Nagdakula ako sa siyudad nin Alicante, sa sirangan na baybayon kan España. Maribok an pamilya mi, kaya pirmi akong nasa kalye kan ako hoben pa. May pahirahayan nin ruweda harani sa harong mi. Nagin amigo ko si Jose Maria na saro sa mga empleyado duman. Mabuot siya asin itinao niya sako an atensiyon na hinahanap-hanap ko sa sadiri kong pamilya. Sa mga panahon na may problema ako, garo ko siya totoong tugang—sarong tunay na amigo, dawa ngani matua siya sako nin 20 taon.

Si Jose Maria nagpuon na makipag-adal nin Bibliya sa Mga Saksi ni Jehova. Nahiling ko na gustong-gusto niya an Kasuratan, asin parati niyang sinasabi sako an mga katotoohan sa Bibliya. Magalang akong nagdadangog saiya, pero dai lamang ako nagkainteres sa sinasabi niya. Bilang hoben, sibot ako sa ibang bagay. Pero, madali nang magbago iyan.

Habo kong pag-ulayan an dapit sa aksidenteng iyan. An masasabi ko sana, daing ingat saka pusok-pusukan ako kaidto. Sa saro sanang aldaw, biyong nagbago an buhay ko. Hali sa pagigin makusog na hoben, bigla akong nagin paralisado na dai makahali sa ospital. Masakit talagang akuon an sitwasyon kong ini. Pirmi kong ihinahapot sa sadiri ko, ‘May serbi pa daw na mabuhay?’

Binisita ako ni Jose Maria asin tulos niyang inareglar na an mga Saksi ni Jehova sa kongregasyon duman magbisita sako sa ospital. Nakapahiro sa puso ko an regular na pagbisita ninda. Pagkaluwas ko sa intensive care unit, nakipag-adal ako nin Bibliya. Naaraman ko an katotoohan kun taano ta nagsasakit asin nagagadan an tawo saka kun taano ta tinutugutan nin Diyos na mangyari an maraot na mga bagay. Naaraman ko man an panuga nin Diyos sa maabot na panahon, kun an bilog na daga mapano na nin perpektong mga tawo asin dai nang masabi: ‘May hilang ako.’ (Isaias 33:24) Sa kainot-inuti sa buhay ko, nagkaigwa ako nin marahayon na paglaom.

Pagkaluwas ko sa ospital, marikas an nagin pag-uswag ko sa pag-adal nin Bibliya. Gamit an espesyal na wheelchair, nakaatender ako sa mga pagtiripon kan Mga Saksi ni Jehova asin nakaiba sa paghuhulit ninda. Kan Nobyembre 5, 1988, sa edad na 20, nabawtismuhan ako paagi sa paglubog sa tubig sa sarong espesyal na bathtub. Tinawan ako kan Diyos na Jehova nin bagong pananaw sa buhay. Pero ano an gigibuhon ko tanganing ipahiling an sakong pasasalamat?

Determinado ako na dai pagtugutan na papunduhon ako kan kamugtakan kong ini na gibuhon an pinakamakakaya ko na paglingkudan si Jehova. Gusto kong umuswag. (1 Timoteo 4:15) Sa primero, bako iyan madali huling kontra an pamilya ko sa bago kong pagtubod. Pero yaon an mga kapagtubod ko, an sakong espirituwal na mga tugang. Sinigurado ninda na pirmi akong makaatender sa pagtiripon asin regular na makaiba sa paghuhulit.

Pero sa paglihis nin panahon, nahihiling nang kaipuhan ko an 24 oras na espesyal na pag-ataman. Pagkatapos nin haloy na pagparahanap, nakakua ako sa siyudad nin Valencia, na 160 kilometros sa norte kan Alicante, nin angay na pasilidad para sa mga may diperensiya sa pisikal. Ini na an nagin permanenteng istaran ko.

Dawa dai ako makabangon, determinado akong padagos na maglingkod ki Jehova. Gamit an pensiyon ko asin iba pang asistensiya kan gobyerno para sa mga may diperensiya sa pisikal, nakabakal ako nin kompyuter na ipinalaag ko harani sa sakong higdaan. Nagbakal man ako nin cellphone. Kada aga, binubukasan kan caregiver an kompyuter ko saka cellphone. Tanganing magamit ko an kompyuter, may joystick ako na kinokontrol kan sakong kúkú. May espesyal man akong stick na ilinalaag ko sa sakong nguso tanganing mag-type nin letra sa keyboard asin mag-dial nin numero sa cellphone ko.

Paano nakatabang sako an teknolohiyang ini? Inot sa gabos, nakakabukas ako nin website na jw.org asin kan Watchtower ONLINE LIBRARY. Dakulaon na tabang iyan sa sako! Sa parati, dakul na oras akong nag-aadal asin nagsisiyasat sa mga publikasyon na basado sa Bibliya tanganing padagos akong makanuod manungod sa Diyos asin sa saiyang marahayon na mga kuwalidad. Pag namumundo ako o pinangluluyahan nin buot, pirmi akong may mahihiling sa website na nagpapakusog sa sako.

Nakakatabang man sako an kompyuter ko na makadangog asin makapagpartisipar sa mga pagtiripon sa kongregasyon. Puwede akong magkomento, mamibi, magpahayag, asin magbasa pa ngani kan magasin na Torrengbantayan pag inaasignaran akong gibuhon iyan. Dawa dai ako nakakaduman mismo sa mga pagtiripon, namamati ko man giraray na parte talaga ako kan kongregasyon.

Nakatabang man sako an cellphone asin kompyuter na lubos na makapaghulit. Totoo, dai ako makakapagharong-harong arog kan ginigibo kan kadaklan na Saksi ni Jehova. Pero dai iyan nakapapundo sako. Huli sa mga gadyet na ini, nasasabi ko sa iba an mga tinutubod ko. Sa katunayan, gustong-gusto kong makipag-ulay sa telepono, kaya sinabihan ngani ako kan mga elder sa kongregasyon mi na mag-organisar ako nin pagpapatotoo paagi sa telepono. Nakatabang ini lalo na sa mga miyembro kan kongregasyon na dai na makaluwas sa harong ninda.

 Pero bako sanang sa mga gadyet nakasentro an buhay ko. Kada aldaw, binibisita ako kan namumutan kong mga amigo. Iniiba ninda an mga paryente saka mga kamidbid ninda na interesado sa Bibliya. Sa parati, ako pa ngani an pinapakiulayan nindang manginot sa pag-adal sa Bibliya. Sa ibang mga pagkakataon, may mga pamilyang nagbibisita sako asin iniiba ninda ako sa saindang pampamilyang pagsamba. Gustong-gusto ko pag may mga aki na nagtutukaw sa kataid kan higdaan ko asin sinasabi ninda sako kun taano ta namumutan ninda si Jehova.

Nauugma ako na dakul an nagbibisita sako. Parating pano an kuwarto ko nin mga amigo na nagbibisita hali sa harani asin harayong lugar. Kaya napapangalas an mga caregiver sa pasilidad na iniistaran ko huli sa mamumuton na atensiyon na ini. Aroaldaw akong nagpapasalamat ki Jehova na tinugutan niya akong mapabilang sa arog kaini kagayon na kasararuan nin magturugang.

Pag may nagkukumusta sako, simple sana an simbag ko, “Uni, padagos pa man giraray na nakikipaglaban!” Siyempre, aram ko na dai ako nagsosolo sa pakikipaglaban na ini. Ano man an kamugtakan o kaulangan ta, an gabos na Kristiyano nakikipaglaban “kan marahay na pakilaban nin pagtubod.” (1 Timoteo 6:12) Ano an nakatabang sako na padagos na makipaglaban sa laog nin dakul na taon? Aroaldaw akong namimibi asin nagpapasalamat ki Jehova na tinawan niya nin katuyuhan an buhay ko. Nagmamaigot man akong danay na magin sibot sagkod sa mapupuwede sa paglilingkod sa Diyos, na pirming nakapokus sa paglaom sa maabot.

Parati kong iniisip an bagong kinaban asin an pagmati na makadalagan asin makalukso giraray. May beses na sinusubahan ko an sakong dayupot na amigong si Jose Maria—na nagkahilang nin polio—na magkaibahan kaming madalagan sa maraton. “Siisay daw an manggagana?” an hapot ko saiya. “Dai importante kun siisay an manggagana,” an simbag niya. “An importante yaon kita sa Paraiso, tanganing magkarera.”

Dai nagin madali sako na akuon an pagkaparalisado ko. Aram ko na kan tin-edyer ako, nagin mangmang ako asin grabe an nagin karibay kaiyan. Pero nagpapasalamat nanggad ako na dai ako pinabayaan ni Jehova. Kadakul an itinao niya sako—sarong dakulang espirituwal na pamilya, an pagmawot na mabuhay, an kaugmahan sa pagtabang sa iba, asin an magayunon na paglaom sa maabot. Kaya kun sasabihon ko sa halipot an namamatian ko, masasabi kong kadakul sakong itinao si Jehova kisa sa maninigo sa sako.