Müqəddəs Kitabda başqalarına könüllü şəkildə və düzgün niyyətdən irəli gələrək səxavət göstərməyimiz buyurulur. Orada deyilir ki, bu cür səxavət həm bizi, həm də qarşı tərəfi xoşbəxt edir (Məsəllər 11:25; Luka 6:38). İsa Məsih demişdi: «Vermək almaqdan daha çox xoşbəxtlik gətirir» (Həvarilərin işləri 20:35).

•  Səxavət Allaha nə vaxt xoş gedir?

•  Səxavət Allaha nə vaxt xoş getmir?

•  Səxavətlə bağlı Müqəddəs Kitab ayələri

 Könüllü olaraq göstərilən səxavət Allaha xoş gedir. Müqəddəs Kitabda yazılıb: «Qoy hər kəs ürəyində qət etdiyi kimi versin, könülsüz və ya məcburi verməsin, axı Allah gülərüzlə verəni sevir» (2 Korinflilərə 9:7).

 «Allahın qarşısında pak [dindarlığın]» bir hissəsi ürəkdən verməkdir (Yaqub 1:27). Ehtiyacı olanlara səxavətlə kömək edən insan Allahla əməkdaşlıq edir. Bu cür səxavəti Allah Özünə verilən borc hesab edir. Müqəddəs Kitabda deyilir ki, Allah əliaçıq insana əvəzini verəcək (Luka 14:12—14).

 Xudbin niyyətdən irəli gələrək ediləndə. Məsələn:

•   İnsanlardan tərif almaq üçün (Mətta 6:2).

•   Əvəz-əvəz olmaq üçün (Luka 14:12—14).

•   Qarşılığında cənnəti qazanmaq üçün (Zəbur 49:6, 7).

 Allahın mühakimə etdiyi şeyləri dəstəkləmək üçün ediləndə. Məsələn, kiməsə qumar oynamaq, spirtli içki və ya narkotik qəbul etmək üçün pul vermək düzgün olmazdı (1 Korinflilərə 6:9, 10; 2 Korinflilərə 7:1). Eləcə də özünü maddi cəhətdən təmin etmək gücündə olan, amma bunu etməyən insana da vermək doğru deyil (2 Salonikililərə 3:10).

 Ailənin boğazından kəsib başqalarına daha çox verəndə. Müqəddəs Kitabda deyilir ki, ailə başçıları ailə üzvlərinin ehtiyaclarını təmin etməlidir (1 Timutiyə 5:8). Ailə başçısının öz ailəsini təhlükəyə atıb başqalarına daha çox verməsi düzgün hərəkət olmazdı. Eynilə, İsa Məsih bütün mal-mülklərinin «Allaha həsr edilmiş bəxşiş» olduğu deyərək, yaşlı valideynlərinin qeydinə qalmayan insanları mühakimə edir (Mark 7:9—13).