарла дуа етмәјин ваҹиблијини елә индиҹә мәсәллә ҝөстәрди. Дуанын ҝүҹүнә иман едиб-етмәмәјә ҝәлдикдә исә о, сорушур: «Бәс ҝөрәсән, инсан Оғлу ҝәләндә јер үзүндә белә иман тапаҹаг?» (Лука 18:8). Бу ајәдән ҝөрүнүр ки, Мәсиһ зүһур едәндә белә иман тәк-түк адамда олаҹаг.

Иса пејғәмбәри динләјәнләр арасында иманы илә гүрурланан инсанлар вар. Онлар өзләрини салеһ сајыр вә башгаларына јухарыдан ашағы бахырлар. Пејғәмбәр беләләринә аид бир мәсәл чәкир:

«Ики адам дуа етмәк үчүн мәбәдә ҝирди. Онлардан бири фәриси, диҝәри верҝијыған иди. Фәриси ајаг үстә дуруб үрәјиндә белә дуа етди: “Шүкүр Сәнә, Илаһи! Мән башгалары кими сојғунчу, һагсыз, зинакар дејиләм. Нә дә бу верҝијығанын тајы дејиләм. Һәфтәдә ики дәфә оруҹуму тутурам, әлдә етдијим һәр шејин онда бирини верирәм”» (Лука 18:10—12).

Фәрисиләр өз салеһлијини нүмајиш етдирән адамлар кими таныныр. Онлар буну башгаларында тәәссүрат  ојатмаг үчүн едирләр. Онлар адәтән, базар ертәси вә ҹүмә ахшамы оруҹ тутурлар, чүнки бөјүк базарларда һәмин ҝүнләри адам әлиндән тәрпәнмәк олмур вә беләҹә, онлары чох адам ҝөрә биләр. Онлар һәтта кичик чөл отларындан да ондабир верҝисини дәгигликлә өдәјирләр (Лука 11:42). Онлар ади инсанлара һәгарәтлә бахырлар вә буну бир нечә ај бундан әввәл нөвбәти сөзләрлә ҝөстәрибләр: «[Фәрисиләрин фикринҹә] Ганундан хәбәри олмајан бу ҹамаат исә Аллаһын ләнәтинә ҝәлиб» (Јәһја 7:49).

Иса пејғәмбәр мәсәлинә давам едир: «Верҝијыған исә узагда дуруб ҝөзләрини дә ҝөјә галдырмаға ҹүрәт етмирди, амма синәсинә вуруб дејирди: “Ја Аллаһ, мән ҝүнаһкара рәһмин ҝәлсин”». Бәли, верҝијыған өз ҝүнаһыны һәлимликлә бојнуна алыр. Пејғәмбәр мәсәлинә белә јекун вурур: «Буну билин ки, бу адам фәрисидән даһа салеһ сајылараг евинә ҝетди. Чүнки өзүнү јүксәлдән алчалдылаҹаг, өзүнү алчалдан исә јүксәлдиләҹәк» (Лука 18:13, 14).

Беләликлә, Иса пејғәмбәр бир даһа садә, тәвазөкар олмағын ваҹиблијини вурғулајыр. Онун шаҝирдләри өзүндәнразы фәрисиләрин вәзифә вә рүтбәјә өнәм вердикләри бир ҹәмијјәтдә бөјүјүбләр. Буна ҝөрә дә бу мәсләһәт шаҝирдләри вә үмумијјәтлә Мәсиһин бүтүн давамчылары үчүн ҝөзәл мәсләһәтдир.