«Халам оғлу илә сөз давасына чыхдыг. Боғазындан јапышыб ону боғмаға башладым. Истәјирдим ону өлдүрүм» (Паул).

«Евдә һәр хырда шејин үстүндә өзүмдән чыхырдым. Әлимә кечән һәр шеји, стол-стулу, ушағын ојунҹагларыны гырыб-дағыдырдым» (Марко).

Ола билсин, биз бу һәддә чатмырыг, амма бәзән һәр биримизин өзүмүзү әлә алмаға чәтинлик чәкдији мәгамлар олур. Әсас сәбәб улу валидејнимиз Адәмдән ҝүнаһлы хүсусијјәтләри мирас алмағымыздыр (Ром. 5:12). Паул вә Марко кими, бәзиләринә һирсләрини ҹиловламаг асан дејил. Диҝәрләри фикирләрини нәзарәтдә сахламаға чәтинлик чәкир. Онлары горхудан, руһдан салан мәнфи шејләр барәдә дүшүнүб дурурлар. Бәзиләри үчүн исә әхлагсызлыға, сәрхошлуға јол вермәмәк вә ја наркотик гәбул етмәмәк әсл мүбаризәдир.

Фикирләринә, нәфсләринә вә давранышларына нәзарәт етмәјәнләр һәјатларыны мәһв едә биләр. Амма биз бу агибәтдән гача биләрик. Неҹә? Өзүнә һаким олмаг хүсусијјәтини јетишдирмәклә. Нөвбәти үч суалын ҹавабы бу хүсусијјәти јетишдирмәјә көмәк едәҹәк: 1) Өзүнә һаким олмаг нәдир? 2) Бу хүсусијјәт нә үчүн зәруридир? 3) Мүгәддәс руһун бәһрәсинә дахил олан бу хүсусијјәти неҹә јетишдирә биләрик? (Гал. 5:22, 23). Бу мәгаләдә һәмчинин өзүмүзә һаким олмаг чәтин олдуғу анларда нә едә биләҹәјимизи дә арашдыраҹағыг.

Өзүнә һаким олан инсан һәр истәдијини етмәјән инсандыр. Белә инсан Аллаһын наразылығына сәбәб олаҹаг данышыг вә давраныш тәрзиндән узаг дурмаға чалышыр.

Иса Мәсиһ өзүнә һаким олмағын нә демәк олдуғуну ҝөстәрмишди. Мүгәддәс Китабда дејилир: «О, тәһгирә тәһгирлә ҹаваб вермирди. Әзаб чәкәндә кимсәјә һәдә-горху ҝәлмирди, лакин өзүнү адил Һакимә тапшырырды» (1 Бут. 2:23). Иса ишҝәнҹә дирәјиндә әзаб чәкәркән әлејһдарларынын ришхәнди гаршысында өзүнә һаким олмушду (Мәт. 27:39—44). Бу һадисәдән габаг да Исаја дүшмән кәсилән дин хадимләри ону сөздә тутмаға ҹәһд едәндә о, мөһтәшәм тәмкин нүмајиш етдирмишди (Мәт. 22:15—22). Һәлә јәһудиләр гәзәб ичиндә Исаны дашлајанда онун неҹә давранмасы адамы һејран едир! О, гисас алмады, «ҝизләнди вә мәбәддән чыхды» (Јәһ. 8:57—59).

Биз Иса Мәсиһ кими даврана биләрик? Мүәјјән дәрәҹәдә, бәли. Һәвари Бутрус јазмышды: «Мәсиһ... сизин уғрунузда әзаб чәкди вә сизә нүмунә гојду ки, онун изи илә ҝедәсиниз» (1 Бут. 2:21). Гејри-камил олсаг да, өзүнә һаким олмаг мәсәләсиндә Иса Мәсиһин  изи илә ҝедә биләрик. Буну етмәјимиз нә үчүн зәруридир?

Јеһованын рәғбәтини газанмаг үчүн өзүмүзә һаким олмағы баҹармалыјыг. Һәтта Јеһоваја узун илләр сәдагәтлә хидмәт етмиш олсаг белә, давраныш вә данышығымызы нәзарәтдә сахламасаг, Онунла достлуғумузу итирә биләрик.

Ҝәлин Муса пејғәмбәрин нүмунәсини нәзәрдән кечирәк. О вахт «дүнјада Муса кими һәлим адам јох иди» (Сај. 12:3). О, узун илләр Исраил халгынын дејинҝәнлијинә сәбирлә дөзмүшдү. Амма ҝүнләрин бир ҝүнү пејғәмбәр өзүнү әлә ала билмәди. Халг нөвбәти дәфә су гытлығына ҝөрә ҝилејләнәндә о әсәбиләшди. Онлара кобудҹасына деди: «Ешидин, еј асиләр! Инди дејирсиниз биз сизин үчүн бу гајадан су чыхардаг?» (Сај. 20:2—11).

Муса пејғәмбәр өзүнә һаким ола билмәди. О, шәрәфи халгы су илә тәмин етмәк үчүн мөҹүзә ҝөстәрән Јеһоваја вермәди (Зәб. 106:32, 33). Буна ҝөрә дә Јеһова Муса пејғәмбәри Вәд едилмиш дијара дахил олмаға гојмады (Сај. 20:12). Јәгин ки, пејғәмбәр сон нәфәсинә гәдәр тәмкинини горумамағын пешманчылығыны чәкмишди (Ган. 3:23—27).

Бурадан нә өјрәнирик? Узун илләрдир Јеһоваја хидмәт етсәк дә, кимсә бизи гыҹыгландыранда, јахуд киминсә сәһвини дүзәлтмәли оланда әсла һөрмәтсизлик етмәмәлијик (Ефес. 4:32; Кол. 3:12). Дүздүр, јаша долдугҹа вә сәһһәтимиз писләшдикҹә бәзән сәбримизи боғмаг чәтин олур. Амма Мусаны јадымыза салаг. Һеч вахт истәмәздик ки, бирҹә дәфә өзүмүзә һаким олмамағымыз узун илләр сәдагәтлә етдијимиз хидмәтә хәләл ҝәтирсин. Бу ваҹиб хүсусијјәти неҹә јетишдирә биләрик?

Дуада мүгәддәс руһ диләјин. Өзүнә һаким олмаг хүсусијјәти мүгәддәс руһун бәһрәсинә дахилдир вә Јеһова Ондан диләјәнләрә мүгәддәс руһ верир (Лука 11:13). Јеһова мүгәддәс руһу васитәсилә ҝүҹ верә биләр ки, өзүмүзә һаким олаг (Филип. 4:13). Һәмчинин Онун көмәји илә руһун бәһрәсинә дахил олан диҝәр хүсусијјәтләри, мәсәлән, мәһәббәт хүсусијјәтини јетишдирә биләрик. Бу хүсусијјәт сајәсиндә өзүмүзә һаким олмаг даһа асан олаҹаг (1 Кор. 13:5).

Өзүнүзә һаким олмағы чәтинләшдирән һәр шејдән узаг дурун. Мисал үчүн, ҝүнаһлы  әмәлләрин тәлгин олундуғу интернет сәһифәләриндән вә әјләнҹә нөвләриндән узаг дурун (Ефес. 5:3, 4). Әслиндә, бизи јанлыш һәрәкәтләрә сөвг едән һәр бир шејдән узаг олмалыјыг (Мәс. 22:3; 1 Кор. 6:12). Мисал үчүн, әхлагсыз давранышлара зәифлији олан шәхс јахшы олар ки, үмумијјәтлә романтик китаблар охумасын вә бу ҹүр филмләрә бахмасын.

Бәлкә дә, бу мәсләһәтә әмәл етмәк бизә чәтиндир. Амма әлимиздән ҝәләни етсәк, Јеһова өзүмүзә һаким олмаг үчүн ҝүҹ верәҹәк (2 Бут. 1:5—8). Бу көмәјин сајәсиндә фикирләримизи, данышығымызы вә давранышымызы нәзарәтдә сахлаја биләҹәјик. Јухарыда ады чәкилән Паул вә Марконун нүмунәси буну сүбут едир. Онларын һәр икиси һирсләрини ҹиловламағы өјрәндиләр. Башга бир гардаш исә, сүкан архасында олан вахт өзүндән чыхырды, һәтта башгалары илә мүбаһисә етмәјә башлајырды. Бәс о нә етди? Гардаш дејир: «Һәр ҝүн һәрарәтлә дуа едирдим. Өзүнә һаким олмагла бағлы мәгаләләр охујур вә бунунла бағлы ајәләр әзбәрләјирдим. Бу хүсусијјәтин үзәриндә нечә илләрдир ишләсәм дә, индинин өзүндә дә һәр сәһәр гаршыма мәгсәд гојурам ки, тәмкинли галым. Һәм дә һараса ҝедәндә евдән тез чыхырам, беләҹә, һеч јерә тәләсмирәм».

Бәзән өзүмүзә һаким ола билмәјәҹәјимиз мәгамлар олаҹаг. Бу заман Јеһоваја дуа етмәјә үзүмүз ҝәлмәјә биләр. Амма мәһз бу заман даһа чох дуа етмәлијик. Одур ки, дәрһал дуа един. Јеһоваја јалварыб әфв диләјин, көмәк истәјин вә бу сәһви бир дә тәкрарламамаға гәтијјәтли олун (Зәб. 51:9—11). Јеһова мәрһәмәт диләјинизи ҹавабсыз гојмајаҹаг (Зәб. 102:17). Һәвари Јәһја демишди ки, «Исанын ганы бизи бүтүн ҝүнаһлардан тәмизләјир» (1 Јәһ. 1:7; 2:1; Зәб. 86:5). Унутмајын ки, Јеһова хидмәтчиләринә бир-бирини дәфәләрлә бағышламағы бујуруб. Демәли, Онун да бизимлә бу ҹүр давранаҹағына әмин ола биләрик (Мәт. 18:21, 22; Кол. 3:13).

Муса пејғәмбәрин сәһрада өзүнә һаким ола билмәмәси Јеһоваја ағыр ҝетмишди. Буна рәғмән, Јеһова ону бағышлады. Онун Кәламында Муса пејғәмбәрин мөһтәшәм иман өрнәји олдуғу дејилир (Ган. 34:10; Ибр. 11:24—28). Дүздүр, Јеһова пејғәмбәрә Вәд едилмиш дијара дахил олмаға изин вермәди. Амма јерүзү Ҹәннәтдә ону һәјата гајтараҹаг вә әбәди јашамаг имканы бәхш едәҹәк. Бу зәрури хүсусијјәти, өзүнә һаким олмаг хүсусијјәтини јетишдирсәк, бизим дә әбәди јашамаг имканымыз олаҹаг (1 Кор. 9:25).