ҺЕЧ КИМ јени доғулмуш ушаг гәдәр көмәксиз ола билмәз. Дүнјаја ҝәләндә әмин-аманлығымыз валидејнләримиздән асылы иди. Тәзәҹә ҝәзмәји өјрәнәндә инсанлар бизә нәһәнҝ кими ҝөрсәнирди. Валидејнләримиз јанымызда олмасајды, онлардан горхардыг. Анҹаг ата-анамызын әлиндән тутанда өзүмүзү архајын һисс едирдик.

Ушаглыг илләримиздә ата-анамызын мәһәббәти, руһландырыҹы сөзләри сајәсиндә ҝүзәранымыз хош кечирди. Валидејнләримизин севҝисини дујанда дахилән даһа да раһат олурдуг. Бизи тәрифләјәндә өзүмүзә әминлијимиз бирә-беш артыр, габаға ҝедирдик.

Бөјүдүкҹә јахын достларымызын сајәсиндә дә өзүмүзү даһа архајын һисс еләдик. Онларын јанында раһат олурдуг. Достларымызын көмәји илә мәктәбдәки аб-һава бизи елә дә горхутмурду.

Бу тәсвир ушаглыг дөврүнүн ән идеал тәсвиридир. Анҹаг реаллыг ҝөстәрир ки, бәзи ҝәнҹләрин јахын досту чох аз олур. Әксәр ушаглар исә үмумијјәтлә валидејн дәстәјиндән мәһрумдурлар. Мәлејкә * адлы бир гыз етираф едир: «Хошбәхт аилә шәкилләрини ҝөрәндә лап пахыллығым тутур. Каш ки, биздә дә белә оларды». Бу һиссләр јәгин сизә дә танышдыр.

Бәлкә дә, јенијетмәлик дөврүндә өзүнүзә инамыныз аз олуб. Ола билсин, мәһәббәт ҝөрмәмисиниз, хош сөз ешитмәмисиниз. Јахуд да валидејнләринизин бошанмаја гәдәр ҝәтириб чыхаран дава-далашлары олуб вә бунда өзүнүзү ҝүнаһкар билмисиниз. Вә ја ән бетәри — атаныз, ја да ананыз сизи тәһгир едиб, сизә әл галдырыб.

Белә мүһитдә бөјүјән ушаг нә едир? Бәзиләри јенијетмә јашларындан наркотикә вә ја ичкијә гуршанырлар. Диҝәрләри кимәсә лазым олдугларыны һисс етмәк үчүн гулдур дәстәсинә гошулурлар. Мәһәббәт вә гајғы ахтарышында олан бу ҹүр јенијетмәләр романтик мүнасибәтләр гурурлар. Анҹаг белә мүнасибәтләрин өмрү чох вахт гыса олур вә ајрылыг онлары даһа да сарсыдыр.

Елә јенијетмәләр дә вар ки, бу кими шејләрә әл атмасалар белә, өзләрини дәјәрсиз сајырлар. Ајшән дејир: «Өзүмү һеч нәјә јарамадығыма инандырмышдым, чүнки анам буну мәнә дөнә-дөнә дејирди. Јадыма ҝәлмир ки, о мәни нә вахтса тәрифләсин, ја да хош мүнасибәт ҝөстәрсин».

Горху-тәлаш кечирмәјимизә сәбәб јалныз бөјүдүјүмүз мүһит дејил. Буна сәбәб һәмчинин бошанма, јашлылығын ҝәтирдији проблемләр, һәтта хариҹи  ҝөрүнүшүмүзлә бағлы комплексимиз олур. Сәбәб нә олурса олсун, бу һисс бизи хошбәхтликдән мәһрум едә вә башгалары илә мүнасибәтләримизә хәләл ҝәтирә биләр. Бу ҹүр һиссләрин өһдәсиндән неҹә ҝәлә биләрик?

Унутмамалыјыг ки, биз тәк дејилик. Күлли-Ихтијар Јарадан һәмишә көмәјимизә јетмәјә һазырдыр.

Әшија пејғәмбәр васитәсилә Аллаһ дејир: «Тәлаша дүшмә, сәнин Аллаһын Мәнәм. Сәнә гүввәт верәҹәјәм, сәнә көмәк едәҹәјәм, һагг олан сағ әлимлә сәни бәрк-бәрк тутаҹағам» (Әшија 41:10, 13). Бәли, Аллаһ, санки, әлимиздән тутмаг истәјир. Буну билмәк неҹә дә хошдур! Буна ҝөрә дә нараһатчылыға һеч бир әсас јохдур!

Мүгәддәс Китабда Аллаһын садиг бәндәләри барәсиндә сөз ачылыр. Онлар нараһатчылыгларына бахмајараг, Аллаһын әлиндән бәрк-бәрк тутмағы баҹармышлар. Мәсәлән, Ишмуилин анасы Һәнна ушағы олмадығы үчүн өзүнү бәдбәхт һисс едирди. Сонсуз олдуғуна ҝөрә ону тез-тез әлә салырдылар. Нәтиҹәдә, Һәнна иштаһадан кәсилиб, ҝөз јашлары төкүрдү (1 Ишмуил 1:6, 8). Анҹаг, бүтүн үрәјини Аллаһа бошалтдыгдан сонра артыг онун чөһрәсиндә кәдәр галмады (1 Ишмуил 1:18).

Давуд пејғәмбәр дә арабир өзүнү мүдафиәсиз һисс едирди. Узун илләр падшаһ Талут ону өлдүрмәк истәјирди. Давуд бир нечә дәфә өлүмүн пәнҹәсиндән гуртулмушду. Бәзән она елә ҝәлирди ки, проблемләрин ичиндә итиб-батыб (Зәбур 55:3—5; 69:1). Буна бахмајараг, о јазмышды: «Раһат узаныб јатарам, Јеһова, јалныз Сәнин сајәндә архајын јашајырам» (Зәбур 4:8).

Һәнна вә Давуд өз гајғы јүкләрини Јеһованын үзәринә гојдугдан сонра ҝөрдүләр ки, Јеһова онлара дајагдыр (Зәбур 55:22). Бу ҝүн биз дә ејни ҹүр даврана биләрик. Неҹә?

1. Јеһоваја етибар етмәји өјрәнин.

Иса пејғәмбәр «тәк ҝерчәк Аллаһы» танымаға тәшвиг етмишди (Јәһја 17:3). «О [Аллаһ], һеч биримиздән узаг дејил», — дејә һәвари Булус вурғуламышды (Һәвариләрин ишләри 17:27). Һәвари Јагуб исә јазмышды: «Аллаһа јахынлашын, О да сизә јахынлашаҹаг» (Јагуб 4:8).

Јеһова Аллаһын бир Ата кими бизи севиб гајғымыза галдығыны билмәк нараһатчылығымызын өһдәсиндән ҝәлмәјә көмәк едән ваҹиб бир аддымдыр. Дүздүр, етибарын јаранмасы үчүн замана еһтијаҹымыз вар. Анҹаг чохлары етибар етмәјин хејрини ҝөрүбләр. Кәмалә бөлүшүр: «Јеһоваја ҝүвәндикҹә ән дәрин һиссләрими бөлүшә биләҹәјим бир Атаја саһиб олдум. Бундан сонра өзүмү о гәдәр раһат һисс еләдим ки!»

Рөја дејир: «Валидејнләрим мәни гојуб ҝедәндә Јеһова мәни тәк гојмады. Аллаһа дуа едиб проблемләримин һәллиндә Ондан көмәк истәјирдим. О да мәндән көмәјини әсирҝәмирди» *.

2. Руһани аиләнин бир үзвү олун.

Иса пејғәмбәр шаҝирдләрини баҹы-гардаш кими бир-бириләринин гајғысына галмағы өјрәдирди. О демишди: «Сиз... бир-биринизә гардашсыныз» (Мәтта 23:8). Пејғәмбәримиз истәјирди ки, онун әсил давамчылары бир-бириләринә гаршы мәһәббәт бәсләсин вә бөјүк руһани аиләнин үзвү олсунлар (Мәтта 12:48—50; Јәһја 13:35).

Јеһованын Шаһидләри вар ҝүҹләри илә чалышыр ки, јығынҹагларында әсил руһани аиләјә хас олан мәһәббәт вә гајғы ҝөстәрсинләр (Ибраниләрә 10:24, 25). Бир чохлары јығынҹағын онлара емосионал јараларыны сағалдан мәлһәм олдуғуну ҝөрүбләр.

Елназ бөлүшүр: «Јығынҹагда хәтри мәнә әзиз олан бир достум вар иди. О, мәним нәләр чәкдијими баша дүшүрдү. Дәрдими бөлүшәндә мәни динләјир, мәнә ајәләр охујур вә мәнимлә бирҝә дуа едирди. Сирдашым тәк олмадығымы даим мәнә һисс етдирирди. О, үрәјими бошалтмаға көмәк етди. Сајәсиндә гәлбимә раһатлыг чөкдү». Рөја дејир: «Јығынҹагда өзүмә “ата-ана” тапдым. Онларын сајәсиндә мәһәббәтин нә олдуғуну билдим, динҹлик тапдым».

 3. Башгаларына севҝи вә гајғы ҝөстәрин.

Башгаларына севҝи вә хејирхаһлыг ҝөстәрмәк сарсылмаз достлуғун тәмәл дашларыдыр. Иса Мәсиһ демишди: «Вермәк алмагдан даһа чох хошбәхтлик ҝәтирир» (Һәвариләрин ишләри 20:35). Белә ки, нә гәдәр чох севҝи ҝөстәрәҹәјиксә, о гәдәр дә чох севҝи алаҹағыг. Мәсиһ давамчыларына демишди: «Һәмишә верин, онда сизә дә верәҹәкләр» (Лука 6:38).

Гаршылыглы севҝи бизә раһатлыг бәхш едәҹәк. Мүгәддәс Китабда дејилдији кими, «мәһәббәт һеч вахт түкәнмир» (1 Коринфлиләрә 13:8). Мәрјәм бөлүшүр: «Өзүмдә чох шеји бәјәнмәсәм дә, билирәм ки, бу, садәҹә мәнә елә ҝәлир. Башгаларына көмәк едиб өзүм һагда дүшүнмәмәјин сајәсиндә бу фикирләрдән азад олурам. Инсанлар үчүн нәсә едәндә һәмишә өзүмү јахшы һисс едирәм».

Јухарыдакы аддымлар «мөҹүзәви формул» дејил ки, бир дәгигәнин ичиндә өмүрлүк раһатлыг ҝәтирсин. Анҹаг бу аддымлар бөјүк дәјишиклик едә биләр. Кәмалә етираф едир: «Һәлә дә дахилимдә тәлаш вар. Амма инди һеч олмаса, өзүмү даһа дәјәрли һисс едирәм. Билирәм ки, Аллаһ мәнимләдир. Әтрафымда ҝөзәл достларым вар; онларын јанында раһатам». Рөја да бу һиссләри кечирир. О бөлүшүр: «Вахташыры мәни кәдәр бүрүјүр. Һәмин вахт мәсләһәт үчүн иман баҹы-гардашларыма үз тутурам. Онлар мәнә никбин олмаға көмәк едир. Ән әсасы исә, мәним һәмишә үрәјими бошалда биләҹәјим Уҹа Атам вар. Бунун өзү нәјә десән дәјәр!»

Бизи өз кәмәндинә салан бу һиссләрдән бирдәфәлик азад олмаг мүмкүндүр. Мүгәддәс Китаб јер үзүнүн Ҹәннәтә чевриләҹәјини дејир. Орада һәр биримиз өзүмүзү әмин-аманлыгда һисс едәҹәјик. Аллаһ-Таала вәд едир: «Һәр кәс өз мејнәсинин, өз әнҹир ағаҹынын алтында отураҹаг, онлары горхудан олмајаҹаг» (Микә 4:4). О вахт биз мүдафиәсиз олмајаҹағыг, һеч ким бизә зәрәр вурмајаҹаг. Кечмишдә дәрин көк салмыш аҹылар «даһа хатырланмајаҹаг» (Әшија 65:17, 25). Аллаһ Иса Мәсиһ васитәсилә јер үзүндә әсил салеһлији бәргәрар едәҹәк. Нәтиҹәдә, «даими динҹлик, әмин-аманлыг олаҹаг» (Әшија 32:17).