Human magpakita si Jesus sa mga apostoles, si Pedro nangisda sa Dagat sa Galilea. Miuban niya si Tomas, Santiago, Juan, ug ang ubang tinun-an. Tibuok gabii silang nangisda pero wala silay kuha.

Pagkabuntag, nakakita silag tawo nga nagtindog sa baybay. Giingnan sila sa maong tawo: ‘Nakakuha ba mog isda?’ sila mitubag: “Wala!” Miingon ang tawo: “Itaktak ang pukot sa tuong bahin sa sakayan.” Dihang ila tong gibuhat, naglisod silag bira sa pukot kay puno kinig isda. Nailhan dayon ni Juan nga si Jesus kadto ug siya miingon: “Ang Ginoo kana!” Dihadiha, miambak si Pedro sa dagat ug milangoy paingon sa baybay. Miadto pod sa baybay ang ubang apostoles sakay sa sakayan.

Pag-abot nila sa baybay, nakita nila nga naay isda nga gisugba ug naa poy tinapay. Giingnan sila ni Jesus nga dad-on ang ubang isda  nga ilang nakuha aron idugang sa pamahaw. Dayon siya miingon: ‘Ali, pamahaw na mo.’

Human nilag pamahaw, nangutana si Jesus kang Pedro: ‘Gihigugma ba ko nimo labaw pa sa pagpangisda?’ Mitubag si Pedro: ‘Oo, Ginoo, kabalo ka ana.’ Si Jesus miingon: ‘Pakan-a ang akong mga karnero.’ Nangutana na pod si Jesus: ‘Pedro, gihigugma ba ko nimo?’ Mitubag si Pedro: ‘Ginoo, kabalo ka nga gihigugma ti ka.’ Si Jesus miingon: “Bantayi ang akong gagmayng mga karnero.” Si Jesus nangutana sa ikatulong higayon. Naguol kaayo si Pedro ug siya miingon: ‘Ginoo, nahibalo ka sa tanan. Kabalo ka nga gihigugma ti ka.’ Miingon si Jesus: “Pakan-a ang akong gagmayng mga karnero.” Dayon iyang giingnan si Pedro: “Padayon sa pagsunod kanako.”