Είναι οι φυσικοί Ιουδαίοι σήμερα ο εκλεκτός λαός του Θεού;

Αυτό πιστεύουν πολλοί Εβραίοι. Η Εγκυκλοπαίδεια Τζουντάικα ([Encyclopaedia Judaica] Ιερουσαλήμ, 1971, Τόμ. 5, στήλη 498) λέει: «ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΛΑΟΣ, ένας κοινός χαρακτηρισμός για το λαό του Ισραήλ, ο οποίος εκφράζει την ιδέα ότι ο λαός του Ισραήλ έχει μια ειδική και μοναδική σχέση με τον Θεό του σύμπαντος. Αυτή η ιδέα υπήρξε θεμελιώδης σε ολόκληρη την ιστορία του Ιουδαϊκού στοχασμού».​—Βλέπε Δευτερονόμιο 7:6-8· Έξοδος 19:5.

Πολλοί στο Χριστιανικό κόσμο έχουν παρόμοιες απόψεις. Η στήλη «Θρησκεία» του περιοδικού Δι Ατλάντα Τζέρναλ εντ Κονστιτιούσιον ([The Atlanta Journal and Constitution] 22 Ιανουαρίου 1983, σ. 5-Β) ανέφερε: «Αντίθετα με τις διδασκαλίες τις οποίες δίδασκαν επί αιώνες οι εκκλησίες, ότι δηλαδή ο Θεός είχε “απορρίψει το λαό του τον Ισραήλ” και ότι τον είχε αντικαταστήσει με έναν “νέο Ισραήλ”, [ο Πολ Μ. Βαν Μπιούρεν, θεολόγος  στο Πανεπιστήμιο Τεμπλ της Φιλαδέλφειας] λέει ότι διάφορες εκκλησίες τώρα διατρανώνουν πως “η διαθήκη μεταξύ του Θεού και του λαού των Εβραίων είναι αιώνια. Η απίστευτη αυτή αλλαγή άποψης εμφανίζεται σε Προτεστάντες και Καθολικούς και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού”». Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς ([The New York Times] 6 Φεβρουαρίου 1983, σ. 42) πρόσθεσε: «“Υπάρχει ιδιαίτερος θαυμασμός από μέρους μιας συγκεκριμένης παράταξης Ευαγγελικών προς το Ισραήλ καθώς και η πεποίθηση πως ό,τι κάνει το Ισραήλ πρέπει να τυγχάνει υποστήριξης, επειδή ο Θεός είναι με το μέρος του”, είπε ο Τίμοθι Σμιθ, καθηγητής θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Ευαγγελικός ο οποίος ανήκει στη Μεθοδιστική Εκκλησία». Μερικοί στο Χριστιανικό κόσμο αναμένουν τη μεταστροφή και την τελική σωτηρία όλου του φυσικού Ισραήλ. Άλλοι έχουν την άποψη ότι, επειδή υπήρχε ανέκαθεν ένας αδιάσπαστος δεσμός μεταξύ του Θεού και του Ισραήλ, μόνο οι Εθνικοί χρειάζεται να συμφιλιωθούν με τον Θεό μέσω του Χριστού.

Σκεφτείτε: Μετά τη βαβυλωνιακή εξορία, όταν ο λαός του Ισραήλ αποκαταστάθηκε στη θεόδοτη γη του, έπρεπε να αποκαταστήσει εκεί την αληθινή λατρεία. Ένα από τα πρώτα έργα που ανέλαβε ήταν η ανοικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, από τότε που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους το 70 Κ.Χ., ο ναός δεν ξαναχτίστηκε ποτέ. Αντίθετα, εκεί όπου βρισκόταν πριν ο ναός υπάρχει τώρα ένα Ισλαμικό τέμενος. Αν οι Εβραίοι, οι οποίοι λένε ότι είναι κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, αποτελούσαν σήμερα στην Ιερουσαλήμ τον εκλεκτό λαό του Θεού, δεν θα έπρεπε να είχε ξαναχτιστεί ο ναός που είχε αφιερωθεί στη λατρεία του;

Ματθ. 21:42, 43: «Ο Ιησούς . . . είπε [στους πρωθιερείς και στους πρεσβυτέρους των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ]: “Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές: «Η πέτρα την οποία απέρριψαν οι οικοδόμοι είναι αυτή που έχει γίνει η κορυφαία ακρογωνιαία πέτρα. Από τον Ιεχωβά έχει γίνει αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»; Γι’ αυτό, σας λέω: Η βασιλεία του Θεού θα αφαιρεθεί από εσάς και θα δοθεί σε έθνος που παράγει τους καρπούς της”».

Ματθ. 23:37, 38: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους σε αυτήν​—πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, όπως συγκεντρώνει η κότα τα κλωσόπουλά της κάτω από τις  φτερούγες της! Αλλά εσείς δεν το θελήσατε. Δείτε! Ο οίκος σας εγκαταλείπεται σε εσάς».

Δίνει η διαθήκη του Θεού με τον Αβραάμ τη διαβεβαίωση ότι οι Εβραίοι συνεχίζουν να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού;

Γαλ. 3:27-29: «Όλοι εσείς που βαφτιστήκατε στον Χριστό έχετε ντυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό· διότι όλοι εσείς είστε ένας σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού. Επιπλέον, αν ανήκετε στον Χριστό, είστε πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι αναφορικά με μια υπόσχεση». (Συνεπώς, από την άποψη του Θεού, αυτό που καθορίζει ποιοι είναι το σπέρμα του Αβραάμ δεν είναι πια η φυσική καταγωγή από τον Αβραάμ.)

Θα μεταστραφούν όλοι οι Εβραίοι ώστε να πιστέψουν στον Χριστό και να αποκτήσουν αιώνια σωτηρία;

Ρωμ. 11:25, 26: «Δεν θέλω, αδελφοί, να έχετε άγνοια για αυτό το ιερό μυστικό, για να μην είστε φρόνιμοι κατά τη δική σας άποψη: ότι νωθρότητα των αισθήσεων έχει επέλθει εν μέρει στον Ισραήλ μέχρι να μπει ο πλήρης αριθμός των εθνικών, και με αυτόν τον τρόπο [οὕτως, Κείμενο· «έτσι», ΚΔΤΚ] όλος ο Ισραήλ θα σωθεί». (Παρατηρήστε ότι η σωτηρία “όλου του Ισραήλ” επιτυγχάνεται, όχι με τη μεταστροφή όλων των Εβραίων, αλλά με την είσοδο εθνικών. Μερικοί μεταφραστές αποδίδουν ως εξής το εδάφιο 26: «Και τότε ύστερα από αυτό θα σωθεί ο υπόλοιπος Ισραήλ». Παράβαλε ΜΠΚ, ΤΚΔ. Ωστόσο, το Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, των Λίντελ και Σκοτ [Εκδόσεις «Ι. Σιδέρης», 1921, Τόμ. 3, σ. 388], δηλώνει ότι η λέξη οὕτως σημαίνει «κατά τούτον τον τρόπον, τοιουτοτρόπως».)

Για να κατανοήσουμε σωστά τα εδάφια Ρωμαίους 11:25, 26, πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη μας τις εξής προηγούμενες δηλώσεις στην ίδια επιστολή: «Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα. Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα». (2:28, 29) «Δεν είναι πράγματι “Ισραήλ” όλοι όσοι προέρχονται από τον Ισραήλ».​—9:6.

 Είναι απαραίτητο να θέσουν πίστη στον Ιησού Χριστό οι Εβραίοι για να σωθούν;

Τα εδάφια Ησαΐας 53:1-12 προείπαν ότι ο Μεσσίας θα πέθαινε “για να βαστάξει την αμαρτία πολλών και να μεσολαβήσει για τους παραβάτες”. Τα εδάφια Δανιήλ 9:24-27 συνέδεσαν τον ερχομό του Μεσσία και το θάνατό του με την “εξάλειψη της αμαρτίας και την εξιλέωση για το σφάλμα”. Και οι δύο περικοπές δείχνουν ότι οι Εβραίοι χρειάζονταν μια τέτοια μεσολάβηση και εξιλέωση. Θα μπορούσαν να αναμένουν την επιδοκιμασία του Θεού εφόσον απέρριψαν τον Μεσσία που Εκείνος έστειλε;

Πράξ. 4:11, 12: «[Σχετικά με τον Ιησού Χριστό, ο απόστολος Πέτρος υποκινήθηκε από το άγιο πνεύμα να πει στους Ιουδαίους άρχοντες και πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ:] Εκείνος είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας”. Και δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε». (Μολονότι το έθνος του φυσικού Ισραήλ δεν απολαμβάνει πια ειδική εύνοια από τον Θεό, ο δρόμος είναι ανοιχτός για τον κάθε Εβραίο ατομικά, όπως είναι και για κάθε άνθρωπο από όλα τα έθνη, να ωφεληθεί από τη σωτηρία που καθίσταται εφικτή μέσω του Ιησού, του Μεσσία.)

Εκπληρώνουν τα γεγονότα που λαβαίνουν χώρα στο Ισραήλ σήμερα προφητείες της Αγίας Γραφής;

Ιεζ. 37:21, 22, ΜΠΚ: «Ο Κύριος ο Θεός λέει: Θα πάρω τους Ισραηλίτες από τα έθνη όπου έχουν πάει, θα τους συγκεντρώσω από παντού και θα τους φέρω στη χώρα τους. Θα τους κάνω όλους ένα έθνος στη χώρα, στα βουνά του Ισραήλ. Ένας βασιλιάς θα τους κυβερνάει όλους». (Το Ισραήλ σήμερα δεν είναι έθνος στο οποίο βασιλεύει κάποιος από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ. Έχει δημοκρατία.)

Ησ. 2:2-4, ΜΠΚ: «Θα ᾿ρθούνε μέρες που το όρος του ναού [«του οίκου του Κυρίου», ΒΑΜ] θα κυριαρχεί πάνω στα βουνά, ψηλότερο απ’ όλα τ’ άλλα. Εκεί θα συρρέουν οι λαοί. Εκεί θα τρέχουν έθνη πολλά. “Εμπρός”, θα λένε, “ας ανεβούμε στο όρος  του Κυρίου, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ, το δρόμο του να μας διδάξει για να τον ακολουθούμε”. . . . Τότε τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Ξίφος δεν θα σηκώνει το ένα έθνος ενάντια στο άλλο και πια δεν θα μαθαίνουν να πολεμούν». (Σήμερα στην Ιερουσαλήμ, εκεί όπου βρισκόταν κάποτε ο ναός, δεν υπάρχει κανένας “οίκος του Θεού του Ιακώβ”, αλλά αντ’ αυτού υπάρχει ένα Ισλαμικό τέμενος. Και δεν γίνεται καμιά ενέργεια από τη μεριά του Ισραήλ ή των γειτόνων του να “σφυρηλατήσουν τα ξίφη τους σε άροτρα”. Εμπιστεύονται για την επιβίωσή τους στη στρατιωτική ετοιμότητα.)

Ησ. 35:1, 2, ΜΠΚ: «Ας χαίρεται η έρημος κι ο τόπος ο ξερός. Η χέρσα γη ας αγάλλεται κι ως κρίνο ας λουλουδίζει. Άνθη ας την πλημμυρίζουνε, φαιδρά ας πανηγυρίζει και της χαράς ν’ ακούγεται γιορταστικός ο αχός. Θα της δοθεί η μεγαλοπρέπεια του Λιβάνου, του Κάρμηλου η λαμπρότητα και της Σαρών. Τότε θα δουν τη δόξα του Κυρίου, το μεγαλείο του δικού μας του Θεού». (Αξιοσημείωτα έργα αναδάσωσης και άρδευσης γίνονται με επιτυχία στο Ισραήλ. Αλλά οι ηγέτες του δεν δίνουν δόξα στον Κύριο, τον Θεό. Όπως είπε ένας πρώην πρωθυπουργός, ο Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν: «Το Ισραήλ είναι αποφασισμένο . . . να νικήσει την έρημο, να την κάνει να ανθίσει με τη δύναμη της επιστήμης και το πρωτοποριακό πνεύμα, και να μεταμορφώσει τη χώρα σε προμαχώνα της δημοκρατίας».)

Ζαχ. 8:23, ΜΠΚ: «Εκείνη την εποχή δέκα άνθρωποι από διαφορετικά έθνη θα πιάνουν την άκρη του μανδύα ενός Ιουδαίου και θα του λένε: “Θέλουμε να ᾿ρθούμε κι εμείς μαζί σου, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι μαζί σας”». (Σε ποιον Θεό αναφέρεται η προφητεία; Στην εβραϊκή γλώσσα το όνομά του [יהוה, κοινώς αποδιδόμενο Ιεχωβά] εμφανίζεται πάνω από 130 φορές σε αυτό και μόνο το βιβλίο των Αγίων Γραφών. Σήμερα, όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτό το όνομα, συμπεραίνουν οι άνθρωποι ότι αυτός είναι οπωσδήποτε Εβραίος; Όχι. Διότι εδώ και πολλούς αιώνες η δεισιδαιμονία έχει κάνει τον εβραϊκό λαό ως σύνολο να αποφεύγει ακόμη και να προφέρει το προσωπικό όνομα του Θεού. Η ραγδαία αύξηση του θρησκευτικού ενδιαφέροντος για το φυσικό Ισραήλ σήμερα δεν ταιριάζει στην προφητεία αυτή.)

 Πώς, λοιπόν, πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στο σημερινό Ισραήλ; Απλώς ως μέρος των παγκόσμιων εξελίξεων που προλέγονται στην Αγία Γραφή. Μεταξύ αυτών των εξελίξεων είναι ο πόλεμος, η ανομία, η ψύχρανση της αγάπης για τον Θεό και η φιλαργυρία.​—Ματθ. 24:7, 12· 2 Τιμ. 3:1-5.

Ανάμεσα σε ποιους εκπληρώνονται σήμερα οι προφητείες για την αποκατάσταση του Ισραήλ;

Γαλ. 6:15, 16: «Ούτε η περιτομή είναι τίποτα ούτε η μη περιτομή, αλλά μια νέα δημιουργία είναι κάτι. Και όλοι όσοι περπατήσουν εύτακτα σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα διαγωγής, σε αυτούς ας είναι ειρήνη και έλεος, ναι, στον Ισραήλ του Θεού». (Επομένως, “ο Ισραήλ του Θεού” δεν προσδιορίζεται πια με βάση τη συμμόρφωση στην απαίτηση που τέθηκε στον Αβραάμ να περιτέμνονται όλα τα αρσενικά του σπιτικού του. Αντίθετα, όπως αναφέρεται στα εδάφια Γαλάτες 3:26-29, αυτοί που ανήκουν στον Χριστό και οι οποίοι είναι γεννημένοι από το πνεύμα γιοι του Θεού “είναι πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ”.)

Ιερ. 31:31-34: «“Δείτε! Έρχονται ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά, “κατά τις οποίες θα συνάψω με τον οίκο του Ισραήλ και με τον οίκο του Ιούδα μια νέα διαθήκη . . . Και δεν θα διδάσκουν πια ο καθένας το σύντροφό του και ο καθένας τον αδελφό του, λέγοντας: «Γνωρίστε τον Ιεχωβά!» γιατί όλοι τους θα με γνωρίζουν, από τον μικρότερό τους ως και τον μεγαλύτερό τους”, λέει ο Ιεχωβά». (Αυτή η νέα διαθήκη έγινε, όχι με το έθνος του φυσικού Ισραήλ, αλλά με τους όσιους ακολούθους του Ιησού Χριστού στους οποίους προσφέρθηκε η ελπίδα της ουράνιας ζωής. Όταν ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του, τους έδωσε ένα ποτήρι κρασί και είπε: «Αυτό το ποτήρι σημαίνει τη νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα μου». [1 Κορ. 11:25])

Αποκ. 7:4: «Άκουσα τον αριθμό εκείνων που ήταν σφραγισμένοι, εκατόν σαράντα τέσσερις χιλιάδες, σφραγισμένοι από κάθε φυλή των γιων του Ισραήλ». (Αλλά στα εδάφια που ακολουθούν, γίνεται μνεία για «τη φυλή του Λευί» και «τη φυλή του Ιωσήφ». Αυτές δεν περιλαμβάνονταν στους καταλόγους των 12 φυλών του φυσικού Ισραήλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ λέγεται ότι θα σφραγίζονταν άτομα «από κάθε φυλή», οι φυλές του Δαν και του Εφραΐμ δεν αναφέρονται. [Παράβαλε  Αριθμοί 1:4-16.] Εδώ πρέπει να γίνεται αναφορά στον πνευματικό Ισραήλ του Θεού, σε εκείνους οι οποίοι, όπως δείχνουν τα εδάφια Αποκάλυψη 14:1-3, θα συμμετάσχουν μαζί με τον Χριστό στην ουράνια Βασιλεία του.)

Εβρ. 12:22: «Έχετε πλησιάσει ένα Όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων». (Άρα, για την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού οι αληθινοί Χριστιανοί δεν αποβλέπουν στην επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά στην «ουράνια Ιερουσαλήμ».)