Sa Lunes sa hapon, si Jesus mibiya sa Jerusalem ug mibalik sa Betania sa sidlakang bahin sa Bukid sa mga Olibo. Lagmit didto siya natulog sa balay sa iyang mga higala nga si Lazaro, Maria, ug Marta.

Pagkabuntag, Nisan 11, si Jesus ug ang mga tinun-an padulong na sab sa Jerusalem. Kini ang iyang kataposang pagbalik sa templo. Kini pod ang kataposang adlaw sa iyang ministeryo ayha niya saulogon ang Paskuwa, sugdan ang Memoryal sa iyang kamatayon, ug atubangon ang paghusay ug kamatayon.

Gikan sa Betania, miagi sila sa Bukid sa mga Olibo padulong sa Jerusalem. Namatikdan ni Pedro ang kahoy nga gitunglo ni Jesus sa miaging adlaw. Siya miingon: “Rabbi, tan-awa! nalaya ang kahoyng igos nga imong gitunglo.”—Marcos 11:21.

Pero nganong gitunglo ni Jesus ang kahoy? Siya miingon: “Sa pagkatinuod sultihan ko kamo, kon kamo dunay pagtuo ug dili magduhaduha, dili lang ang akong gihimo sa kahoyng igos ang inyong mahimo kondili mahimo ninyong ingnon kining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog sa dagat,’ ug kini mahitabo. Ug tungod sa pagtuo, ang tanan ninyong pangayoon diha sa pag-ampo madawat ninyo.” (Mateo 21:21, 22) Gipasiugda na sab ni Jesus ang iya nang giingon sa miagi bahin sa pagtuo, nga kini makabalhin ug bukid.—Mateo 17:20.

Busa dihang gipahinabo ni Jesus nga malaya ang kahoy, iyang gipasiugda ang kahinungdanon sa pagsalig sa Diyos. Siya miingon: “Pagbaton ug pagtuo nga madawat ninyo ang tanang butang nga inyong ginaampo, ug mabatonan ninyo kini.” (Marcos 11:24) Importante gayod kini nga leksiyon alang sa tanang sumusunod ni Jesus! Mas gikinahanglan kini sa mga apostoles kay hapit na nilang atubangon ang grabeng mga paglutos. Pero may koneksiyon sab ang pagkalaya sa kahoyng igos ug ang kalidad sa atong pagtuo.

Sama niining kahoyng igos, makailad tan-awon ang nasod sa Israel. Ang katawhan niining nasora may pakigsaad sa Diyos, ug kon tan-awon, morag nagsunod pod sila sa iyang Balaod. Pero kadaghanan kanila walay pagtuo ug walay maayong bunga. Ila ganing gisalikway ang Anak mismo sa Diyos! Busa sa pagpahinabo nga malaya ang walay pulos nga kahoyng igos, iyang gipakita ang dangatan niining walay bunga ug walay pagtuo nga nasod.

Dayon si Jesus ug ang mga tinun-an nakaabot sa Jerusalem. Sama sa iyang naandan, miadto si Jesus sa templo ug nanudlo. Lagmit nahinumdoman pa gihapon sa pangulong mga saserdote ug kadagkoan sa mga Hudiyo ang gihimo ni Jesus sa miaging adlaw sa mga tig-ilis ug salapi, busa ilang gikuwestiyon siya: “Unsay imong katungod sa pagbuhat niining mga butanga? Kinsay naghatag nimog awtoridad sa pagbuhat niini?”—Marcos 11:28.

Si Jesus mitubag: “Mangutana ko ninyo. Tubaga ko, ug sultihan ko kamo kon kinsay naghatag nakog awtoridad sa pagbuhat niining mga butanga. Diin gikan ang awtoridad ni Juan sa pagpamawtismo, sa langit o sa mga tawo? Tubaga ko ninyo.” Ang mga magsusupak na hinuon ang naproblema. Busa nagsabotsabot ang mga saserdote ug kadagkoan sa mga Hudiyo kon unsay itubag: “Kon moingon ta, ‘Gikan sa langit,’ moingon siya, ‘Nan, nganong wala man mo motuo niya?’ Apan mangahas ba ta sa pag-ingon, ‘Gikan sa mga tawo’?” Nahadlok sila sa pag-ingon niini, kay ang mga tawo “nagtuo man nga si Juan usa gayod ka propeta.”—Marcos 11:29-32.

Walay ikatubag kang Jesus ang mga magsusupak. Busa miingon na lang sila: “Wala mi mahibalo.” Si Jesus miingon kanila: “Dili sab nako isulti kaninyo kon kinsay naghatag nakog awtoridad sa pagbuhat niining mga butanga.”—Marcos 11:33.