АНД ИЧМӘК Мусанын Ганунуна әсасән мүнасиб сајылырды. Амма Иса Мәсиһин јашадығы дөврдә анд ичмәк бајағы һал алмышды. Инсанлар данышдығы шејләрин нүфузуну артырмаг үчүн ики кәлмәдән бир анд ичирдиләр. Иса Мәсиһ ики дәфә ҝәрәксиз јерә анд ичмәји писләмишди. О, анд ичмәмәји мәсләһәт ҝөрәрәк, «гој “бәли”низ бәли олсун, “хејр” сөзүнүз хејр» демишди (Мәт. 5:33—37; 23:16—22).

«Әһди-Ҹәдидин илаһијјат лүғәти»нә әсасән, Талмуддакы бәзи сәтирләрдән «јәһудиләрин истәнилән сөзү андла тәсдигләмәк адәтинин нә гәдәр ҝүҹлү олдуғу» ҝөрүнүр. Орада там хырдалығына кими гејд едилир ки, һансы андларын јеринә јетирилмәси иҹбари иди, һансыларын јох.

Иса Мәсиһ јерли-јерсиз анд ичмәји мүһакимә едән јеҝанә шәхс дејилди. Јәһуди тарихчиси Иосиф Флави јәһуди тәригәтләринин бири һагда демишди: «Онлар анд ичмир, анд ичмәји јалан данышмагдан бетәр сајырлар. Онларын фикринҹә, әҝәр кимсә башгаларыны инандырмаг үчүн анд ичирсә, демәли, о, јаланчыдыр». «Сирах мүдриклији» вә ја «Еклизиастикус» (23:11) адланан јәһуди апокрифик јазысында буна бәнзәр шәрһ јер алыр: «Анд ичмәји адәт етмиш инсан тәпәдән дырнаға кими ҝүнаһкардыр». Одур ки, Иса Мәсиһ лазым ҝәлди-ҝәлмәди анд ичмәји иттиһам етмишди. Һәгигәтән дә, һәмишә дүз данышан адамын анд ичмәсинә нә еһтијаҹ вар?