Kapitulo 125

Pag-antos Diha sa Kahoy-Patyanan

KAUBAN ni Jesus duha ka tulisan ang gidala sa gawas aron pagapatyon. Dili layo sa siyudad, ang prosisyon mihunong sa dapit nga gitawag Golgota, o Dapit sa Kalabera.

Ang mga binilanggo gihukasan sa ilang biste. Dayon ang bino nga sinambogan sa mirra gitagana. Lagmit giandam kadto sa kababayen-an sa Jerusalem, ug ang mga Romano dili maghikaw niining ilimnong makapahupay sa sakit ngadto niadtong gilansang. Ugaling, sa pagtilaw ni Jesus niana, midumili siya sa pag-inom. Ngano? Lagmit buot niyang bug-os makahupot sa tanan niyang katakos sa maong kinalabwang tigi sa iyang pagtuo.

Sa maong panahon si Jesus gipahimutang na sa kahoy-patyanan nga ang iyang mga kamot gipaibabaw sa iyang ulo. Dayon gidukdok sa mga sundalo ang dagkong mga lansang ngadto sa iyang mga kamot ug sa iyang mga tiil. Mibaliad siya sa kasakit sa midulot ang mga lansang sa unod ug mga lutahan. Sa gipatindog na ang kahoy, makamatay ang kasakit, kay ang gibug-aton sa lawas miinat sa mga samad sa lansang. Bisan pa niana, inay manghimaraot, si Jesus miampo alang sa Romanong mga sundalo: “Amahan, pasayloa sila, tungod kay sila wala masayod sa ilang ginabuhat.”

Si Pilato nagpataod diha sa kahoy-patyanan ug usa ka pahibalo nga mabasa: “Si Jesus nga Nasareno ang Hari sa mga Hudiyo.” Kalagmitan, gisulat niya kadto dili lang tungod kay gitahod niya si Jesus apan tungod kay gidumtan niya ang Hudiyong mga saserdote kay nakapugos sila kaniya sa pagsilot kang Jesus sa kamatayon. Aron ang tanan makabasa sa pahibalo, gipasulat kana ni Pilato sa tulo ka pinulongan—sa Hebreohanon, sa opisyal nga Latin, ug sa kasagarang Grego.

Ang pangulong mga saserdote, apil si Caiapas ug si Anas, naguol. Ang maong positibong pahayag nagdaot sa ilang takna sa kadaogan. Busa mitutol sila: “Ayaw isulat ‘Ang Hari sa mga Hudiyo,’ apan nga siya miingon, ‘Ako ang Hari sa mga Hudiyo.’” Kay naglagot nga nag-alagad nga samag peyon sa mga saserdote, si Pilato mitubag nga mayugtanon: “Ang gikasulat ko na, gikasulat ko na.”

Ang mga saserdote, kauban sa usa ka dakong panon, karon nagtigom sa dapit nga patyanan, ug gisulayan pagpanghimakak sa mga saserdote ang testimonyo sa pahibalo. Gisubli nila ang bakak nga pamatuod nga gikahatag nga sayosayo panahon sa mga husay sa Sanhedrin. Busa, dili katingad-ang ang lumalabay misulting mapasipad-anon, nga naglingolingo nga mayubiton ug nag-ingon: “Oh ikaw nga moguba unta sa templo ug motukod niana sa tulo ka adlaw, luwasa ang imong kaugalingon! Kon ikaw anak sa Diyos, kanaog sa kahoy-patyanan!”

“Ang uban iyang giluwas; siya dili makaluwas sa iyang kaugalingon!” miduyog ang pangulong mga saserdote ug ilang relihiyosong mga sagabay. “Siya mao ang Hari sa Israel; pakanaoga siya sa kahoy sa pagsakit ug kita motuo kaniya. Siya nagbutang sa iyang pagsalig sa Diyos; ipaluwas Niya karon siya kon gusto man Niya, kay siya miingon, ‘Ako ang Anak sa Diyos.’”

Kay natakdan sa espiritu, ang mga sundalo miduyog usab sa pagbiaybiay kang Jesus. Sa mabiaybiayon ilang gitanyagan siya sa aslom nga bino, nga lagmit nagkupot niana sa ubos ra sa iyang naugang mga ngabil. “Kon ikaw mao ang hari sa mga Hudiyo,” sila mibiaybiay, “luwasa ang imong kaugalingon.” Bisan ang mga tulisan—ang usa nga gilansang sa tuo ni Jesus, ug ang lain sa iyang wala—mibiaybiay kaniya. Hunahunaa kana! Ang labing bantogang tawo nga sukad nabuhi, oo, ang usang kauban ni Jehova nga Diyos sa paglalang sa tanang butang, nag-antos gayod nianang tanang pasipala!

Gikuha sa mga sundalo ang biste ni Jesus ug gibahin sa upat. Nagripa sila sa pagsusi kon kinsay makapanag-iya kanila. Hinuon, ang pang-ilalom nga biste, walay tinahian, sa labing maayong kalidad. Busa ang mga sundalo nag-ingon sa usag usa: “Dili nato kini tabason, apan atong tinoon pinaagi sa pagripa kon kinsay makatag-iya niini.” Busa, nga wala tuyoa, ilang gituman ang kasulatan nga nag-ingon: “Ilang gibahin ang akong panggawas nga biste sa ilang kaugalingon, ug ilang giripahan ang akong sapot.”

Sa wala madugay, usa sa mga tulisan nakaila nga si Jesus tinuod gayod nga usa ka hari. Busa, sa pagbadlong sa iyang kauban, siya miingon: “Wala ka ba mahadlok sa Diyos, karon nga ikaw anaa sa samang silot? Ug kita, sa pagkamatuod, angayan gayod, kay atong ginadawat sa bug-os ang takos kanato tungod sa atong gibuhat; apan kining tawhana walay nabuhat nga kalapasan.” Unya siya nakigsulti kang Jesus, nga mihangyo: “Hinumdomi ako inigsulod nimo sa imong gingharian.”

“Sa pagkamatuod ako magaingon kanimo karong adlawa,” mitubag si Jesus, “Ikaw magauban kanako sa Paraiso.” Kining saara matuman sa dihang si Jesus magmando nga Hari sa langit ug magbanhaw niining mahinulsolong mamumuhat ug daotan sa kinabuhi sa yuta diha sa Paraiso nga ang mga maluwas sa Armageddon ug ilang mga kauban makapribelihiyo sa pagtikad. Mateo 27:33-44; Marcos 15:22-32; Lucas 23:27, 32-43; Juan 19:17-24.

▪ Nganong si Jesus midumili sa pag-inom sa bino nga sinambogan sa mirra?

▪ Nganong ang pahibalo gitaod sa kahoy-patyanan ni Jesus, ug unsang dugang pagbayloay sa pulong ang nasugdan niadto tali ni Pilato ug sa pangulong mga saserdote?

▪ Unsang pasipala ang nadawat ni Jesus diha sa kahoy-patyanan, ug lagmit unsay nakadasig niadto?

▪ Sa unsang paagi natuman ang tagna sa gibuhat sa mga biste ni Jesus?

▪ Unsang kausaban ang gihimo sa usa sa mga tulisan, ug sa unsang paagi tumanon ni Jesus ang iyang hangyo?