1 Ишмуил 22:1—23
22 Давуд орадан ҝедиб+ Әдуллам мағарасында+ ҝизләнди. Гардашлары, атасынын бүтүн күлфәти буну ешидәндә дуруб онун јанына ҝәлдиләр.
2 Дарда оланлар, борҹлулар, дәрдлиләр онун әтрафына топлашдылар. Давуд онларын башчысы олду. Онун башына дөрд јүз нәфәрә гәдәр адам јығылды.
3 Давуд орадан Муаб Миспиһинә ҝедиб Муаб+ падшаһына деди: «Хаһиш едирәм, Аллаһын мәним үчүн нә едәҹәјини биләнәҹән гој атам, анам сәнин јанында галсын».
4 О, ата-анасыны Муаб падшаһынын јанында гојду. Давуд истеһкамда јашадығы мүддәтдә онлар онунла галдылар.+
5 Бир мүддәт сонра Ҹад+ пејғәмбәр Давуда деди: «Даһа галада галма. Јәһуда торпағына ҝет».+ Давуд орадан чыхыб Һарәт мешәсинә ҝетди.
6 Талута хәбәр чатды ки, Давудла адамлары тапылыб. Талут һәмин вахт Ҝибаһда,+ тәпәдәки јулғун ағаҹынын алтында әлиндә низә отурмушду. Әјан-әшрәфи дә әтрафында иди.
7 Талут әјанларына деди: «Гулаг асын, еј бинјаминлиләр. Елә билирсиниз, Јәссәнин оғлу+ сизә торпаглар, бағлар верәҹәк? Јохса сизи минбашы, јүзбашы гојаҹаг?+
8 Һамыныз мәнә гаршы бирләшмисиниз. Оғлум Јәссәнин оғлу илә әһд-пејман бағлајанда+ бир нәфәр дә буну мәнә демәјиб. Һеч биринизин мәнә јазығы ҝәлмир. Һеч ким мәнә билдирмәјиб ки, оғлум гулуму әлејһимә галдырыр, мәнә гаршы фитнә гурмаға она көмәк едир. Бу да ахыры, инди о, мәни тәгиб едир».
9 Онда Талутун хидмәтчиләринин башында дуран әдуми Дуәг+ деди:+ «Мән Јәссәнин оғлуну Нубда ҝөрдүм, Әхитуб оғлу Әхимәликин+ јанына ҝәлмишди.
10 Әхимәлик онун үчүн Јеһоваја мүраҹиәт етди, она һәм азугә, һәм дә филиштли Ҹалутун гылынҹыны верди».+
11 Падшаһ дәрһал адам ҝөндәриб Әхитубун оғлу каһин Әхимәлики, атасынын евиндәки бүтүн каһинләри, Нубда јашајан каһинләри чағыртдырды. Онларын һамысы падшаһын һүзуруна ҝәлдиләр.
12 Талут деди: «Еј Әхитубун оғлу!» О: «Бәли, һөкмдар!» — дејә ҹаваб верди.
13 Талут сөзүнә давам етди: «Нә һәдлә Јәссәнин оғлу илә бирләшиб мәнә гаршы суи-гәсд һазырлајырсыныз? Она чөрәк, гылынҹ вермисән, онун үчүн Аллаһа мүраҹиәт етмисән. О, мәнә гаршы чыхыб фитнә гурур, мәни тәгиб едир».
14 Онда Әхимәлик падшаһа ҹаваб верди: «Әјанларынын ичиндә Давуд кими етибарлысы вармы?+ О, падшаһын күрәкәнидир,+ баш мүһафизидир, евиндә сајылыб-сечилән адамдыр.+
15 Мәҝәр биринҹи дәфә иди ки, ондан өтрү Аллаһа мүраҹиәт едирдим?+ Дүнјасында ола билмәз ки, мән сәнә суи-гәсд гурум! Гој падшаһ мән гулуну, атамын евини јаманламасын. Гулунун бу ишдән гәтијјән хәбәри јохдур».+
16 Падшаһ деди: «Әхимәлик, сән өләҹәксән!+ Сән дә, атанын еви дә өлмәлидир!»+
17 Падшаһ әтрафындакы мүһафизәчиләрә деди: «Јеһованын каһинләрини өлдүрүн. Онлар Давудун тәрәфинә кечибләр! Давудун гачаг олдуғуну билә-билә мәнә хәбәр вермәјибләр». Амма падшаһын хидмәтчиләри Јеһованын каһинләринә әл галдырмаг истәмәдиләр.
18 Онда падшаһ Дуәгә+ деди: «Дур, каһинләри өлдүр!» Әдуми+ Дуәг каһинләри өлдүрдү. О, һәмин ҝүн кәтан дөшлүк тахан сәксән беш адамы гәтлә јетирди.+
19 О һәмчинин каһинләр шәһәри Нубу да гылынҹдан кечирди,+ кишијә, гадына, ушаға, чағаја бахмады. Өкүзләрә, ешшәкләрә, гојунлараҹан гырды.
20 Әхитуб оғлу Әхимәликин оғулларындан бири, Әбјатар+ ҹаныны гуртарыб Давудун јанына гачды.
21 Әбјатар Давуда деди: «Талут Јеһованын каһинләрини гырды».
22 Давуд Әбјатара деди: «Мән о ҝүн әдуми Дуәги орада ҝөрәндә билирдим ки,+ ҝедиб Талута чуғуллуг едәҹәк. Атанын ев әһлинин өлүмүнә мән баис олдум.
23 Мәним јанымда гал. Сәнин ҹаныны алмаг истәјән әввәлҹә мәним ҹанымы алмалыдыр. Горхма, сән мәним һимајәмдәсән».+
