Ησαΐας 41:1-29
41 Σιωπᾶτε ἐνώπιόν μου, νῆσοι· οἱ λαοὶ ἄς ἀνανεώσωσι δύναμιν· καὶ ἄς πλησιάσωσι καὶ τότε ἄς λαλήσωσιν· ἄς προσέλθωμεν ὁμοῦ εἰς κρίσιν.
2 Τίς ἤγειρε τὸν δίκαιον ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς, προσεκάλεσεν αὐτὸν κατὰ πόδας αὑτοῦ, παρέδωκεν εἰς αὐτὸν τὰ ἔθνη καὶ κατέστησεν αὐτὸν κύριον ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς; τίς παρέδωκεν αὐτοὺς εἰς τὴν μάχαιραν αὐτοῦ ὡς χῶμα, καὶ εἰς τὸ τόξον αὐτοῦ ὡς ἄχυρον θούμενον ἀπὸ ἀνέμου;
3 Κατεδίωξεν αὐτοὺς καὶ διῆλθεν ἀσφαλῶς διὰ τῆς ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν δὲν εἶχε περιπατήσει μὲ τοὺς πόδας αὑτοῦ.
4 Τίς ἐνήργησε καὶ ἔκαμε τοῦτο, καλῶν τὰς γενεὰς ἀπ᾿ ἀρχῆς; ᾿Εγὼ ὁ Κύριος, ὁ πρῶτος καὶ ὁ μετὰ τῶν ἐσχάτων· ἐγὼ αὐτός.
5 Αἱ νῆσοι εἶδον καὶ ἐφοβήθησαν· τὰ πέρατα τῆς γῆς ἐτρόμαξαν, ἐπλησίασαν καὶ ἦλθον.
6 ᾿Εβοήθησαν ἕκαστος τὸν πλησίον αὑτοῦ· καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ, Ἴσχυε.
7 Καὶ ὁ ξυλουργὸς ἐνίσχυε τὸν χρυσοχόον καὶ ὁ λεπτύνων μὲ τὴν σφύραν, τὸν σφυροκοποῦντα ἐπὶ τὸν ἄκμονα, λέγων, Καλὸν εἶναι διὰ τὴν συγκόλλησιν· καὶ στερεόνει αὐτὸ μὲ καρφία, διὰ νὰ μή κινῆται.
8 ᾿Αλλὰ σύ, Ἰσραήλ, δοῦλέ μου, Ἰακώβ, ἐκλεκτὲ μου, τὸ σπέρμα ᾿Αβραὰμ τοῦ ἀγαπητοῦ μου,
9 σύ, τὸν ὁποῖον ἔλαβον ἐκ τῶν ἄκρων τῆς γῆς καὶ σὲ ἐκάλεσα ἐκ τῶν ἐσχάτων αὐτῆς καὶ σοὶ εἶπα, Σὺ εἶσαι ὁ δοῦλός μου· ἐγὼ σὲ ἐξέλεξα καὶ δὲν θέλω σὲ ἀπορρίψει·
10 μή φοβοῦ· διότι ἐγὼ εἶμαι μετὰ σοῦ· μή τρόμαζε· διότι ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς σου· σὲ ἐνίσχυσα· μάλιστα σὲ ἐβοήθησα· μάλιστα σὲ ὑπερησπίσθην διὰ τῆς δεξιᾶς τῆς δικαιοσύνης μου.
11 Ἰδού, πάντες οἱ ὠργισμένοι κατὰ σοῦ θέλουσι καταισχυνθῆ καὶ ἐντραπῆ· θέλουσιν εἶσθαι ὡς μηδέν· καὶ οἱ ἀντίδικοί σου θέλουσιν ἀφανισθῆ.
12 Θέλεις ζητήσει αὐτοὺς καὶ δὲν θέλεις εὑρεῖ αὐτούς, τοὺς ἐναντιουμένους εἰς σέ· οἱ πολεμοῦντες κατὰ σοῦ θέλουσι γείνει μηδὲν καὶ ὡς ἐξουθένημα.
13 Διότι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς σου εἶμαι ὁ κρατῶν τὴν δεξιὰν σου, λέγων πρὸς σέ, Μή φοβοῦ· ἐγὼ θέλω σὲ βοηθήσει.
14 Μή φοβοῦ, σκώληξ Ἰακώβ, θνητοὶ τοῦ Ἰσραήλ· ἐγὼ θέλω σὲ βοηθεῖ, λέγει ὁ Κύριος· καὶ λυτρωτής σου εἶναι ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ.
15 Ἰδού, ἐγὼ θέλω σὲ κάμει νέον κοπτερὸν ἁλωνιστήριον ὄργανον ὀδοντωτόν· θέλεις ἁλωνίσει τὰ ὄρη καὶ λεπτύνει αὐτά, καὶ θέλεις κάμει τοὺς λόφους ὡς λεπτὸν ἄχυρον.
16 Θέλεις ἀνεμίσει αὐτὰ καὶ ὁ ἄνεμος θέλει σηκώσει αὐτὰ καὶ ὁ ἀνεμοστρόβιλος θέλει διασκορπίσει αὐτά· σὺ δὲ θέλεις εὐφρανθῆ εἰς τὸν Κύριον καὶ θέλεις δοξασθῆ ἐν τῷ Ἁγίῳ τοῦ Ἰσραήλ.
17 Ὅταν οἱ πτωχοὶ καὶ ἐνδεεῖς ζητήσωσιν ὕδωρ καὶ δὲν ὑπάρχῃ, ἡ γλῶσσα δὲ αὐτῶν ξηραίνηται ὑπὸ δίψης, ἐγὼ ὁ Κύριος θέλω εἰσακούσει αὐτούς, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ δὲν θέλω ἐγκαταλείψει αὐτούς.
18 Θέλω ἀνοίξει ποταμοὺς ἐν ὑψηλοῖς τόποις καὶ πηγὰς ἐν μέσῳ τῶν κοιλάδων· θέλω κάμει τὴν ἔρημον λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ξηρὰν γῆν πηγὰς ὑδάτων.
19 ᾿Εν τῇ ἐρήμῳ θέλω ἐμφυτεύσει τὴν κέδρον, τὸ δένδρον τῆς σίττης καὶ τὸν μύρτον καὶ τὴν ἐλαίαν· ἐν τῇ ἀκατοικήτῳ γῇ θέλω βάλει τὴν ἔλατον, τὴν πεύκην καὶ τὸν πύξον ὁμοῦ·
20 διὰ νὰ ἴδωσι καὶ νὰ γνωρίσωσι καὶ νὰ στοχασθῶσι καὶ νὰ ἐννοήσωσιν ὁμοῦ, ὅτι ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου ἔκαμε τοῦτο καὶ ὁ Ἃγιος τοῦ Ἰσραήλ ἐδημιούργησεν αὐτό.
21 Παραστήσατε τὴν δίκην σας, λέγει Κύριος· προφέρετε τὰ ἰσχυρὰ σας ἐπιχειρήματα, λέγει ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰακώβ.
22 Ἄς πλησιάσωσι καὶ ἄς δείξωσιν εἰς ἡμᾶς τί θέλει συμβῆ· ἄς ἀναγγείλωσι τὰ πρότερα, τί ἦσαν, διὰ νὰ στοχασθῶμεν αὐτὰ καὶ νὰ γνωρίσωμεν τὰ ἔσχατα αὐτῶν· ἤ ἄς ἀναγγείλωσι πρὸς ἡμᾶς τὰ μέλλοντα.
23 ᾿Αναγγείλατε τὰ συμβησόμενα εἰς τὸ μετέπειτα, διὰ νὰ γνωρίσωμεν ὅτι εἶσθε θεοί· κάμετε ἔτι καλὸν ἤ κάμετε κακόν, διὰ νὰ θαυμάσωμεν καὶ νὰ ἴδωμεν ὁμοῦ.
24 Ἰδού, σεῖς εἶσθε ὀλιγώτερον παρὰ τὸ μηδέν, καὶ τὸ ἔργον σας χειρότερον παρὰ τὸ μηδέν· ὅστις σᾶς ἐκλέγει, εἶναι βδέλυγμα.
25 Ἤγειρα ἕνα ἐκ βορρᾶ καὶ θέλει ἕλθει· ἀπ᾿ ἀνατολῶν ἡλίου θέλει ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομά μου· καὶ θέλει πατήσει ἐπὶ τοὺς ἡγεμόνας ὡς ἐπὶ πηλὸν καὶ ὡς ὁ κεραμεὺς καταπατεῖ τὸν ἄργιλον.
26 Τίς ἀνήγγειλε ταῦτα ἀπ᾿ ἀρχῆς, διὰ νὰ γνωρίσωμεν; καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ, διὰ νὰ εἴπωμεν, αὐτὸς εἶναι ὁ δίκαιος; ᾿Αλλ᾿ οὐδεὶς ὁ ἀναγγέλλων· ἀλλ᾿ οὐδεὶς ὁ διακηρύττων· ἀλλ᾿ οὐδεὶς ὁ ἀκούων τοὺς λόγους σας.
27 ᾿Εγὼ ὁ πρῶτος θέλω εἰπεῖ πρὸς τὴν Σιών, Ἰδού, ἰδού, ταῦτα· καὶ θέλω δώσει εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ τὸν εὐαγγελιζόμενον.
28 Διότι ἐθεώρησα καὶ δὲν ἦτο οὐδείς, ναί, μεταξὺ αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε σύμβουλος δυνάμενος νὰ ἀποκριθῇ λόγον, ὅτε ἠρώτησα αὐτούς.
29 Ἰδού, πάντες εἶναι ματαιότης, τὰ ἔργα αὐτῶν μηδέν· τὰ χωνευτὰ αὐτῶν ἄνεμος καὶ ματαιότης.