«Göydə bir taxt durub. Taxtda bir nəfər əyləşmişdi. Onun görkəmi yəşəm daşına və sard daşına bənzəyirdi. Taxt zümrüdə bənzər göy qurşağı ilə dövrələnmişdi» (Vəhy 4:2, 3).

«Onun ətrafında yağışlı gündə buludlar arasından çıxan göy qurşağına oxşar parıltı var idi. Ətrafındakı parıltı belə görünürdü. O, sanki, Yehovanın calalı idi» (Hizqiyal 1:27, 28).

Möhtəşəm taxt, gözqamaşdıran daş-qaşlar, göy qurşağı. Bütün bunlar insanlara tanışdır. Bu vəhylərdə bu cür təsvirlərin istifadə olunması bizə Külli-İxtiyar Allah olan Yehovanın əzəmətini təsəvvürümüzdə canlandırmağa kömək edir. Həmçinin Yehova Allahın dərgahının nə qədər heyrətamiz, calallı, ehtişamlı olduğundan xəbər verir, orada harmoniyanın hökm sürdüyünü göstərir.

Allahın dərgahının bu cür təsviri bir məzmurçunun sözü ilə üst-üstə düşür. O demişdi: «Yehova böyükdür, hədsiz tərifə layiqdir, bütün allahlardan zəhmlidir. Axı xalqların allahları heçdir, Yehova isə göylərin yaradanıdır. Əzəmət və calal hüzurunda, qüdrət və gözəllik müqəddəs məkanındadır» (Zəbur 96:4—6).

Külli-İxtiyar Allah biz insanları Ona dua etməyə çağırır və əmin edir ki, hər birimizin duasını dinləyir (Zəbur 65:2). Allahımız bizi o qədər sevir ki, Müqəddəs Kitabda Onun haqda: «Allah məhəbbətdir», — deyə yazılıb (1 Yəhya 4:8).

«Müqəddəs ruhla dolmuş Stefan isə göyə baxdı, Allahın calalını və Onun sağında duran İsanı görüb dedi: “Budur, mən göyün açıldığını və insan Oğlunun Allahın sağında durduğunu görürəm”» (Həvarilərin işləri 7:55, 56).

Bu sözləri Stefan yəhudi din xadimlərinə demişdi. O, bu vəhyi almazdan bir müddət əvvəl onlar İsanı edam etmişdilər. Bu vəhy sübut edir ki, İsa Məsih dirildilib və Allahın dərgahındadır. Bu haqda Müqəddəs Kitabda belə yazılıb: «Allah  bu gücü ilə Məsihi diriltdi və onu göylərdə, Öz sağında oturtdu, onu yalnız bu dövrdə deyil, gələcəkdə də hər cür hökumətdən, hakimiyyətdən, qüdrətdən, iqtidardan və addan üstün etdi» (Efeslilərə 1:20, 21).

İsa peyğəmbərin yüksək mövqeyini təsvir edən bu sözlər göstərir ki, o, bəşəriyyətin qeydinə qalır. Yer üzündə yaşayarkən o, xəstələri sağaltmış və ölən insanları diriltmişdi. Onun bəşəriyyət üçün canını qurban verməsi Allaha və insanlara olan dərin məhəbbətinin təcəssümüdür (Efeslilərə 2:4, 5). İsa Məsih tezliklə yer üzündə hakimiyyət sürəcək və itaətkar insanlara böyük nemətlər bəxş edəcək.

«Mən [Dənyal peyğəmbər] durub baxırdım və gördüm ki, taxtlar qoyuldu, Əzəldən Var Olan [Yehova] əyləşdi... Minlərlə minlər Ona xidmət edir, on minlərlə on minlər hüzurunda dururdu» (Dənyal 7:9, 10).

Diqqət yetirin ki, Dənyal bu görüntüdə göylərdə bir yox, minlərlə mələk görmüşdü. Təsəvvür etmək olar, bu, necə möhtəşəm mənzərə idi. Mələklər gözəgörünməz varlıqlardır, onlar çox güclü və hikmətlidirlər. Onların bəziləri seraf və kərrub adlanır. Müqəddəs Kitabda «mələk» sözünə 250 dəfədən çox rast gəlinir.

Bəziləri düşünür ki, mələklər ölən insanların ruhlarıdır. Ancaq bu, belə deyil. Allah onları hələ insanı yaratmazdan əvvəl yaratmışdı. Müqəddəs Kitabda deyilir ki, Allah yer üzünü yaradanda mələklər bunu müşahidə edir, alqış oxuyurdular (Əyyub 38:4—7).

Allahın hüzurunda xidmət edən mələklər müxtəlif işlər görürlər. Məsələn, onlar hal-hazırda yer üzündə ən vacib iş olan Allahın Padşahlığı haqda xoş xəbərin yayılmasında iştirak edirlər (Mətta 24:14). Onların gördüyü bu iş haqda həvari Yəhya yazmışdı: «Göyün üzü ilə uçan başqa bir mələk gördüm. Bu mələkdə yer üzünün sakinlərinə — hər xalqa, tayfaya, dilə və ümmətə car çəkmək üçün əbədi müjdə vardı» (Vəhy 14:6). Keçmişdə mələklər insanlara görünüb onlarla danışsalar da, bu gün bu baş vermir. Bununla belə, mələklər xoş xəbəri təbliğ edən  insanlara kömək edirlər ki, Allaha inanan insanları axtarıb tapsınlar.

«Sonra göydə müharibə oldu. Mikayıl [İsa Məsih] öz mələkləri ilə əjdahaya qarşı və əjdaha da öz mələkləri ilə onlara qarşı vuruşdu, lakin üstələyə bilmədi. Artıq onlar üçün göydə yer qalmadı. Beləliklə, İblis və Şeytan adlanan böyük əjdaha, bütün dünyanı aldadan qədim ilan yerə atıldı, mələkləri də onunla birlikdə atıldı» (Vəhy 12:7—9).

Bir vaxtlar göylərdə sülh pozulmuşdu. Bəşər tarixinin başlanğıcında mələklərdən biri allahlıq iddiasına düşərək Yehova Allaha qarşı çıxmışdı. Buna görə o, «düşmən» mənasını verən «Şeytan» adını qazanmışdı. Sonradan bəzi mələklər də Şeytanın üsyanına qoşulub cin oldular. Olduqca pis olan bu mələklər böyük nifrətlə Allahın əleyhinə gedirlər və insanların çoxunu Allahın yolundan döndərirlər.

Şeytan və onun cinləri pis və qəddardırlar. Onlar bəşəriyyətin düşməni və bu dünyada baş verən əzab-əziyyətlərin səbəbkarıdırlar. Məsələn, Şeytan Əyyub peyğəmbərin sürülərini və xidmətçilərini öldürmüşdü. Bundan əlavə, o, tufan göndərib peyğəmbərin 10 övladının yığışdığı evi başlarına uçuraraq həyatlarına son qoymuşdu. Şeytan bununla kifayətlənmədi: Əyyub peyğəmbəri «təpədən-dırnağacan ağrıyan çibanlarla vurdu» (Əyyub 1:7—19; 2:7).

Yehova Allah tezliklə Şeytanı məhv edəcək. Göydən yer üzünə atılandan bəri, o özü də yaxşı bilir ki, məhv olacağı vaxta az qalıb (Vəhy 12:12). Şeytanın kitabı çoxdan bağlanıb. Bunu bilmək əlbəttə ki, sevindiricidir.

«Sən [İsa Məsih] öldürüldün və hər tayfaya, hər dilə, xalqa və ümmətə mənsub olan insanları öz qanınla Allah üçün satın aldın, onları Allahımıza məxsus padşah və kahin etdin. Onlar yer üzərində padşahlıq edəcəklər» (Vəhy 5:9, 10).

Allah İsa peyğəmbəri dirildib Öz dərgahına qaldırdığı kimi, bəzi insanları da öləndən sonra dirildib göyə qaldıracaq. İsa peyğəmbər öz davamçılarına demişdi: «Mən sizin üçün yer hazırlamağa gedirəm. Mən... qayıdıb sizi evə, öz yanıma aparacağam ki, siz də mən olan yerdə olasınız» (Yəhya 14:2, 3).

 Bu insanların öləndən sonra göyə qaldırılmasının səbəbi var. Onlar İsa Məsihlə birgə Allahın Padşahlığında hakimiyyət sürəcəklər. Bu Padşahlıq Yeri idarə edəcək və orada yaşayanlara bol nemətlər bəxş edəcək. İsa Məsih Yer üzündə yaşayanda şagirdlərinə məhz bu Padşahlıq haqqında dua etməyi öyrətmişdi: «Göylərdə olan Atamız, qoy adın müqəddəs tutulsun. Qoy Padşahlığın gəlsin. Qoy Sənin iradən göydə olduğu kimi, yerdə də yerinə yetsin» (Mətta 6:9, 10).

İsa Məsihin davamçısı həvari Yəhya ona nazil olan vəhyi belə təsvir etmişdi: «Taxtdan gələn gur səs eşitdim: “Budur, Allahın çadırı insanlarladır... O, onların gözlərindən bütün yaşları siləcək. Artıq ölüm olmayacaq. Nə dərd, nə fəryad, nə də ağrı olmayacaq, çünki əvvəlki şeylər keçib getdi”» (Vəhy 21:3, 4).

Allahın Padşahlığı Şeytanın hakimiyyətinə son qoyanda və Yer üzünü Cənnətə çevirəndə bu vəhydəki sözlər həyata keçəcək. Bəşəriyyətə əzab və kədər gətirən şeylər artıq olmayacaq. İnsanlar daha ölməyəcək.

Bəs bu günə kimi ölən, lakin göydə yaşamaq üçün dirildilməyən milyardlarla insanın aqibəti necə olacaq? Allah gələcəkdə onları da dirildəcək. Onlar Cənnətə çevriləcək yer üzündə əbədi yaşayacaqlar (Luka 23:43).