Ο Ιησούς πέθανε για να δοθεί στους ανθρώπους η δυνατότητα να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους και να αποκτήσουν ατέλειωτη ζωή. (Ρωμαίους 6:​23· Εφεσίους 1:7) Ο θάνατος του Ιησού απέδειξε επίσης ότι ένας άνθρωπος μπορεί να παραμείνει όσιος στον Θεό ακόμη και αν αντιμετωπίσει τη χειρότερη δοκιμασία.​—Εβραίους 4:​15.

 Εξετάστε πώς ήταν δυνατόν να πετύχει τόσο πολλά ο θάνατος ενός ανθρώπου.

1.   Ο Ιησούς πέθανε για «τη συγχώρηση των αμαρτιών μας».​—Κολοσσαείς 1:​14.

    Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, δημιουργήθηκε τέλειος, χωρίς αμαρτία. Ωστόσο, επέλεξε να παρακούσει τον Θεό. Η ανυπακοή του Αδάμ, ή αλλιώς η αμαρτία του, επηρέασε σοβαρά όλους τους απογόνους του. «Μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου», εξηγεί η Αγία Γραφή, «πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί».​—Ρωμαίους 5:​19.

    Ο Ιησούς ήταν και αυτός τέλειος, αλλά δεν αμάρτησε ποτέ. Μπορούσε λοιπόν να είναι «εξιλαστήρια θυσία για τις αμαρτίες μας». (1 Ιωάννη 2:2 ) Όπως η ανυπακοή του Αδάμ μόλυνε την ανθρώπινη οικογένεια με την αμαρτία, έτσι και ο θάνατος του Ιησού απομακρύνει την κηλίδα της αμαρτίας από όλους όσους ασκούν πίστη σε αυτόν.

    Κατά μία έννοια, ο Αδάμ πούλησε την ανθρώπινη φυλή στην αμαρτία. Ο Ιησούς, πεθαίνοντας πρόθυμα για χάρη μας, εξαγόρασε το ανθρώπινο γένος για τον εαυτό του. Ως αποτέλεσμα, «αν κανείς διαπράξει αμαρτία, έχουμε βοηθό που είναι μαζί με τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό, που είναι δίκαιος».​—1 Ιωάννη 2:1.

2.   Ο Ιησούς πέθανε «για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 3:​16.

    Αν και ο Αδάμ δημιουργήθηκε για να ζει αιώνια, η αμαρτία του τού επέφερε την ποινή του θανάτου. Μέσω του Αδάμ, «μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει».​—Ρωμαίους 5:​12.

    Σε αντίθεση, ο θάνατος του Ιησού δεν αφαίρεσε μόνο το ψεγάδι της αμαρτίας, αλλά ακύρωσε επίσης την ποινή του θανάτου για όλους όσους ασκούν πίστη στον Ιησού. Η Γραφή συνοψίζει το ζήτημα ως εξής: «Όπως η αμαρτία βασίλεψε με το θάνατο, παρόμοια και η παρ’ αξία καλοσύνη να βασιλέψει μέσω δικαιοσύνης με προοπτική την αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας».​—Ρωμαίους 5:​21.

    Φυσικά, οι άνθρωποι σήμερα εξακολουθούν να έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής. Εντούτοις, ο Θεός υπόσχεται ότι θα χορηγήσει στους δίκαιους αιώνια ζωή και θα αναστήσει τους νεκρούς ώστε να μπορέσουν και εκείνοι να ωφεληθούν από τον θυσιαστικό θάνατο του Ιησού.​—Ψαλμός 37:29· 1 Κορινθίους 15:22.

3.   Ο Ιησούς «έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου», αποδεικνύοντας έτσι ότι ένας άνθρωπος μπορεί να μείνει πιστός στον Θεό υπό οποιαδήποτε δοκιμασία.​—Φιλιππησίους 2:8.

    Μολονότι ο Αδάμ είχε τέλεια διάνοια και τέλειο σώμα, παρήκουσε τον Θεό επειδή επιθύμησε με ιδιοτέλεια κάτι που δεν του ανήκε. (Γένεση 2:​16, 17· 3:6) Μετέπειτα, ο πρώτιστος εχθρός του Θεού, ο Σατανάς, ισχυρίστηκε ότι κανένας άνθρωπος δεν θα υπάκουε ανιδιοτελώς στον Θεό, ιδίως αν κινδύνευε η ζωή του. (Ιώβ 2:4) Ωστόσο, ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς υπάκουσε στον Θεό και παρέμεινε όσιος σε αυτόν, παρότι υπέστη ατιμωτικό και οδυνηρό θάνατο. (Εβραίους 7:​26) Αυτό διευθέτησε μια και καλή το ζήτημα: Ένας άνθρωπος μπορεί να μείνει πιστός στον Θεό υπό οποιαδήποτε δοκιμασία και αν αντιμετωπίσει.

Ερωτήματα σχετικά με τον θάνατο του Ιησού

•   Γιατί έπρεπε ο Ιησούς να υποφέρει και να πεθάνει προκειμένου να απολυτρώσει τους ανθρώπους; Γιατί να μην ακυρώσει απλώς ο Θεός την ποινή του θανάτου;

   Ο νόμος του Θεού δηλώνει ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:​23) Ο Θεός δεν έκρυψε αυτόν τον νόμο από τον Αδάμ. Απεναντίας, του είπε ότι η ποινή για την ανυπακοή του θα ήταν ο θάνατος. (Γένεση 3:3) Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, ο Θεός, «που δεν μπορεί να πει ψέματα», κράτησε τον λόγο του. (Τίτο 1:2) Ο Αδάμ μεταβίβασε στους απογόνους του όχι μόνο την αμαρτία αλλά και τον μισθό της​—τον θάνατο.

   Μολονότι οι αμαρτωλοί άνθρωποι αξίζουν την ποινή του θανάτου, ο Θεός τούς χορήγησε «τον πλούτο της παρ’ αξία καλοσύνης του». (Εφεσίους 1:7) Η προμήθεια που έκανε για να απολυτρώσει την ανθρωπότητα​—το ότι έστειλε τον Ιησού ως τέλεια θυσία​—ήταν εκδήλωση απόλυτης δικαιοσύνης αλλά και υπέρτατου ελέους.

•   Πότε πέθανε ο Ιησούς;

   Ο Ιησούς πέθανε «την ένατη ώρα» από την ανατολή του ήλιου, δηλαδή περίπου στις τρεις το μεσημέρι, την ημέρα του Ιουδαϊκού Πάσχα. (Μάρκος 15:33-​37) Αυτή η ημερομηνία αντιστοιχεί σύμφωνα με τα σύγχρονα ημερολόγια στην 1η Απριλίου του 33 Κ.Χ., ημέρα Παρασκευή.

•   Πού πέθανε ο Ιησούς;

   Ο Ιησούς εκτελέστηκε «στο λεγόμενο Κρανίου Τόπο, που στην εβραϊκή ονομάζεται Γολγοθάς». (Ιωάννης 19:17, 18) Στις μέρες του Ιησού, αυτό το μέρος βρισκόταν «έξω από την πύλη» της Ιερουσαλήμ. (Εβραίους 13:12) Πιθανώς ήταν σε κάποιον λόφο, εφόσον η Γραφή λέει ότι ορισμένοι παρατηρούσαν την εκτέλεση του Ιησού «από απόσταση». (Μάρκος 15:40) Ωστόσο, η σημερινή τοποθεσία του Γολγοθά δεν μπορεί να εξακριβωθεί με βεβαιότητα.

•   Πώς πέθανε ο Ιησούς;

   Η Γραφή αναφέρει: «Αυτός βάσταξε τις αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο». (1 Πέτρου 2:​24) Οι συγγραφείς της Γραφής χρησιμοποίησαν στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο δύο λέξεις για να περιγράψουν το όργανο στο οποίο εκτελέστηκε ο Ιησούς​—σταυρός και ξύλον. Ωστόσο, η λέξη σταυρός δεν αναφέρεται σε δύο κομμάτια ξύλου τοποθετημένα σε ορθή γωνία. Στην κλασική αρχαία ελληνική γλώσσα, η λέξη σταυρός σήμαινε απλώς ένα όρθιο ξύλο, έναν πάσσαλο.

•   Πώς πρέπει να θυμόμαστε τον θάνατο του Ιησού;

   Το βράδυ του ετήσιου Ιουδαϊκού Πάσχα, ο Ιησούς θέσπισε μια απλή διαδικασία με τους ακολούθους του και τους έδωσε την εντολή: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου». (1 Κορινθίους 11:24) Λίγες ώρες αργότερα, ο Ιησούς θανατώθηκε.

   Οι συγγραφείς της Γραφής παρομοίασαν τον Ιησού με το αρνί που θυσιαζόταν το Πάσχα. (1 Κορινθίους 5:7) Όπως ο εορτασμός του Πάσχα θύμιζε στους Ισραηλίτες ότι είχαν απελευθερωθεί από τη δουλεία, έτσι και η Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού θυμίζει στους Χριστιανούς ότι έχουν απελευθερωθεί από την αμαρτία και τον θάνατο. Το Πάσχα, που διεξαγόταν στις 14 Νισάν σύμφωνα με το σεληνιακό ημερολόγιο, ήταν ετήσιος εορτασμός. Οι πρώτοι Χριστιανοί τηρούσαν αντίστοιχα την Ανάμνηση μία φορά τον χρόνο.

   Κάθε χρόνο, την ημέρα που αντιστοιχεί στις 14 Νισάν, εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού.