NAGDAKULA ako sa Graz, Austria. Kan siyete anyos ako, ilinaog ako sa sarong eskuwelahan para sa relihiyosong pagsasanay. Pero, nakamasid ako duman nin grabeng imoralidad kan mga padi asin mga madre. Kaya mayo pang sarong taon, tinugutan ako kan sakuyang ina na maghali na sa eskuwelahan.

Pag-abot nin panahon, nag-eskuwela ako sa sarong boarding school. Sarong banggi, nagduman si Tatay tanganing darahon ako sa ligtas na lugar huling grabe kaidto an pambobomba sa Graz. Nagdulag kami sa banwaan nin Schladming. Kan kakaabot mi pa sana asin pakabalyo sa sarong tulay, uruatyan pinasabog na su tulay. Sa saro pang pagkakataon, kan nasa natad kaming duwa ni Lola, pigpaputukan kami nin mga eroplanong hababa kun maglayog. Pagkatapos kan giyera, garo baga pinabayaan kami kan relihiyon asin kan gobyerno mi.

Kan 1950, pinunan na tukduan nin sarong Saksi ni Jehova an sakuyang ina mapadapit sa mensahe kan Bibliya. Nagdadangog ako kaidto sa mga pag-uulay ninda saka iniibanan ko pa ngani si Nanay sa nagkapirang pagtiripon kan kongregasyon. Huling nakumbinsir siya na yaon sa mga Saksi ni Jehova an katotoohan, nagpabawtismo siya kan 1952.

Kan panahon na iyan, para sa sako an kongregasyon samo garo baga asosasyon nin mga babaying may edad na. Pero pag-abot nin panahon, nagduman kami sa sarong kongregasyon na dakul an hoben—bako nanggad iyan asosasyon nin mga babaying may edad na! Pagbalik sa Graz, nag-atender na ako sa gabos na pagtiripon, asin dai nahaloy, nakumbinsir man ako na an nanunudan ko iyo an katotoohan. Namidbid ko man si Jehova bilang sarong Diyos na nagtatao nin nagdadanay na tabang sa saiyang mga lingkod. Itinatao niya iyan dawa kun sa pagmati niyato solo tang inaatubang an mga problema na garo dai niyato kaya.—Sal. 3:5, 6.

Gusto kong sabihon sa iba an katotoohan. Ginibo ko iyan inot sa mga tugang ko. Naghali na kaidto sa harong an apat na matua kong tugang na babayi  para magtrabaho bilang maestra. Pero binibisita ko sinda sa baryo kun sain sinda nakaistar asin dinadagka ko sinda na mag-adal nin Bibliya. Pag-abot nin panahon, nag-adal nin Bibliya an gabos kong tugang asin nagin mga Saksi ni Jehova.

Sa ikaduwang semana ko sa pagharong-harong, nanumpungan ko an sarong babayi na labi nang 30 anyos asin nagin Bible study ko siya. Nag-uswag siya sagkod na mabawtismuhan, asin kan huri, pati man an saiyang agom asin duwang aking lalaki. Dakula an nagin epekto sa sakong espirituwalidad kan pagtutukdo ko saiya. Taano? Mayo kaya sakong pormal na nagtukdo sa Bibliya. Kinaipuhan kong mag-andam na marhay para sa kada leksiyon. Kun baga, tinutukduan ko nguna an sadiri ko tanganing matukduan ko an sakuyang Bible study! Napararom talaga kaiyan an pagpapahalaga ko sa katotoohan. Kan Abril 1954, sinimbolisaran ko an pagdusay ko ki Jehova paagi sa bawtismo.

Kan 1955, nag-atender ako sa internasyonal na mga kumbensiyon sa Germany, France, asin England. Kan nasa London ako, nabisto ko si Albert Schroeder. Instruktor siya sa Bible School of Gilead, asin pag-abot nin panahon naglingkod bilang miyembro kan Namamahalang Grupo. Kan nagto-tour kami sa British Museum, ipinahiling samo ni Brother Schroeder an nagkapirang manuskrito nin Bibliya. May pangaran iyan nin Diyos na nasa mga letrang Hebreo, asin ipinaliwanag niya an kahalagahan kan mga iyan. Nataros kaiyan an puso ko asin mas nagkusog an pagkamuot ko ki Jehova asin sa katotoohan, kaya nagin mas determinado akong ibalangibog an mensahe na nasa Tataramon nin Diyos.

Kan Enero 1, 1956, nagpuon akong maglingkod nin bilog na panahon bilang payunir. Pagkalihis nin apat na bulan, inimbitaran akong maglingkod bilang espesyal payunir sa Austria. Kan panahon na iyan, mayo pang mga Saksi sa banwaan nin Mistelbach kun sain ako iaasignar. Pero napaatubang ako sa kakaibang kadipisilan. Magkaibang marhay an personalidad mi kan kapartner ko. Ma-19 anyos ako kaidto asin nagdakula sa siyudad mantang siya 25 anyos asin nagdakula sa probinsiya. Mahilig akong maglamaw; siya, amay magmata. Pag banggi man, parati akong matanga nang magturog; siya, amay magturog. Pero paagi sa pag-aplikar kan sadol kan Bibliya, nagkasundo kami sa ibong kan samong mga pagkakaiba kaya nagin mapanggana an pagigin magpartner mi bilang payunir.

An totoo, napaatubang kami sa iba pang grabeng kadipisilan. Pinersegir pa ngani kami, pero ‘dai kami pinabayaan.’ (2 Cor. 4:7-9) Sarong beses, kan naghuhulit kami sa sarong harayong baryo, binutasan kan mga tawo su mga ayam ninda. Uruatyan napapalibutan na kami kan partner ko nin darakulang nagbabaratok na ayam na nakaruluwas na an ngipon. Nagkaputan kami, asin namibi pa ngani ako nin makusog, “Jehova, kun maabutan po ninda kami, lugod tabi magadan tulos kami!” Kan mga kabangang dupa na sana an rayo samo kan mga ayam, nagpundo sinda, nagkiro-kiro an ikog, dangan naghali na. Namatian ming prinotektaran kami ni Jehova. Pagkatapos kaiyan, naghulit na kami sa bilog na baryo, asin nakakaugma ta nagdangog talaga sa samo an mga tawo. Siguro nagngalas sinda ta dai kami inano kan mga ayam o huli ta naghulit pa man giraray kami pagkatapos kan makatatakot na eksperyensiyang iyan. An iba sa sainda nagin mga Saksi pag-abot nin panahon.

May saro pa kaming makatatakot na eksperyensiya. Sarong aldaw, nagpuling burat an kasero mi  asin naghumang gagadanon kami huling nakakadisturbo daa kami sa mga kataraid. Pinurbaran siyang pakalmahon kan agom niya pero mayo ining nagibo. Dangog-dangog sa kuwarto mi an pag-uulay ninda sa ibaba. Kaya nagbugtak tulos kami nin mga tukawan sa atubangan kan pinto dangan nagpuon na mag-impake nin mga gamit. Pagbukas mi kan pinto, nasa itaas na kan hagyan an kasero mi na may kapot na dakulang kutsilyo. Kaya nagdulag kami sa pinto sa likod asin nag-agi sa halawig na agihan sa hardin bitbit an samong mga gamit asin dai na kami nagbalik.

Nag-arkila kami nin kuwarto sa sarong hotel. Nagdanay kami diyan nin haros sarong taon, asin nagin kapaki-pakinabang iyan sa samong ministeryo. Paano? Nasa sentro kan banwaan an hotel, asin gusto kan kadaklan sa mga Bible study mi na diyan gibuhon an pag-adal. Dai nahaloy, sa kuwarto mi na sa hotel ginigibo an pag-adal nin libro asin an semanal na Pag-adal kan Torrengbantayan, na mga 15 an nag-aatender.

Nag-istar kami sa Mistelbach sa laog nin labing sarong taon. Dangan iinasignar na man ako sa Feldbach, sa bandang timog-sirangan kan Graz. May bago akong partner sa pagpayunir, pero sa giraray, mayo pang kongregasyon duman. Nag-istar kami sa sarong sadit na kuwarto sa ikaduwang iskalon nin sarong harong na gibo sa troso. Naglalaog an duros sa pag-ultanan kan mga troso, kaya pinapasakan mi nin diyaryo an mga siwang. Kaipuhan mi man na magsakdo sa bubon. Pero sulit nanggad an gabos na ini. Sa laog nin pirang bulan, nakabilog na kami nin sarong grupo. Pag-abot nin panahon, mga 30 miyembro kan sarong pamilya na tinukduan mi an nag-ako kan katotoohan!

Napakusog kan mga eksperyensiyang iyan an pagpapahalaga ko sa nagdadanay na tabang na itinatao ni Jehova sa mga tawong iniinot an intereses kan Kahadian. Dawa sa mga sitwasyon na dai kita matatabangan nin mga tawo, pirming yaon si Jehova para tumabang.—Sal. 121:1-3.

Kan 1958, may gigibuhon na internasyonal na kumbensiyon sa New York City, sa Yankee Stadium asin Polo Grounds. Nagpasa ako nin aplikasyon para mag-atender, asin naghapot an sangang opisina sa Austria kun interesado akong mag-atender sa ika-32 na klase nin Gilead School. Siisay man an masayuma sa pribilehiyong iyan? Kaya nagsimbag tulos ako, “Iyo!”

 Kataid ko sa klase sa Gilead si Martin Poetzinger. Natagalan niya an makatatakot na marhay na mga eksperyensiya sa mga kampo de konsentrasyon kan Nazi. Pag-abot nin panahon, naglingkod man siya bilang miyembro kan Namamahalang Grupo. Kun minsan sa klase, mahinghing sa sako si Martin, “Erika, ano an buot sabihon kaiyan sa German?”

Sa kabangaan kan pag-eskuwela, ipinaisi ni Nathan Knorr an mga asignasyon mi. Ako, sa Paraguay. Huling hobenon pa ako kaidto, kaipuhan an permiso kan sakong ama tanganing makabalyo ako sa nasyon na iyan. Pagkakua ko kaiyan, nag-abot ako sa Paraguay kan Marso 1959. Iinasignar ako sa sarong missionary home sa Asunción, kaiba kan bago kong partner.

Dai nahaloy, nabisto ko si Walter Bright, sarong misyonero na nagtapos sa ika-30 klase nin Gilead. Pag-abot nin panahon, nagpakasal kami asin magkaibanan ming inatubang an mga kadipisilan sa buhay. Kada may mag-abot samong masakit na problema, binabasa mi an panuga ni Jehova sa Isaias 41:10: “Dai ka matakot, huli ta kaibanan mo ako. Dai ka maghadit, huli ta ako an saimong Diyos. Papakusugon taka.” (NW) Nakapakusog iyan sa samo na sagkod na hinihinguwa ming magdanay na maimbod sa Diyos asin iniinot an saiyang Kahadian, nungka niya kaming papabayaan.

Pag-abot nin panahon, iinasignar kami sa sarong lugar harani sa border kan Brazil. Sinutsutan kan mga klero diyan an mga hoben na gapuon an samong missionary home, na dati na nganing bakong masarig. Dangan nagin Bible study ni Walter an hepe nin pulis. Sinigurado kan hepe na may nakabantay na mga pulis harani sa harong mi sa laog nin sarong semana, kaya dai na kami rinibok kan mga nagpepersegir. Dai nahaloy pagkatapos kaiyan, nagbalyo kami sa mas marahay na dagusan sa balyo kan border kan Brazil. Talagang nagin kapaki-pakinabang ini huling paagi kaiyan nakapagsagibo kami nin mga pagtiripon pareho sa Paraguay asin sa Brazil. Bago kami maghali sa lugar na iyan, igwa na duman nin duwang sadit na kongregasyon.

Sinabi kan mga doktor ko na dai ako magkakaaki, kaya kan 1962, nabigla kami kan maaraman ming bados ako! Kan huri, nag-istar kami sa Hollywood, Florida, harani sa pamilya ni Walter. Sa laog nin dakul na taon, mayo kami ni Walter sa kamugtakan na magpayunir. Kinaipuhan ming atamanon an samong pamilya. Pero, padagos ming ginibong priyoridad an intereses kan Kahadian.—Mat. 6:33.

Pag-abot mi sa Florida kan Nobyembre 1962, nagngalas kami dahil magkasuway na nagtitiripon an mga puti sa mga itom saka naghuhulit sinda sa magkaibang lugar huling mainit sa mata kan mga taga duman na mahiling na magkaibanan an mga itom asin puti. Pero dai nagpapalain-lain si Jehova. Dai nahaloy, magkaiba na sa mga aktibidad an mga tugang sa kongregasyon, ano man an kulor ninda. Malinaw na mahihiling sa areglong ini an tabang ni Jehova, huling igwa na ngunyan nin dakul na kongregasyon sa lugar na iyan.

Nakakamundo huling kan 2015, nagadan si Walter sa hilang na kanser sa utak. Nagin marahayon siyang agom sa laog nin 55 taon. Namutan niya si Jehova asin dakul na tugang an natabangan niya. Hinahalat-halat ko nang mahiling siya giraray na may marahay na salud pag binuhay na siya liwat.—Gibo 24:15.

Nagpapasalamat ako na nakapaglingkod ako nin bilog na panahon sa laog nin labing 40 taon, asin nakaeksperyensiya nin dakul na kaugmahan asin bendisyon. Halimbawa, nagkaoportunidad kami ni Walter na mahiling na mabawtismuhan an 136 ming tinutukduan sa Bibliya. Siyempre, may mga kadipisilan man. Pero nungka mi ining ibinilang na rason tanganing pumundo na sa paglilingkod sa satong maimbod na Diyos. Imbes, mas nagrani kami sa saiya, na nagtitiwala na reresolberan niya an mga bagay-bagay sa itinalaan niyang panahon asin paagi. Asin talagang ginigibo niya iyan!—2 Tim. 4:16, 17.

Pungawon na ako ki Walter, pero nakatabang sa sako an pagpayunir na makayanan iyan. Nahiling kong lalo nang kapaki-pakinabang an pagtukdo sa iba, partikular na an pagsabi sa sainda kan paglaom na pagkabuhay liwat. Iyo, sa dai ko na mabilang na pagkakataon, nungka akong pinabayaan ni Jehova. Inutob niya an saiyang panuga na tatabangan niya ako, papakusugon, asin na kakaputan niya ako kan saiyang “tuong kamot nin katanusan.”—Isa. 41:10, NW.