Ang Hebreohanong termino alang sa punog-kakahoyang luna sa yuta maoy yaʹʽar, nga gihubad nga “kakahoyan” (Deu 19:5) ug “lasang.” (Jos 17:15; 1Sa 14:25) Dihay panahon nga ang yuta sa Palestina adunay daghang kalasangan nga may mga kahoy nga nagkalainlain ang matang. Ang mga gihisgotan sa Kasulatan bahin sa kalasangan ug kakahoyan ug sa paggamit sa materyales nga kahoy nagpadayag nga kanhi mas daghan ang mga kahoy didto kay sa pagkakaron, bisan pa sa mga paningkamot sa pagpananom pag-usab ug mga kahoy sa dili pa dugayng mga katuigan. (2Cr 27:4; Huk 9:​48, 49) Tataw usab kini diha sa paghubit sa ihalas nga mga hayop, nga nagpakita nga ang kalasangan arang makatagana ug bastanteng tagoanan ug puy-anan alang sa mga oso (2Ha 2:​23, 24), mga leyon (1Sa 17:34; 1Cr 11:22), ug sa ubang matang sa mga hayop (Eze 34:25).

Apan naupaw ang dagkong mga luna sa yuta tungod kay nadaot kini sa gubat, sa sobrang paggamit sa mga kahoy nga walay paningkamot nga mapulihan pag-usab ang mga kahoy sa lasang, ug sa walay kontrol nga paghimo niini ingong mga sibsibanan diin ang mga turok sa bag-ong mga kahoy gipangaon sa mga kanding ug sa ubang mga hayop. Si Denis Baly, sa iyang libro nga The Geography of the Bible (1974, pp. 77, 115, 116), naghisgot sa mga kasiglohan sa pagpasagad, nga miresulta sa pagkahanaw sa daghang kakahoyan ug sa pagkakankan sa kapin sa 2 m (6.5 p) nga tabunok nga yuta, nga nagbilin sa dakong bahin sa yuta nga batoon ug umaw.

Ang pipila ka lasang espesipikong gihisgotan diha sa Bibliya. Ang kalasangan sa Lebanon, nga sa pagkakaron dili na kaayo daghan ang mga kahoy, nabantog kanhi tungod sa dagkong mga kahoy nga nanubo niini (1Ha 5:2-10, 13-18; 2Ha 19:23), nga daghan kaayog mga sedro, junipero, sipres, ug uban pang mga kahoy. Ang “kalasangan sa Epraim” (tingali ang “lasang sa Mahanaim”), nga dinhi namatay si Absalom, lagmit nahimutang sa S sa Suba sa Jordan duol sa Mahanaim, ug lagmit kaniadto baga ug kakahoyan. (2Sa 18:​6, ftn sa Rbi8, 8, 17) Ang “lasang sa Heret” nahimutang sa Juda. (1Sa 22:5) Dugang pa, ang rehiyon sa Gilead nailhan tungod sa mga kakahoyan ug mga kahoyng balsamo niini, samtang ang Basan dapit sa A nailhan tungod sa “nagbuntaog nga mga kahoy,” lagmit lakip ang mga kahoyng robles. (Isa 2:13; Zac 11:2) Sa mga adlaw ni David ug Solomon, daghan ang mga kahoyng sikomoro diha sa ubos nga kayutaan sa Sepela. (1Ha 10:27; 1Cr 27:28; 2Cr 1:15; 9:27) Sa Walog sa Jordan nanubo ang daghang mga tamarisko ug mga kahoyng sause, diin nagtago ang mga leyon.​—Jer 12:5; Zac 11:3.

Simbolikong Paggamit. Maingon nga ang mga kahoy gigamit sa pagsimbolo sa indibiduwal nga mga tawo ug mga magmamando, gigamit usab sa Bibliya ang mga lasang sa pagsimbolo sa mga katawhan o kanasoran ug sa ilang mga magmamando. Ang pagkadaotan sa apostatang Juda maoy sama sa usa ka kalayo nga nagsunog sa iyang katawhan (Isa 9:18); ang kasuko ni Jehova magasunog sa habagatang gingharian (Juda) pinaagi sa dili mapalong nga mga siga sa kalayo. (Eze 20:46-48) Ang susamang mga tagna gipahayag batok sa paganong mga nasod, ang mga kaaway sa katawhan sa Diyos. Ang Asiryanhong mga manggugubat habason ug pakubsan sama sa mga kahoy sa usa ka lasang.​—Sal 83:​14, 15; Jer 46:​22, 23; Isa 10:​19, 34.