BISAN tuod ang pagsupak sa atong unang ginikanan nga si Adan ug Eva miresultag sala ug kamatayon sa tanang tawo, wala kini makapausab sa katuyoan sa Diyos para sa tawo. Pinaagi sa iyang Pulong, ang Bibliya, balikbalik nga gipasalig sa Diyos nga wala mausab ang iyang katuyoan.

• “Ang mga matarong manag-iya sa yuta, ug sila magpuyo niini hangtod sa hangtod.”​—Salmo 37:29.

• “Lamyon niya ang kamatayon hangtod sa hangtod, ug pahiran sa Soberanong Ginoong Jehova ang mga luha gikan sa tanang nawong.”​—Isaias 25:8.

• “Ang kataposang kaaway, ang kamatayon, pagawagtangon.”​—1 Corinto 15:26.

• “Ang kamatayon mawala na, ug wala na unyay pagbangotan, pagtiyabaw, ug kasakit.”​—Pinadayag 21:4.

Sa unsang paagi “lamyon” o “pagawagtangon” sa Diyos ang kamatayon? Matikdi ang giingon sa Bibliya nga ‘ang mga matarong magpuyo sa yuta hangtod sa hangtod.’ Pero miingon sab kini nga “walay tawong matarong sa yuta nga kanunayng nagbuhat ug maayo.” (Ecclesiastes 7:20) Nagpasabot ba ni nga balewalaon na lang sa Diyos ang iyang sukdanan sa maayo ug daotan aron mabuhi hangtod sa hangtod ang makasasalang mga tawo? Imposible nang mahitabo, kay ang “Diyos . . . dili gyod mamakak.” (Tito 1:2) Busa, unsa may buhaton sa Diyos aron matuman ang iyang mahigugmaong katuyoan para sa mga tawo?

Tungod sa gugma ni Jehova nga Diyos sa tawo, naghimo siyag paagi aron maluwas ang katawhan gikan sa kamatayon​—ang pagbayad ug lukat. Ang pangunang ideya sa lukat mao ang katumbas nga bili nga ibayad baylo sa butang nga nadaot o aron mahatag ang gikinahanglan sa hustisya. Kay ang tanang tawo makasasala man ug gisentensiyahag kamatayon, ang Bibliya prangkang miingon: “Wala gayoy usa kanila ang makatubos ug usa ka igsoon o makahatag sa Diyos ug lukat alang kaniya, (ang lukat sa ilang kinabuhi mahal kaayo nga dili nila kini mabayran).”​—Salmo 49:7, 8.

Dihang mamatay ang dili hingpit nga tawo, igo ra niyang mabayran ang iyang mga sala; dili niya malukat ang iyang kaugalingon o mabayran ang sala sa uban. (Roma 6:7) Nagkinahanglan tag tawo nga hingpit ug walay sala nga motanyag sa iyang kinabuhi, dili para sa iyang mga sala, kondili para sa atong mga sala.​—Hebreohanon 10:1-4.

Kana mismo ang gitagana sa Diyos. Iyang gipadala sa yuta ang iyang Anak, si Jesus, aron matawo nga hingpit ug walay sala. (1 Pedro 2:22) Miingon si Jesus nga siya mianhi aron sa “paghatag sa iyang kinabuhi ingong lukat baylo sa daghan.” (Marcos 10:45) Siya namatay aron mapildi o mawala ang kamatayon ug aron makabaton tag kinabuhi.​—Juan 3:16.

Ingong katumanan sa tagna sa Bibliya, nagkinabuhi ta niining “kuyaw nga mga panahong lisod sagubangon.” Pamatuod ni nga nagkinabuhi na ta sa “kataposang mga adlaw” niining daotang kalibotan. (2 Timoteo 3:1) Ang kataposang mga adlaw mosangko sa “adlaw sa paghukom ug sa kalaglagan sa mga tawong dili diyosnon.” (2 Pedro 3:3, 7) Apan luwason sa Diyos kadtong nahigugma kaniya ug hatagan silag “kinabuhing walay kataposan.”​—Mateo 25:46.

Minilyon sab ang banhawon ug hatagag kahigayonan nga mabuhi sa walay kataposan. Si Jesus nagbanhaw ug patay dihang miduaw siya sa siyudad sa  Nain. Dihay biyuda nga namatyag bugtong nga anak, ug “naluoy” si Jesus maong iya kining gibanhaw. (Lucas 7:11-15) Si apostol Pablo sab miingon: “Duna koy paglaom diha sa Diyos . . . nga duna unyay pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili matarong.” Kining kasaligang paglaom nagpakita sa dakong gugma sa Diyos sa katawhan.​—Buhat 24:15.

Bilyonbilyon ang makalaom nga mabuhi sa walay kataposan. Ang Bibliya nag-ingon: “Ang mga matarong manag-iya sa yuta, ug sila magpuyo niini hangtod sa hangtod.” (Salmo 37:29) Nianang panahona, personal nilang masinatian ang makapalipay ug makapahupay nga mga pulong nga gisulat ni apostol Pablo mga 2,000 ka tuig kanhi: “Kamatayon, asa na ang imong kadaogan? Kamatayon, asa na ang imong ikot?” (1 Corinto 15:55) Mapildi na unya ang dugay nang kaaway sa tawo, ang kamatayon!