Kapitulo 104

Ang Tingog sa Diyos Nadungog sa Ikatulong Higayon

SAMTANG didto sa templo, si Jesus gibatig kasakit tungod sa kamatayon nga hapit na niyang maatubang. Ang dako niyang gikabalak-an maoy sa unsang paagi maapektahan ang kadungganan sa iyang Amahan, mao miampo siya: “Amahan, pasidunggi ang imong ngalan.”

Niana, usa ka gamhanang tingog miabot gikan sa mga langit, nga nag-ingon: “Gipasidunggan ko na kini ug pagapasidunggan ko kini pag-usab.”

Ang panon nga nanag-alirong nalibog. “Usa ka manulonda ang misulti kaniya,” miingon ang pipila. Ang uban nag-ingon nga may dalugdog. Apan, sa pagkamatuod, si Jehova nga Diyos mao ang misulti! Hinuon, kadto dili ang unang higayon nga nadungog ang tingog sa Diyos maylabot kang Jesus.

Sa bawtismo ni Jesus, tulo ka tuig ug tunga nga sayosayo, si Juan Bautista nakadungog nga ang Diyos miingon bahin kang Jesus: “Kini mao ang akong Anak, ang hinigugma, nga akong giuyonan.” Dayon, pagkahuman sa nangaging Paskuwa, sa dihang nausab ang panagway ni Jesus sa ilang atubangan, si Santiago, Juan, ug Pedro nakadungog sa Diyos nga nagpahayag: “Kini mao ang akong Anak, ang hinigugma, si kinsa akong giuyonan; patalinghog kamo kaniya.” Ug karon, sa ikatulong higayon, sa Nisan 10, upat ka adlaw una sa kamatayon ni Jesus, ang tingog sa Diyos nadungog na usab sa mga tawo. Apan sa maong panahon si Jehova misulti aron makadungog ang mga panon sa mga tawo!

Si Jesus misaysay: “Kining tingoga nadungog, dili tungod kanako, kondili tungod kaninyo.” Kini nagahatag pamatuod nga si Jesus mao gayod ang Anak sa Diyos, ang gisaad nga Mesiyas. “Karon adunay paghukom niining kalibotana,” si Jesus nagpadayon, “karon palagpoton na ang punoan niining kalibotana.” Ang matinumanong pagkinabuhi ni Jesus, sa pagkamatuod, nagapamatuod nga si Satanas nga Yawa, ang magmamando sa kalibotan, takos nga “palagpoton,” pagalaglagon.

Sa pagpunting sa sangpotanan sa iyang nagsingabot nga kamatayon, si Jesus miingon: “Ug bisan pa ako, kon ako ikaisa na gikan sa yuta, magakabig sa mga tawo sa tanang matang nganhi kanako.” Ang iyang kamatayon sa bisan unsang paagi dili kapildihan, kay pinaagi niana, siya magakabig sa uban nganha sa iyang kaugalingon aron sila makatagamtam ug kinabuhing walay kataposan.

Apan ang panon mitutol: “Nadungog namo gikan sa Kasugoan nga si Kristo molungtad hangtod sa kahangtoran; ug nganong nagaingon ka nga ang Anak sa tawo igaisa? Kinsa ba kining Anak sa tawo?”

Bisan pa sa tanang ebidensiya, apil ang pagkadungog sa kaugalingong tingog sa Diyos, ang kadaghanan dili motuo nga si Jesus mao ang tinuod nga Anak sa tawo, ang gisaad nga Mesiyas. Bisan pa niana, sumala sa gibuhat niya unom ka bulan nga unauna sa Piyesta sa mga Tabernakulo, si Jesus misulti na usab bahin sa iyang kaugalingon ingong “ang kahayag” ug nagdasig sa iyang mga tigpatalinghog: “Samtang anaa kaninyo ang kahayag, tumoo kamo sa kahayag, aron mahimong mga anak sa kahayag.” Tapos sa pagsulti niining mga butanga, si Jesus milakaw ug mitago, lagmit tungod kay nameligro ang iyang kinabuhi.

Ang kakulang sa mga Hudiyo sa pagtuo kang Jesus nagtuman sa mga pulong ni Isaias kabahin sa ‘mga mata sa mga tawo nga mabutaan ug sa ilang mga kasingkasing nga magmagahion mao nga sila dili magabag-o aron mangaayo.’ Nakita ni Isaias diha sa panan-awon ang langitnong mga hukmanan ni Jehova, apil kang Jesus diha sa iyang una-tawhanong himaya tapad kang Jehova. Bisan pa niana, ang mga Hudiyo, ingong katumanan sa gisulat ni Isaias, magahiong nagsalikway sa ebidensiya nga kini Siya mao ang ilang gisaad nga Manluluwas.

Sa laing bahin, daghan gani sa mga magmamando (lagmit mga membro sa Hudiyonhong hataas nga hukmanan, ang Sanhedrin) mituo gayod kang Jesus. Si Nicodemo ug si Jose nga taga-Arimatea maoy duha sa maong mga magmamando. Apan ang mga magmamando, labing menos sa maong panahon, napakyas sa pagpahayag sa ilang pagtuo, kay nahadlok nga basi mapalagpot gikan sa ilang mga katungdanan sa sinagoga. Pagkadako sa nalaktawan nila!

Si Jesus mipadayon sa pag-ingon: “Ang mituo kanako mituo dili lamang kanako, apan sa nagpadala usab kanako; ug ang nakakita kanako nakakita usab sa nagpadala kanako. . . . Apan kon adunay makadungog sa akong mga pulong ug dili magabantay kanila, ako dili magahukom kaniya; kay ako mianhi, dili sa paghukom sa kalibotan, kondili sa pagluwas sa kalibotan. . . . Ang pulong nga akong gipamulong mao ang magahukom kaniya sa kataposang adlaw.”

Ang gugma ni Jehova alang sa kalibotan sa katawhan nagtukmod niya sa pagpadala kang Jesus aron nga kadtong motuo kaniya mamaluwas. Kon kaha maluwas ang mga tawo matino pinaagi sa kon kaha sila nagasunod sa mga butang gisugo sa Diyos nga ipamulong ni Jesus. Ang paghukom mahitabo “sa kataposang adlaw,” sa panahon sa Usa ka Libo ka Tuig nga Pagmando ni Kristo.

Si Jesus mitapos sa pag-ingon: “Ako wala mosulti sa akong kaugalingong pagbuot, apan ang Amahan mismo nga nagpadala kanako naghatag kanako sa sugo mahitungod kon unsay isugilon ug kon unsay isulti. Gawas pa, ako nahibalo nga ang iyang sugo nagkahulogan ug kinabuhing walay kataposan. Busa ang mga butang akong ginasulti, sumala sa gisulti kanako sa Amahan, mao ang akong isulti kanila.” Juan 12:28-50; 19:38, 39; Mateo 3:17; 17:5; Isaias 6:1, 8-10.

▪ Sa unsang tulo ka higayon nga nadungog ang tingog sa Diyos may labot kang Jesus?

▪ Sa unsang paagi nakita sa propetang Isaias ang himaya ni Jesus?

▪ Kinsa ang mga magmamando nga mituo kang Jesus, apan nganong sila sa dayag wala magsugid bahin kaniya?

▪ Unsa “ang kataposang adlaw,” ug pinaagi sa unsa nga pagahukman unya ang mga tawo?