Ψαλμός 112:1-10
112 Αἰνεῖτε τὸν Κύριον.Μακάριος ὁ ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον·εἰς τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ ἠδύνεται σφόδρα.
2 Τὸ σπέρμα αὐτοῦ θέλει εἶσθαι δυνατὸν ἐν τῇ γῇ·ἡ γενεὰ τῶν εὐθέων θέλει εὐλογηθῇ·
3 ᾿Αγαθὰ καὶ πλούτη θέλουσιν εἶσθαι ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ,καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα.
4 Φῶς ἀνατέλλει ἐν τῷ σκότει διὰ τοὺς εὐθεῖς·εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων καὶ δίκαιος.
5 Ὁ καλὸς ἄνθρωπος ἐλεεῖ καὶ δανείζει·οἰκονομεῖ τὰ πράγματα αὑτοῦ ἐν κρίσει.
6 Βεβαίως δὲν θέλει ποτὲ κλονισθῆ·εἰς μνημόσυνον αἰώνιον θέλει εἶσθαι ὁ δίκαιος.
7 ᾿Από κακῆς φήμης δὲν θέλει φοβηθῆ·ἡ καρδία αὐτοῦ εἶναι στερεά, ἐλπίζουσα ἐπὶ τὸν Κύριον.
8 ᾿Εστηριγμένη εἶναι ἡ καρδία αὐτοῦ· δὲν θέλει φοβηθῆ,ἑωσοῦ ἴδῃ τὴν ἐκδίκησιν ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.
9 ᾿Εσκόρπισεν, ἔδωκεν εἰς τοὺς πένητας·ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα· τὸ κέρας αὐτοῦ θέλει ὑψωθῆ ἐν δόξῃ.
10 Ὁ ἀσεβής θέλει ἰδεῖ καὶ θέλει ὀργισθῆ·θέλει τρίξει τοὺς ὀδόντας αὑτοῦ καὶ θέλει ἀναλυθῆ·ἡ ἐπιθυμία τῶν ἀσεβῶν θέλει ἀπολεσθῆ.