Sa Filipos, dihay sulugoong babaye nga gidemonyohan. Tungod sa demonyo, makatag-an siya. Nakapadato to sa iyang mga amo. Pipila ka adlaw niyang gisunodsunod si Pablo ug Silas didto sa Filipos. Ang demonyo nagpasinggit niya: “Kining mga tawhana maoy mga ulipon sa Labing Hataas nga Diyos.” Sa ulahi, giingnan ni Pablo ang demonyo: ‘Sa ngalan ni Jesus, gawas gikan niya!’ Ug mibiya ang demonyo sa babaye.

Puwerteng sukoa sa mga amo sa babaye kay dili na nila siya makuwartahan. Ilang gidala si Pablo ug Silas sa mga opisyal sa siyudad, ug miingon: ‘Gisupak niining mga tawhana ang balaod ug gigubot nila ang tibuok siyudad!’ Busa gipabunalan sa mga opisyal si Pablo ug Silas ug dayon gipapriso. Gibutang sila sa kinasuloran ug kinangitngitan nga bahin sa prisohan ug giipit ang ilang mga tiil.

Naminaw ang ubang piniriso samtang si Pablo ug Silas nag-awit ug mga pagdayeg kang Jehova. Pero sa tungang gabii, kalit lang nga naglinog ug kusog, ug nauyog ang prisohan. Naabli ang mga pultahan niini, ug natangtang ang mga kadena sa mga piniriso apil ang mga ipit sa ilang tiil. Midagan ang guwardiya paingon sa kinasulorang bahin sa prisohan ug nakita niya nga abli na ang mga pultahan. Abi niyag nakaikyas na ang tanang piniriso maong mikuha siyag espada aron maghikog.

Pero misinggit si Pablo: ‘Ayaw paghikog! Nia ra ming tanan!’ Ang guwardiya midagan padulong kang Pablo ug Silas ug mihapa. Nangutana siya: ‘Unsay kinahanglan nakong buhaton aron maluwas?’ Sila mitubag: ‘Ikaw ug ang imong pamilya kinahanglang motuo kang Jesus.’ Dayon gitudloan sila ni Pablo ug Silas sa pulong ni Jehova, ug ang guwardiya apil ang iyang tibuok pamilya gibawtismohan.