Sarong mahalagang tabang sa pag-atubang kaiyan iyo an karangahan na itinatao kan satong mga kapamilya, katuod, asin kapagtubod.

An mabuot asin mamumuton na mga tataramon nin sarong katuod garo nakakarepreskong panghaplas na nakakarahay asin nakakapaginhawa sa sato. (Tal. 16:24; 18:24; 25:11) Pero an iniisip kan tunay na mga Kristiyano bako sanang mag-ako nin pagranga. Hinihinguwa nindang ‘makapagranga sa mga nasa ano man na kamunduan, huli kan karangahan na ipinagranga sainda nin Diyos.’ (2 Cor. 1:4; Luc. 6:31) Iyan mismo an naeksperyensiyahan ni Antonio, sarong paraataman nin distrito sa Mexico.

Kan madiskobre na igwa siya nin lymphoma, sarong klase nin kanser sa dugo, pinangibabawan si Antonio nin kapurisawan. Pero, pinagmaigutan niyang kontrolon an negatibong emosyon. Paano? Ginigirumdom asin kinakanta niya an mga awit na pang-Kahadian tanganing madangog asin mahurop-hurop an liriko. An pagpamibi nin makusog asin pagbasa nin Bibliya nagtao man nin dakulang karangahan.

Minsan siring, nahiling ni Antonio na an saro sa nakatabang na marhay sa saiya iyo an mga kapagtubod. Sinabi niya: “Pag kaming mag-agom pinangluluyahan nin buot, pinapakiulayan mi an samong paryente, na sarong elder sa kongregasyon, na magduman samo tanganing mamibi kaiba mi. Nakaranga iyan samo asin nagtao nin katrangkiluhan. Sa katunayan,” an sabi pa niya, “huli sa suporta kan samong pamilya asin mga tugang sa espirituwal, napangganahan mi an negatibong emosyon sa medyo halipot na panahon.” Nagpapasalamat nanggad siya huling igwa siya nin siring kamamumuton asin kamapagmakulog na mga katuod!

An saro pang tabang sa panahon nin kapurisawan iyo an ipinanugang banal na espiritu. Sinabi ni apostol Pedro na an banal na espiritu nin Diyos sarong “balaog.” (Gui. 2:38) Nagkatotoo nanggad ini kan Pentecostes 33 C.E., kan an dakul lahidan kaiyan. Pero, kita gabos puwede man na mag-ako kan balaog na banal na espiritu. Dai nauubos an suplay kaiyan, kaya taano ta dai niyato iyan padagos na hagadon?—Isa. 40:28-31.

Dakul na kasakitan an tinagalan ni apostol Pablo, asin may mga pagkakataon pa ngani na dikit pa siyang magadan. (2 Cor. 1:8-10) Alagad, dai siya gayong natakot sa kagadanan. Naranga siya sa pakaaram na sinusuportaran siya nin Diyos. Isinurat niya: ‘Pag-umawon an Diyos asin an Ama nin satong Kagurangnan na Jesu-Cristo, an Ama nin mga pagkahirak asin Diyos nin bilog na karangahan, na nagraranga samo sa gabos ming kasakitan.’ (2 Cor. 1:3, 4) Dai pinabayaan ni Pablo na mangibabaw sa saiya an pagkahirak sa sadiri. Imbes, an mga pagbalong tinagalan niya nakatabang sa saiya na makultibar an empatiya, kaya mas nasa kamugtakan siya na rangahon an iba kun kaipuhan ninda iyan.

Kan magrahay si Antonio, nahimo niyang makabalik sa pagigin nagbibiyaheng paraataman. Dati na siyang nagpapahiling nin interes sa mga kapagtubod, pero ngunyan sindang mag-agom urog na naghihinguwa na bisitahon asin parigunon an mga may hilang. Halimbawa, pakabisita sa sarong Kristiyano na may grabeng hilang, naaraman ni Antonio na an brother na ini habong umatender sa mga pagtiripon. “Bako man sa dai niya namumutan si Jehova o an mga tugang,” an paliwanag ni Antonio, “kundi grabe an epekto sa emosyon niya kan hilang kaya pagmati niya dai na siyang serbi.”

An sarong bagay na ginibo ni Antonio tanganing parigunon an buot kan tugang na may hilang iyo na pinakiulayan niya ining manginot sa pamibi sa sarong pagtiripon-tipon. Dawa ngani sa pagmati kan brother bako siyang kuwalipikado, ginibo niya iyan. Sinabi ni Antonio: “Magayunon an pamibi niya; pakatapos kaiyan, garo ibang tawo na siya. Pagmati niya may serbi na giraray siya.”

Iyo, gabos kita nag-agi nin pagsakit, grabe man iyan o bako. Pero arog kan sinabi ni Pablo, makakatabang iyan sa sato na maranga an iba kun kaipuhan ninda. Kun siring, magin mapagrisa kita sa pagsakit kan mga kapwa Kristiyano asin arugon an satong Diyos na Jehova paagi sa pagigin gikanan nin karangahan kan iba.