MƏTTA 13:24—26 ayələrinə əsasən İsa Məsih demişdi: «Səmavi Padşahlıq öz tarlasında yaxşı toxum əkmiş adama bənzəyir. Adamlar yatanda onun düşməni gəldi, buğdanın arasına alaq toxumu səpib getdi. Buğda cücərib sünbül gətirəndə alaq otları da çıxdı». Bəzi yazıçılar bu misaldakı hadisənin reallıqdan uzaq olduğunu iddia edirlər, amma qədim Romaya aid rəsmi sənədlər bu kimi halların doğruluğunu sübut edir.

Bir Müqəddəs Kitab lüğətində yazılıb: «Qisas məqsədilə kiminsə tarlasına alaq otu səpmək Roma qanunlarına görə cinayət sayılırdı. Bu cür hallarla bağlı qanunun tərtib edilməsi göstərir ki, bu hal Romada geniş yayılmışdı». Hüquqşünas alim Alester Ker qeyd etmişdi ki, eramızın 533-cü ilində Roma imperatoru Yustinian özünün «Diqestlər» adlı əsərini, yəni Roma qanunlarının və Roma «klassik» hüquqşünaslarının əsərlərindən parçaların toplusunu çap etdirmişdi (təxminən b. e. 100—250-ci illəri). Bu əsərə əsasən («Diqestlər» 9.2.27.14), hüquqşünas Ulpian ikinci əsrdə fəaliyyət göstərən Roma dövlət məmuru Selsin baxdığı bir iş barədə yazmışdı. Orada qeyd olunur ki, bir nəfər başqasının tarlasına alaq toxumu səpir və nəticədə bütün məhsul tələf olur. «Diqestlər»də torpaq sahibinin və ya icarəçisinin hüquqlarından söhbət açılır və deyilir ki, onun cinayətkardan zərərin qarşılığını tələb etmək hüququ var idi.

Roma İmperiyasında bu cür cinayət hallarının olması sübut edir ki, İsanın çəkdiyi məsəldəki hadisə reallığa uyğundur.