Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa

Si Jesus ba dili matinahoron o dili maluloton sa iyang tinubagan sa iyang inahan sa kombira sa kasal sa Cana?—Juan 2:4.

Wala madugay human sa iyang bawtismo, si Jesus ug ang iyang mga tinun-an gidapit ngadto sa kombira sa kasal sa Cana. Didto usab ang iyang inahan. Sa dihang kulang na ang bino, giingnan ni Maria si Jesus: “Wala na silay bino.” Sa pagtubag, giingnan ni Jesus ang iyang inahan: “Unsay labot ko kanimo, babaye? Ang akong takna wala pa moabot.”—Juan 2:1-4.

Sa pagkakaron, kon dunay motawag sa iyang inahan nga “babaye” ug moingon kaniya nga “unsay labot ko kanimo?” lagmit isipon nga dili matinahoron, makapainsulto pa gani. Apan ang pag-akusar kang Jesus sa ingon nagpasabot nga wala nato tagda ang ilang kultura ug sinultihan niadtong panahona maylabot sa maong hitabo. Mapuslanon nga atong masabtan ang paggamit niining mga pulonga sa mga panahon sa Bibliya.

Maylabot sa terminong “babaye,” ang Vine’s Expository Dictionary of Old and New Testament Words nag-ingon: “Gigamit sa pagtawag sa usa ka babaye, kining terminoha gigamit dili aron sa pagbadlong o pagsaway, kondili sa pagmahal o pagtahod.” Ang ubang mga tinubdan mouyon niini. Pananglitan, ang The Anchor Bible nag-ingon: “Kini dili pagbadlong, ni binastos nga termino, ni pagpaila sa pagkawalay-pagmahal . . . Kini maoy naandan, matinahorong pagtawag ni Jesus sa mga babaye.” Ang The New International Dictionary of New Testatament Theology nagpatin-aw nga ang pulong “gigamit ingon nga termino nga walay bisan unsang kahulogan sa pagkadili-matinahoron.” Ug ang Theological Dictionary of the New Testament ni Gerhard Kittel nag-ingon nga ang maong paggamit “wala gayod magpasabot sa pagkawalay-pagtahod o pagkamatamayon.” Busa, dili gayod kita makaingon nga si Jesus walay batasan o dili maluloton sa iyang inahan nga nagtawag kaniyag “babaye.”—Mateo 15:28; Lucas 13:12; Juan 4:21; 19:26; 20:13, 15.

Komosta ang ekspresyong “unsay labot ko kanimo?” Kini lagmit maoy usa ka komon nga ekspresyon sa mga Hudiyo nga daghang beses nga makita sa Bibliya. Pananglitan, sa 2 Samuel 16:10, atong makita nga si David nagpugong kang Abishai sa pagpatay kang Simei sa pag-ingon: “Unsay akong labot kaninyo, mga anak nga lalaki ni Zeruia? Busa pasagdi siya nga manghimaraot, tungod kay si Jehova ang nag-ingon kaniya, ‘Panghimaraota si David!’” Sa susama, atong mabasa sa 1 Hari 17:18 nga sa dihang nakaplagan sa babayeng balo sa Zarepta nga ang iyang anak nga lalaki patay na, siya miingon kang Elias: “Unsay akong labot kanimo, Oh tawo sa matuod nga Diyos? Ikaw mianhi kanako aron ipahinumdom ang akong kasaypanan ug sa pagpatay sa akong anak nga lalaki.”

Pinasukad niining mga pananglitan sa Bibliya, atong masabot nga ang ekspresyong “unsay labot ko kanimo?” sagad gigamit, dili sa pagpakitag pagtamay o pagkamapahitas-on, kondili sa pagdumili nga malangkit sa gisugyot nga buhat o sa pagpahayag ug lahi nga opinyon. Busa unsay atong ikasulti bahin sa mga pulong ni Jesus ngadto kang Maria?

Sa dihang giingnan ni Maria si Jesus, “Wala na silay bino,” dayag nga siya wala lamang magpahibalo kang Jesus sa maong kahimtang kondili nagsugyot usab nga si Jesus molihok sa pagsulbad niana. Gigamit ni Jesus ang maong komon nga ekspresyon aron dumilian ang inantigo nga sugyot ni Maria, ug ang dugang mga pulong ni Jesus nga, “Ang akong takna wala pa moabot,” motabang kanato sa pagsabot sa rason kon nganong iyang gibuhat kadto.

Sukad pa sa pagbawtismo ug pagdihog kaniya niadtong 29 K.P., si Jesus nahibalo gayod nga kabubut-on ni Jehova nga siya, ingong gisaad nga Mesiyas, magmatinumanon hangtod sa iyang kamatayon, pagkabanhaw, ug kahimayaan. “Ang Anak sa tawo mianhi, dili aron pagaalagaran, kondili aron sa pag-alagad ug sa paghatag sa iyang kalag nga usa ka lukat baylo sa daghan,” siya miingon. (Mateo 20:28) Sa nagkaduol na ang iyang kamatayon, si Jesus nagpatin-aw niini sa pag-ingon: “Miabot na ang takna.” (Juan 12:1, 23; 13:1) Busa, sa iyang pag-ampo sa gabii una pa sa iyang kamatayon, si  Jesus miingon: “Amahan, ang takna miabot na; himayaa ang imong anak, aron nga ang imong anak maghimaya kanimo.” (Juan 17:1) Ug sa kataposan, sa dihang ang magubtanong panon miabot sa pagdakop kaniya sa Getsemane, gipukaw ni Jesus ang mga apostoles ug miingon: “Ang takna miabot na! Tan-awa! Ang Anak sa tawo pagabudhian ngadto sa mga kamot sa mga makasasala.”—Marcos 14:41.

Apan, sa kasal sa Cana, mao pay pagsugod ni Jesus sa iyang ministeryo ingon nga Mesiyas, ug ang iyang “takna” wala pa moabot. Ang iyang pangunang tumong mao ang pagbuhat sa kabubut-on sa iyang Amahan sumala sa paagi ug sa panahon nga gitudlo sa iyang Amahan, ug walay makababag sa iyang determinasyon sa pagbuhat niana. Sa dihang iya kining gisulti sa iyang inahan, si Jesus malig-on apan siya matinahoron ug maluloton gayod. Sa baylo, si Maria wala mobati nga gipakaulawan o giinsulto sa iyang anak. Ngani, kay nakasabot sa tubag ni Jesus, giingnan ni Maria kadtong mga nag-asikaso sa kasal: “Bisag unsay isulti niya kaninyo, buhata ninyo.” Imbes ibalewala ang iyang inahan, gihimo ni Jesus ang iyang unang milagro ingon nga Mesiyas—ang tubig gihimong dekalidad nga bino—sa ingon iyang gipakita nga siya timbang nga nagbuhat sa kabubut-on sa iyang Amahan ug nag-ila usab sa gikabalak-an sa iyang inahan.—Juan 2:5-11.

[Hulagway sa panid 31]

Si Jesus maluloton apan malig-on sa pagpakigsulti niya sa iyang inahan