Зәбур 64:1—10

  • Ҝизли һәмләләрдән мүдафиә

    • «Аллаһ онлара ох атаҹаг» (7)

Дирижора. Давудун мәзмуру. 64  Пәрвәрдиҝара, сәсими ешит, Сәнә јалварырам. Һәјатымы дүшмәнин һәдәсиндән гору.   Шәр адамын ҝизли фитнәләриндән,Бәдәмәл адамларын издиһамындан мәни һифз ет.   Онлар дилләрини гылынҹ кими итиләјир,Аҹы сөзләрини ох кими һәдәфә тушлајырлар,   Мәсуму хәлвәт јердән вурмаг истәјирләр.Онлар гәфилдән вурур, һеч горхмурлар.   Пис нијјәтләриндән бәрк-бәрк јапышыблар,Тәләләрини ҝизлиндә гојмаг барәдә мәсләһәтләширләр. Дејирләр: «Кимдир бунлары ҝөрән?»   Ҝүндә бир һагсызлыг иҹад едирләр,Хәлвәтдән мәкрли фәндләр гурурлар,Үрәкдәки дүшүнҹәләри сирлидир.   Лакин Аллаһ онлара ох атаҹаг,Гәфилдән јараланаҹаглар.   Өз дилләри онлары јыхаҹаг,Бахан башыны булајаҹаг.   Онда бүтүн инсанлар горхаҹаг,Аллаһын нә етдијиндән данышаҹаг,Онун ишләрини дәрк едәҹәкләр. 10  Салеһ инсанын севинҹи Јеһова олаҹаг, Она сығынаҹаг,Үрәјидүз адамлар Онунла фәхр едәҹәк.

Һашијәләр