Лука 15:1—32
15 Верҝијығанларын вә ҝүнаһлыларын һамысы она гулаг асмаға ҝәлирди.+
2 Фәрисиләр вә мирзәләр исә дејинирдиләр: «Бу адам ҝүнаһлыларла отуруб-дурур, онларла чөрәк кәсир».
3 Онда Иса онлара бу мәсәли чәкди:
4 «Сиздән киминсә јүз гојуну олсајды вә онлардан бири итсәјди, мәҝәр дохсан доггузуну чөлдә гојуб итмиш гојуну тапана кими ҝедиб ону ахтармазды?+
5 Ону тапанда чијнинә гојуб севинә-севинә
6 евинә гајыдар, гонум-гоншуну чағырыб дејәрди: “Мәнимлә бирҝә севинин, чүнки итмиш гојунуму тапмышам”.+
7 Буну билин ки, ҝөјдә төвбә едән бир ҝүнаһкардан+ өтрү төвбәјә еһтијаҹы олмајан дохсан доггуз салеһдән даһа чох севинәҹәкләр.
8 Јахуд он ҝүмүш пулу* олан һансы гадын пулун бирини итирәрсә, чырағы јандырыб еви сүпүрмәз вә ону тапана гәдәр диггәтлә ахтармаз?
9 Пулу тапанда рәфигәләрини вә гоншуларыны чағырыб дејәр: “Мәнимлә бирҝә севинин, чүнки итирдијим ҝүмүш пулу тапмышам”.
10 Буну билин ки, Аллаһын мәләкләри дә төвбә етмиш бир ҝүнаһкардан өтрү белә севинирләр».+
11 Сонра о, сөзүнә давам етди: «Бир адамын ики оғлу варды.
12 Кичик оғул атасына деди: “Ата, әмлакындан мәнә дүшән пајы вер”. Онда ата өз малыны ики оғулун арасында бөлдү.
13 Чох кечмәди ки, кичик оғул һәр шејини јығыб узаг өлкәјә јолланды. Орада ејш-ишрәтә гуршаныб бүтүн малыны пуч етди.
14 Һәр шејини хәрҹләјиб гуртармышды ки, о өлкәдә мөһкәм аҹлыг олду вә оғлан корлуг чәкмәјә башлады.
15 О, һәмин өлкәнин сакинләриндән биринин јанына ҝедиб әтәјиндән јапышды. О да оғланы отлагларына донуз+ отармаға ҝөндәрди.
16 Оғлан донузларын једији кечибујнузу ағаҹынын мејвәси илә гарныны дојдурмаға шад оларды, амма һеч ким она һеч нә вермирди.
17 Ағлы башына ҝәләндә оғлан өзү-өзүнә деди: “Атамын евиндә муздла ишләјән нечә-нечә адамын дојунҹа јемәјә чөрәји вар, мән исә бурада аҹындан өлүрәм!
18 Атамын јанына гајыдыб дејәҹәјәм: “Ата, мән ҝөјдәки Аллаһа вә сәнә гаршы ҝүнаһ еләмишәм.
19 Артыг сәнин оғлун адланмаға лајиг дејиләм. Иҹазә вер, муздла ишләјән адамларына гошулум”.
20 О дуруб атасынын јанына ҝетди. Һәлә узагда икән атасы оғлуну ҝөрүб она үрәји јанды, габағына гачыб онун бојнуна сарылды вә нәвазишлә өпдү.
21 Оғлан атасына деди: “Ата, мән ҝөјдәки Аллаһа вә сәнә гаршы ҝүнаһ еләмишәм.+ Артыг сәнин оғлун адланмаға лајиг дејиләм”.
22 Атасы исә нөкәрләринә әмр етди: “Тез олун! Ән ҝөзәл хәләти ҝәтириб оғлума ҝејиндирин. Бармағына үзүк тахын, ајагларына сәндәл ҝејиндирин.
23 Бәсләнмиш дананы ҝәтириб кәсин, јејәк-ичәк шадланаг.
24 Чүнки мәним бу оғлум өлмүшдү дирилди,+ итмишди тапылды”. Онлар шәнлијә башладылар.
25 Бу заман бөјүк оғул тарлада иди. Ҝери гајыдаркән евә јахынлашанда мусиги вә рәгс сәдалары ешитди,
26 нөкәрләрдән бирини јанына чағырыб ондан нә баш вердијини сорушду.
27 Нөкәр деди: “Гардашын гајыдыб, атан да онун сағ-саламат гајытдығына ҝөрә бәсләнмиш дана кәсиб”.
28 Бөјүк оғул гәзәбләнди вә евә ҝирмәк истәмәди. Онда атасы чыхыб она јалвармаға башлады.
29 О, ҹавабында атасына деди: “Нечә илдир сәнә нөкәрчилик едирәм, һеч вахт сәнин сөзүндән чыхмамышам. Сән исә мәнә достларымла шәнлик етмәк үчүн бир чәпиш дә вермәмисән.
30 Амма сәнин малыны фаһишәләрә хәрҹләјиб пуч едән бу оғлун ҝәлән кими онун үчүн бәсләнмиш дана кәсдин”.
31 Онда атасы деди: “Оғлум, сән һәмишә јанымдасан, нәјим варса, сәниндир.
32 Амма биз она ҝөрә севиниб-шадланырыг ки, гардашын өлмүшдү дирилди, итмишди тапылды”».
Һашијәләр
^ Һәрфән: дирһәми. Б14 әлавәсинә бах.
