Si Moises nagpuyo ug 40 ka tuig sa Midian. Naminyo siya ug duna siyay mga anak. Usa ka adlaw niana, nagpakaon siya sa mga karnero duol sa Bukid sa Sinai ug nakakita siyag katingalahang butang. Dihay tanom nga nagkalayo, pero wala masunog! Miduol si Moises ug dihay tingog gikan sa tanom nga miingon: ‘Moises! Ayawg duol. Huboa ang imong sandalyas kay balaan nga lugar ang imong gitindogan.’ Si Jehova ang miestorya pinaagig anghel.

Nahadlok si Moises maong iyang gitabonan ang iyang nawong. Ang Diyos miingon: ‘Nakita nako ang pag-antos sa mga Israelinhon. Pagawason nako sila sa Ehipto ug dad-on nako sila sa usa ka nindot nga yuta. Ug ikaw ang mahimong lider nila.’ Seguro nakurat gyod si Moises.

Miingon si Moises: ‘Unsay akong isulti kon mangutana sila kon kinsay nagpadala nako?’ Ang Diyos mitubag: ‘Sultihi sila nga si Jehova, ang Diyos ni Abraham, ni Isaac, ug ni Jacob maoy nagpadala nimo.’ Dayon si Moises miingon: ‘Unsaon man kon dili sila motuo nako?’ Dunay gihimo si Jehova aron mosalig si Moises sa Iyang tabang. Gisugo ni Jehova si Moises nga iitsa ang iyang sungkod, ug nahimo kining bitin! Dihang gigunitan ni Moises ang ikog sa bitin nahimo na pod kining sungkod. Si Jehova miingon: ‘Kon makita ni nila, motuo sila nga akoy nagpadala nimo.’

Si Moises miingon: ‘Dili ko maayong manulti.’ Si Jehova misaad: ‘Tudloan ti ka kon unsay imong isulti, ug paubanon nako si Aaron para motabang nimo.’ Busa mibalik si Moises sa Ehipto uban sa iyang asawa ug mga anak kay may pagsalig siya nga si Jehova motabang niya.