«Εύχομαι ο Θεός που δίνει ελπίδα να σας γεμίσει με κάθε χαρά και ειρήνη εφόσον εμπιστεύεστε σε αυτόν, ώστε να έχετε άφθονη ελπίδα με δύναμη αγίου πνεύματος».—Ρωμαίους 15:13, Μετάφραση Νέου Κόσμου.

 «Ο Θεός της ελπίδας να σας γεμίσει με κάθε λογής χαρά και ειρήνη που δίνει η πίστη, για να έχετε περίσσια ελπίδα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος».—Ρωμαίους 15:13, Η Αγία Γραφή—Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

 Με αυτά τα λόγια, ο απόστολος Παύλος εξέφρασε την επιθυμία του να γεμίζει ο Θεός τους ομοπίστους του με «χαρά και ειρήνη». Αυτές οι καλές ιδιότητες έχουν άμεση σχέση με την ελπίδα που δίνει ο Θεός και τη δύναμη του αγίου πνεύματος.

 Πού μαθαίνουμε για την ελπίδα που δίνει ο Θεός; Στον γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή. Σύμφωνα με το εδάφιο Ρωμαίους 15:4, «όλα όσα γράφτηκαν στο παρελθόν [στη Γραφή] γράφτηκαν για τη διδασκαλία μας, ώστε μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές να έχουμε ελπίδα». Η Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Θεός υπόσχεται να μας απαλλάξει από τα προβλήματα που κάνουν τη ζωή να μοιάζει ανυπόφορη, όπως είναι η φτώχεια, η αδικία, οι αρρώστιες και ο θάνατος. (Αποκάλυψη 21:4) Ο Θεός θα χρησιμοποιήσει τον Ιησού Χριστό για να εκπληρώσει αυτές τις υποσχέσεις, και αυτό μας δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.—Ρωμαίους 15:12.

 Μπορούμε να έχουμε «άφθονη» ή αλλιώς «περίσσια» θεόδοτη ελπίδα μόνο όταν εμπιστευόμαστε στον Θεό. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για εκείνον, τόσο περισσότερο θα βεβαιωνόμαστε ότι αξίζει την πλήρη εμπιστοσύνη μας. (Ησαΐας 46:10· Τίτο 1:2) Χάρη στην αξιόπιστη ελπίδα που δίνει ο Θεός, μπορούμε να νιώθουμε γεμάτοι χαρά και ειρήνη, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.—Ρωμαίους 12:12.

 Η ειρήνη, η χαρά και η ελπίδα έχουν άμεση σχέση και με το «άγιο πνεύμα», το οποίο είναι η δύναμη του Θεού σε δράση. a Ο Θεός χρησιμοποιεί το άγιο πνεύμα για να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του, και αυτό μας δίνει ελπίδα. Αυτό το πνεύμα μπορεί επίσης να παράγει καλές ιδιότητες στους ανθρώπους, όπως χαρά και ειρήνη.—Γαλάτες 5:22.

 Η επιστολή προς τους Ρωμαίους απευθυνόταν στους Χριστιανούς που ζούσαν στην πόλη της Ρώμης. Κάποιοι από αυτούς τους Χριστιανούς είχαν ιουδαϊκή καταγωγή, ενώ άλλοι όχι. Ο Παύλος τούς παρότρυνε όλους να προσπαθούν να είναι ενωμένοι στο πώς σκέφτονται και ενεργούν παρά το διαφορετικό υπόβαθρο ή πολιτισμό τους.—Ρωμαίους 15:6.

 Ο Παύλος υπενθύμισε στους Χριστιανούς στη Ρώμη ότι ο Θεός είχε μιλήσει πριν από πολλά χρόνια για έναν καιρό στον οποίο άνθρωποι από κάθε έθνος θα τον αινούσαν ενωμένα. Για να το υποστηρίξει αυτό, ο Παύλος παρέθεσε από τις Εβραϊκές Γραφές b τέσσερις φορές. (Ρωμαίους 15:9-12) Αυτό που ήθελε να πει στην ουσία ήταν το εξής: Μαζί με τους Ιουδαίους, μπορούν να ωφεληθούν από τη διακονία του Χριστού και άνθρωποι από όλα τα έθνη. Και οι δύο ομάδες μοιράζονται την ίδια θεόδοτη ελπίδα. Επομένως, όλοι στην εκκλησία της Ρώμης, όποιο και αν ήταν το υπόβαθρό τους, έπρεπε “να καλοδέχονται ο ένας τον άλλον”, δηλαδή να δέχονται ο ένας τον άλλον καλοσυνάτα και φιλόξενα.—Ρωμαίους 15:7.