Мисал үчүн, Мүгәддәс Китабын нөвбәти пејғәмбәрликләринә диггәт јетирәк:

• «Милләт милләтә гаршы, дөвләт дөвләтә гаршы галхаҹаг. Ҝаһ бурада, ҝаһ орада гытлыг, зәлзәләләр олаҹаг» (Мәтта 24:7).

• «Ахырзаманда сон дәрәҹә чәтин бир вахт ҝәләҹәк. Чүнки инсанлар худбин, пулпәрәст, ловға, өзүндән разы, күфр данышан, валидејнләринә итаәт етмәјән, нанкор, вәфасыз, доғмаларыны севмәјән, барышмаз, бөһтанчы, өзүнә һаким олмајан, залым, јахшылығын дүшмәни, хаин, тәрс, тәкәббүрлү олаҹаглар, Аллаһдан чох ејш-ишрәти севәҹәкләр» (2 Тимутијә 3:1—4).

Бу пејғәмбәрликләрдә дүнјанын ҝет-ҝедә даһа бетәр вәзијјәтә, идарәолунмаз һала дүшәҹәји тәсвир олунуб. Доғрудан да, дүнја нәзарәтдән — инсан нәзарәтиндән чыхыб. Мүгәддәс Китаба әсасән, дүнјанын дәрдинә бирдәфәлик әлаҹ гылмаг үчүн инсан ағлы вә ҝүҹү јетмәз. Нөвбәти ајәләр буну ајдын ҝөстәрир:

• «Јол вар ки, адама дүз ҝөрүнүр, амма ахыры өлүмдүр» (Мәсәлләр 14:12).

• «Бүтүн дөврләрдә инсанын инсана ағалыг етмәси инсанын зәрәринә олуб» (Ваиз 8:9).

• «Инсанын јолу өз әлиндә дејил, аддымларыны јөнәлтмәк инсанын ихтијарында дејил» (Әрәмја 10:23).

Һәр кәс өз билдији кими давранмаға давам етсә, дүнја глобал фәлакәтлә үзләшә биләр. Лакин бу, баш вермәјәҹәк! Чүнки Мүгәддәс Китабда дејилир:

• «[Еј Аллаһым], Јери мөһкәм тәмәлләр үзәриндә гурмусан, һеч вахт јериндән тәрпәнмәз» (Зәбур 104:5).

• «Бир нәсил ҝедир, о бири нәсил ҝәлир, амма Јер әбәди дурур» (Ваиз 1:4).

• «Салеһләр јерә саһиб олаҹаг, орада әбәди јашајаҹаглар» (Зәбур 37:29).

• «Јердә чөрәк бол олаҹаг, дағ башында зәмиләр ашыб-дашаҹаг» (Зәбур 72:16).

 Мүгәддәс Китабын бу ајәләри суалларымыза ајдын ҹаваб верир. Бәшәријјәт нә әтраф мүһитин чиркләнмәсиндән, нә су вә әрзаг гытлығындан, нә дә епидемијадан мәһв олмајаҹаг. Һәтта нүвә мүһарибәси дә дүнјаны мәһв едә билмәјәҹәк. Бәс бу әминлијимиз һарадандыр? Јер күрәсинин ҝәләҹәји Јараданын нәзарәти алтындадыр. Дүздүр, Аллаһ инсанлара ирадә азадлығы вериб. Бунунла белә, һәр кәс өз вердији гәрарын нәтиҹәсини бичәҹәк (Галатијалылара 6:7). Дүнја нәзарәтсиз шүтүјән вә гәзаја доғру ирәлиләјән гатара бәнзәмир. Аллаһ бәшәријјәтин өзүнү тамамилә мәһв етмәмәси үчүн мүәјјән сәрһәд вә мәһдудијјәтләр гојуб (Зәбур 83:18; Ибраниләрә 4:13).

Бундан әлавә, Аллаһ бәшәријјәтә әмин-аманлығын боллуғуну бәхш едәҹәк (Зәбур 37:11). Бу мәгаләдә јазыланлар милјонларла Јеһованын Шаһидинин Мүгәддәс Китабдан парлаг ҝәләҹәклә бағлы өјрәндикләринин бир зәррәсидир.

Јеһованын Шаһидләри мүхтәлиф јаш һәддинә вә мүхтәлиф миллијјәтә мәнсуб инсанлардан ибарәт үмумдүнја тәшкилатдыр. Онлар Мүгәддәс Китаба әсасән, ады Јеһова олан тәк ҝерчәк Аллаһа ибадәт едирләр. Бу инсанлар ҝәләҹәјә ҝөрә тәлаша дүшмүрләр, чүнки Мүгәддәс Китабда јазылыб: «Ҝөјләри јарадан, вар олан Аллаһ, Јерә гурулуш верән, ону мөһкәм тәмәл үстдә гуран Халиг, ону бош јерә дејил, јашајыш үчүн јарадан Јеһова белә дејир: “Јеһова Мәнәм, башгасы јохдур”» (Әшија 45:18).