Την προσοχή των επιστημόνων έχει κεντρίσει εδώ και πολύ καιρό μια ζελατινώδης «γλίτσα», ή αλλιώς υδρογέλη, την οποία παράγει το πετρόχελο. Τι το ενδιαφέρον έχει; Η υδρογέλη του πετρόχελου έχει περιγραφεί ως «το πιο ελαστικό βιοϋλικό που γνωρίζουμε».

 Σκεφτείτε: Το πετρόχελο είναι ένα πλάσμα που μοιάζει με χέλι και ζει στον πυθμένα των ωκεανών. Όταν κάποιος θηρευτής επιχειρήσει να το φάει, το πετρόχελο εκκρίνει μια γέλη από κάποιους ειδικούς αδένες. Αυτή η έκκριση περιέχει βλεννογόνες πρωτεΐνες και χιλιάδες μακριές ίνες άλλων πρωτεϊνών. Όλες αυτές οι πρωτεΐνες συνδυάζονται και μετατρέπουν το νερό γύρω από το πετρόχελο σε παχύρρευστη «γλίτσα». Αυτή η «γλίτσα» φράζει τα βράγχια των επίδοξων θηρευτών, οι οποίοι αναγκάζονται να αφήσουν από το στόμα τους το πετρόχελο και να φύγουν.

 Η υδρογέλη του πετρόχελου έχει εντυπωσιακά χαρακτηριστικά. Κάθε πρωτεϊνική ίνα της υδρογέλης έχει πλάτος ίσο με το ένα εκατοστό του πλάτους της ανθρώπινης τρίχας, ενώ είναι μέχρι και δέκα φορές πιο ισχυρή από το νάιλον. Όταν η βλέννα και οι ίνες αναμειγνύονται με το θαλασσινό νερό σχηματίζουν ένα λεπτό τρισδιάστατο υλικό που μοιάζει με κόσκινο. Αυτό το υλικό μπορεί να συγκρατεί 26.000 φορές περισσότερη ποσότητα νερού από το βάρος του. Μάλιστα, η «γλίτσα» αποτελείται σχεδόν 100 τοις εκατό από νερό!

 Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να αντιγράψουν την υδρογέλη του πετρόχελου. «Αυτή η φυσική δομή παραείναι περίπλοκη», λέει ένας ερευνητής. Παρ’ όλα αυτά, οι επιστήμονες σκοπεύουν να αναπαράγουν γενετικά τις πρωτεϊνικές ίνες, χρησιμοποιώντας βακτήρια. Στόχος τους είναι να φτιάξουν ένα ελαφρύ, ανθεκτικό, ελαστικό και βιοδιασπώμενο υλικό. Οι συνθετικές πρωτεϊνικές ίνες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε να κατασκευαστούν υλικά για την κλωστοϋφαντουργία και την ιατρική τα οποία θα είναι φιλικά προς το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, οι πιθανές εφαρμογές θα μπορούσαν να είναι αμέτρητες.

 Ποια είναι η άποψή σας; Είναι η εξαιρετικά περίπλοκη δομή της υδρογέλης του πετρόχελου προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως είναι προϊόν σχεδιασμού;