1-3. (α) Τι κάνει ένας γεωργός όταν η σοδειά είναι πολύ μεγάλη για να τη μαζέψει μόνος του; (β) Ποια πρόκληση αντιμετωπίζει ο Ιησούς την άνοιξη του 33 Κ.Χ., και πώς αντεπεξέρχεται σε αυτήν;

 ΕΝΑΣ γεωργός αντιμετωπίζει μια πραγματική πρόκληση. Πριν από μερικούς μήνες, όργωσε τα χωράφια του και τα έσπειρε. Παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή καθώς εμφανίζονταν οι πρώτοι βλαστοί, και χαιρόταν καθώς τα φυτά ωρίμαζαν. Τώρα όλη η σκληρή εργασία του έχει ανταμειφθεί, διότι ήρθε ο καιρός να θερίσει. Το πρόβλημά του είναι το εξής: Η σοδειά είναι πολύ μεγάλη για να τη μαζέψει μόνος του. Προκειμένου να αντεπεξέλθει στην πρόκληση, αποφασίζει σοφά να προσλάβει μερικούς εργάτες και να τους στείλει στα χωράφια του. Εξάλλου, δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να μαζέψει την πολύτιμη σοδειά του.

² Την άνοιξη του 33 Κ.Χ., ο αναστημένος Ιησούς αντιμετωπίζει μια παρόμοια πρόκληση. Κατά τη διάρκεια της επίγειας  διακονίας του, έσπειρε τους σπόρους της αλήθειας. Τώρα πρέπει να γίνει ο θερισμός, και η σοδειά είναι μεγάλη. Πολλά δεκτικά άτομα χρειάζεται να συγκεντρωθούν ως μαθητές. (Ιωάννης 4:35-38) Πώς αντεπεξέρχεται ο Ιησούς στην πρόκληση; Σε ένα βουνό στη Γαλιλαία, λίγο προτού αναληφθεί στον ουρανό, αναθέτει στους μαθητές του την αποστολή να βρουν περισσότερους εργάτες, λέγοντας: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους . . . , διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».—Ματθαίος 28:19, 20.

³ Αυτή η αποστολή αποτελεί την πεμπτουσία τού να είναι κάποιος γνήσιος ακόλουθος του Χριστού. Ας εξετάσουμε λοιπόν τρία ερωτήματα. Γιατί ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του την αποστολή να βρουν περισσότερους εργάτες; Πώς εκπαίδευσε τους μαθητές του για να τους βρουν; Πώς περιλαμβανόμαστε εμείς σε αυτή την αποστολή;

4, 5. Γιατί δεν θα τελείωνε ο Ιησούς το έργο που είχε αρχίσει, και ποιοι θα έπρεπε να συνεχίσουν το έργο όταν εκείνος θα επέστρεφε στον ουρανό;

⁴ Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε τη διακονία του το 29 Κ.Χ., ήξερε ότι άρχιζε ένα έργο που δεν θα το τελείωνε ο ίδιος. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που του απέμενε στη γη, υπήρχαν όρια ως προς τη γεωγραφική έκταση που θα μπορούσε να καλύψει και τον αριθμό των ανθρώπων στους οποίους θα μπορούσε να μεταδώσει το άγγελμα της Βασιλείας. Είναι αλήθεια ότι περιόρισε το κήρυγμά του κυρίως στους Ιουδαίους και στους προσήλυτους, τα «χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ». (Ματθαίος 15:24) Ωστόσο, εκείνα τα «χαμένα πρόβατα» ήταν διασκορπισμένα σε όλη την έκταση του Ισραήλ, μιας χώρας που καταλάμβανε χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα. Εκτός αυτού, τα καλά νέα θα έπρεπε τελικά να φτάσουν σε όλο τον παγκόσμιο αγρό.—Ματθαίος 13:38· 24:14.

⁵ Ο Ιησούς αναγνώριζε ότι θα απέμενε πολύ έργο να γίνει μετά τον θάνατό του. Στους 11 πιστούς αποστόλους του είπε: «Αληθινά, αληθινά σας λέω: Όποιος εκδηλώνει πίστη σε εμένα, θα κάνει και εκείνος τα έργα που κάνω εγώ· και θα κάνει  έργα μεγαλύτερα από αυτά, επειδή εγώ πηγαίνω στον Πατέρα». (Ιωάννης 14:12) Εφόσον ο Γιος θα επέστρεφε στον ουρανό, οι ακόλουθοί του—όχι μόνο οι απόστολοι αλλά και όλοι οι μελλοντικοί μαθητές—θα έπρεπε να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. (Ιωάννης 17:20) Ο Ιησούς αναγνώρισε ταπεινά ότι τα έργα τους θα ήταν «μεγαλύτερα» από τα δικά του. Πώς θα ίσχυε αυτό; Με τρεις τρόπους.

6, 7. (α) Με ποιους τρόπους θα ήταν τα έργα των ακολούθων του Ιησού μεγαλύτερα από τα δικά του; (β) Πώς μπορούμε να δείξουμε ότι η εμπιστοσύνη του Ιησού στους ακολούθους του δεν ήταν άτοπη;

⁶ Πρώτον, οι ακόλουθοι του Ιησού θα κάλυπταν μεγαλύτερο τομέα. Σήμερα, η μαρτυρία τους έχει φτάσει στα πέρατα της γης, πολύ μακριά από την επικράτεια όπου κήρυξε ο ίδιος ο Ιησούς. Δεύτερον, θα κήρυτταν σε περισσότερους ανθρώπους. Η μικρή ομάδα των μαθητών που άφησε πίσω του ο Ιησούς αυξήθηκε γρήγορα σε χιλιάδες άτομα. (Πράξεις 2:41· 4:4) Τώρα αριθμούν εκατομμύρια, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες καινούρια άτομα βαφτίζονται κάθε χρόνο. Τρίτον, θα κήρυτταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα—μέχρι και σήμερα, σχεδόν 2.000 χρόνια μετά το τέλος της διακονίας του Ιησού, η οποία διήρκεσε τριάμισι χρόνια.

⁷ Ο Ιησούς εξέφραζε την εμπιστοσύνη του στους ακολούθους του όταν έλεγε ότι θα έκαναν «έργα μεγαλύτερα από αυτά». Εμπιστευόταν στα χέρια τους ένα έργο που το θεωρούσε ύψιστης σπουδαιότητας—το να κηρύττουν και να διδάσκουν «τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού». (Λουκάς 4:43) Ήταν πεπεισμένος ότι θα επιτελούσαν αυτόν τον διορισμό πιστά. Τι σημαίνει αυτό για εμάς σήμερα; Όταν επιδιδόμαστε με ζήλο και ολόκαρδα στη διακονία, δείχνουμε ότι η εμπιστοσύνη του Ιησού στους ακολούθους του δεν ήταν άτοπη. Δεν αποτελεί αυτό θαυμαστό προνόμιο;—Λουκάς 13:24.

8, 9. Ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς στη διακονία, και πώς μπορούμε να επιτελούμε τη διακονία μας σε αρμονία με το παράδειγμά του;

⁸ Ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση για τη διακονία. Πάνω από όλα, έθεσε τέλειο παράδειγμα για αυτούς. (Λουκάς 6:40) Στο προηγούμενο  κεφάλαιο, αναφερθήκαμε στη στάση του απέναντι στη διακονία. Αναλογιστείτε, για μια στιγμή, τους μαθητές που ταξίδευαν μαζί με τον Ιησού στις περιοδείες κηρύγματος που έκανε. Παρατηρούσαν ότι ο Ιησούς κήρυττε οπουδήποτε μπορούσαν να βρεθούν άνθρωποι—σε όχθες λιμνών και λοφοπλαγιές, σε πόλεις και αγορές, αλλά και στα σπίτια των ανθρώπων. (Ματθαίος 5:1, 2· Λουκάς 5:1-3· 8:1· 19:5, 6) Έβλεπαν ότι ήταν φιλόπονος, καθώς ξυπνούσε νωρίς το πρωί και υπηρετούσε μέχρι αργά τη νύχτα. Η διακονία δεν ήταν κάτι που έκανε περιστασιακά στον ελεύθερο χρόνο του! (Λουκάς 21:37, 38· Ιωάννης 5:17) Αναμφίβολα, οι μαθητές αντιλαμβάνονταν ότι τον υποκινούσε η βαθιά ριζωμένη αγάπη για τους ανθρώπους. Ίσως έβλεπαν τη συμπόνια που ένιωθε στην καρδιά του να αντανακλάται στο πρόσωπό του. (Μάρκος 6:34) Πώς νομίζετε ότι επηρέασε τους μαθητές του Ιησού το παράδειγμά του; Πώς θα είχατε επηρεαστεί εσείς;

⁹ Ως ακόλουθοι του Χριστού, επιτελούμε τη διακονία μας σε αρμονία με το παράδειγμά του. Ως εκ τούτου, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να δίνουμε «πλήρη μαρτυρία». (Πράξεις 10:42) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς επισκεπτόμαστε τους ανθρώπους στα σπίτια τους. (Πράξεις 5:42) Αν είναι απαραίτητο, προσαρμόζουμε το πρόγραμμά μας για να τους επισκεφτούμε σε ώρα που είναι πιθανότερο ότι θα βρίσκονται στο σπίτι. Αναζητούμε επίσης ανθρώπους σε δημόσιους χώρους—στους δρόμους, στα πάρκα, στα καταστήματα και στον χώρο εργασίας τους—και τους κηρύττουμε διακριτικά. «Εργαζόμαστε σκληρά και αγωνιζόμαστε» συνεχώς στη διακονία, επειδή παίρνουμε αυτό το έργο στα σοβαρά. (1 Τιμόθεο 4:10) Η βαθιά, εγκάρδια αγάπη για τους άλλους μάς υποκινεί να αναζητούμε διαρκώς ευκαιρίες για να κηρύττουμε οπουδήποτε και οποτεδήποτε μπορούν να βρεθούν άνθρωποι.—1 Θεσσαλονικείς 2:8.

10-12. Ποια σημαντικά μαθήματα δίδαξε ο Ιησούς στους μαθητές του προτού τους στείλει να κηρύξουν;

¹⁰ Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο εκπαίδευε ο Ιησούς τους μαθητές του ήταν το να τους παρέχει λεπτομερείς οδηγίες. Προτού στείλει αρχικά τους 12 αποστόλους και αργότερα  τους 70 μαθητές να κηρύξουν, τους παρείχε την απαιτούμενη εκπαίδευση. (Ματθαίος 10:1-15· Λουκάς 10:1-12) Αυτή η εκπαίδευση έφερε καλά αποτελέσματα, διότι το εδάφιο Λουκάς 10:17 αναφέρει: «Οι 70 επέστρεψαν με χαρά». Ας εξετάσουμε δύο από τα σημαντικά μαθήματα που δίδαξε ο Ιησούς, έχοντας κατά νου ότι τα λόγια του πρέπει να κατανοηθούν σε συνάρτηση με τα ιουδαϊκά έθιμα των Βιβλικών χρόνων.

¹¹ Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να εμπιστεύονται στον Ιεχωβά όταν τους είπε: «Μην πάρετε χρυσάφι ή ασήμι ή χαλκό στις ζώνες όπου βάζετε τα χρήματα ούτε σακίδιο τροφίμων για το ταξίδι ούτε δύο χιτώνες ούτε σανδάλια ούτε μπαστούνι, διότι ο εργάτης αξίζει την τροφή του». (Ματθαίος 10:9, 10) Ήταν συνηθισμένο να παίρνουν οι ταξιδιώτες μαζί τους ένα είδος ζώνης όπου έβαζαν χρήματα, ένα σακίδιο τροφίμων για προμήθειες και ένα επιπλέον ζευγάρι σανδάλια. a Όταν ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές του την οδηγία να μην ανησυχούν για τέτοια πράγματα, στην ουσία τούς έλεγε: «Θέστε την εμπιστοσύνη σας εξ ολοκλήρου στον Ιεχωβά, διότι εκείνος θα καλύψει τις ανάγκες σας». Ο Ιεχωβά θα μεριμνούσε για αυτούς υποκινώντας τα άτομα που δέχονταν τα καλά νέα να προσφέρουν φιλοξενία, η οποία αποτελούσε έθιμο στον Ισραήλ.—Λουκάς 22:35.

¹² Ο Ιησούς δίδαξε επίσης τους μαθητές του να αποφεύγουν τους περιττούς περισπασμούς, όταν είπε: «Μη χαιρετήσετε κανέναν στον δρόμο». (Λουκάς 10:4) Μήπως ο Ιησούς τούς  έλεγε να είναι ψυχροί ή αδιάφοροι; Ασφαλώς όχι. Στους Βιβλικούς χρόνους, οι χαιρετισμοί συνήθως συνεπάγονταν πολύ περισσότερα από ένα απλό «γεια». Οι εθιμικοί χαιρετισμοί περιλάμβαναν διάφορες τυπικότητες καθώς και μακροσκελή συζήτηση. Ένας Βιβλικός λόγιος δηλώνει: «Οι χαιρετισμοί των κατοίκων της Ανατολής δεν συνίσταντο, όπως συμβαίνει με εμάς, σε μια ελαφριά υπόκλιση ή στην έκταση του χεριού, αλλά σε πολλούς εναγκαλισμούς, βαθιές υποκλίσεις, ακόμη και προσκύνηση μέχρις εδάφους. Όλα αυτά απαιτούσαν πολύ χρόνο». Λέγοντας στους μαθητές του να μην αποδίδουν τους εθιμικούς χαιρετισμούς, ο Ιησούς στην ουσία τούς συμβούλευε: «Πρέπει να αξιοποιείτε τον χρόνο σας όσο καλύτερα γίνεται, γιατί το άγγελμα που φέρετε είναι επείγον». b

13. Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε ότι παίρνουμε στα σοβαρά τις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του τον πρώτο αιώνα;

¹³ Εμείς παίρνουμε στα σοβαρά τις οδηγίες που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές του τον πρώτο αιώνα. Επιτελούμε τη διακονία μας εμπιστευόμενοι στον Ιεχωβά πλήρως. (Παροιμίες 3:5, 6) Γνωρίζουμε ότι δεν θα μας λείψουν ποτέ τα απαραίτητα για τη ζωή αν “επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία”. (Ματθαίος 6:33) Οι ολοχρόνιοι κήρυκες της Βασιλείας σε όλο τον κόσμο μπορούν να πιστοποιήσουν ότι, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς, το χέρι του Ιεχωβά ποτέ δεν είναι πολύ μικρό. (Ψαλμός 37:25) Αναγνωρίζουμε επίσης την ανάγκη που υπάρχει να αποφεύγουμε τους περισπασμούς. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, αυτό το σύστημα πραγμάτων μπορεί εύκολα να μας εκτροχιάσει. (Λουκάς 21:34-36) Αλλά τώρα δεν είναι καιρός να ενδώσουμε στους περισπασμούς. Εφόσον διακυβεύονται ζωές, το άγγελμά μας είναι επείγον. (Ρωμαίους 10:13-15) Αν διατηρούμε το αίσθημα του επείγοντος ζωντανό στην καρδιά μας, δεν θα αφήνουμε τους περισπασμούς  αυτού του κόσμου να μας απορροφούν χρόνο και δυνάμεις που θα ήταν καλύτερα να δαπανούμε στη διακονία. Να θυμάστε ότι ο χρόνος που απομένει είναι λίγος και ο θερισμός πολύς.—Ματθαίος 9:37, 38.

14. Τι δείχνει ότι η αποστολή που έχει καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 28:18-20 ισχύει για όλους τους ακολούθους του Χριστού; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.)

¹⁴ Με τα λόγια «Πηγαίνετε . . . και κάντε μαθητές», ο αναστημένος Ιησούς ανέθεσε μια βαριά ευθύνη στους ακολούθους του. Δεν είχε κατά νου απλώς και μόνο τους μαθητές που ήταν παρόντες στο βουνό στη Γαλιλαία εκείνη την ανοιξιάτικη μέρα. c Το έργο που ανέθεσε στους ακολούθους του περιλαμβάνει κήρυγμα σε «όλα τα έθνη» και συνεχίζεται «μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Είναι σαφές ότι αυτή η αποστολή ισχύει για όλους τους ακολούθους του Χριστού, μεταξύ των οποίων είμαστε και εμείς σήμερα. Ας εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα λόγια του Ιησού που έχουν καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 28:18-20.

15. Γιατί είναι σοφό να υπακούμε στην εντολή του Ιησού να κάνουμε μαθητές;

¹⁵ Προτού αναθέσει την αποστολή στους ακολούθους του, ο Ιησούς λέει: «Μου έχει δοθεί όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη». (Εδάφιο 18) Διαθέτει ο Ιησούς πραγματικά τέτοια τεράστια εξουσία; Και βέβαια! Είναι ο αρχάγγελος και έχει υπό τις διαταγές του μυριάδες μυριάδων αγγέλους. (1 Θεσσαλονικείς 4:16· Αποκάλυψη 12:7) Ως «κεφαλή της εκκλησίας», έχει εξουσία πάνω στους ακολούθους του στη γη. (Εφεσίους 5:23) Από το 1914, κυβερνάει ως Μεσσιανικός Βασιλιάς στον ουρανό. (Αποκάλυψη 11:15) Η εξουσία του φτάνει μέχρι και στον τάφο, διότι έχει τη δύναμη να αναστήσει τους νεκρούς. (Ιωάννης 5:26-28) Ο Ιησούς, αναφέροντας  πρώτα την εκτεταμένη του εξουσία, δείχνει ότι τα λόγια που ακολουθούν δεν αποτελούν υπόδειξη αλλά εντολή. Είναι σοφό να υπακούμε, επειδή η εξουσία του δεν είναι αυθαίρετη αλλά θεόδοτη.—1 Κορινθίους 15:27.

16. Τι μας ζητάει ο Ιησούς να κάνουμε όταν λέει «πηγαίνετε», και πώς εκπληρώνουμε αυτή την πτυχή της αποστολής;

¹⁶ Ο Ιησούς περιγράφει τώρα την αποστολή, η οποία αρχίζει με μια απλή λέξη: «Πηγαίνετε». (Εδάφιο 19) Με αυτή τη λέξη μάς ζητάει να πάρουμε την πρωτοβουλία να μεταδώσουμε σε άλλους το άγγελμα της Βασιλείας. Καθώς εκπληρώνουμε αυτή την πτυχή της αποστολής, υπάρχει περιθώριο για χρήση ποικίλων μεθόδων. Το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να ερχόμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους προσωπικά. (Πράξεις 20:20) Αναζητούμε επίσης ευκαιρίες να δίνουμε ανεπίσημη μαρτυρία. Είμαστε πρόθυμοι να αρχίζουμε συζητήσεις για τα καλά νέα οπουδήποτε είναι κατάλληλο στα πλαίσια της καθημερινής μας ζωής. Οι συγκεκριμένες μέθοδοι κηρύγματος που χρησιμοποιούμε μπορεί να διαφέρουν, καθώς τις προσαρμόζουμε στις τοπικές ανάγκες και περιστάσεις. Ένα πράγμα όμως παραμένει το ίδιο: “Πηγαίνουμε” και αναζητούμε τους αξίους.—Ματθαίος 10:11.

17. Πώς “κάνουμε μαθητές”;

¹⁷ Κατόπιν, ο Ιησούς εξηγεί τον σκοπό της αποστολής, δηλαδή να “κάνουμε μαθητές από όλα τα έθνη”. (Εδάφιο 19) Πώς “κάνουμε μαθητές”; Βασικά, ο μαθητής είναι ένα άτομο που διδάσκεται. Η μαθήτευση όμως δεν είναι απλώς μετάδοση γνώσεων στους άλλους. Όταν μελετάμε τη Γραφή με ενδιαφερομένους, στόχος μας είναι να τους βοηθήσουμε να γίνουν ακόλουθοι του Χριστού. Οποτεδήποτε είναι δυνατόν, τονίζουμε το παράδειγμα του Ιησού ώστε να μάθουν οι σπουδαστές να αποβλέπουν σε αυτόν ως Δάσκαλο και Πρότυπό τους, ζώντας όπως έζησε εκείνος και κάνοντας το έργο που έκανε εκείνος.—Ιωάννης 13:15.

18. Γιατί είναι το βάφτισμα το σημαντικότερο ορόσημο στη ζωή ενός μαθητή;

¹⁸ Ένα ζωτικό μέρος της αποστολής εκφράζεται με τα λόγια: «Βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου  και του αγίου πνεύματος». (Εδάφιο 19) Το βάφτισμα είναι το σημαντικότερο ορόσημο στη ζωή ενός μαθητή, διότι αποτελεί κατάλληλο σύμβολο της ολόκαρδης αφιέρωσής του στον Θεό. Ως εκ τούτου, είναι ουσιώδες για τη σωτηρία. (1 Πέτρου 3:21) Ναι, αν συνεχίσει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί στην υπηρεσία του Ιεχωβά, ο βαφτισμένος μαθητής μπορεί να αποβλέπει σε ατελείωτες ευλογίες στον επερχόμενο νέο κόσμο. Έχετε βοηθήσει εσείς κάποιον να γίνει βαφτισμένος μαθητής του Χριστού; Στη Χριστιανική διακονία, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αιτία για χαρά.—3 Ιωάννη 4.

19. Τι διδάσκουμε τα καινούρια άτομα, και γιατί μπορεί η διδασκαλία να συνεχιστεί μετά το βάφτισμά τους;

¹⁹ Ο Ιησούς εξηγεί το επόμενο μέρος της αποστολής, λέγοντας: «Διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Εδάφιο 20) Διδάσκουμε τα καινούρια άτομα να δίνουν προσοχή στις εντολές του Ιησού, περιλαμβανομένων και των εντολών να αγαπούν τον Θεό, να αγαπούν τον πλησίον και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 22:37-39) Τα διδάσκουμε προοδευτικά να εξηγούν Βιβλικές αλήθειες και να υπερασπίζονται την αυξανόμενη πίστη τους. Όταν αποκτήσουν τα προσόντα για να συμμετέχουν στο δημόσιο έργο κηρύγματος, συνεργαζόμαστε μαζί τους και τα διδάσκουμε με λόγια και με το παράδειγμά μας πώς να έχουν ουσιαστική συμμετοχή σε αυτό το έργο. Η διδασκαλία των νέων μαθητών  δεν τελειώνει απαραιτήτως πριν από το βάφτισμά τους. Τα νεοβαφτισμένα άτομα μπορεί να χρειάζονται επιπρόσθετη διδασκαλία για να βοηθηθούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες που περιλαμβάνει το να ακολουθούν τον Χριστό.—Λουκάς 9:23, 24.

20, 21. (α) Γιατί δεν έχουμε λόγο να φοβόμαστε καθώς εκτελούμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς; (β) Γιατί δεν είναι τώρα καιρός να επιβραδύνουμε, και για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι;

²⁰ Τα τελευταία λόγια που είπε ο Ιησούς όταν ανέθεσε την αποστολή στους ακολούθους του είναι άκρως καθησυχαστικά: «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». (Ματθαίος 28:20) Ο Ιησούς αναγνωρίζει ότι αυτός ο διορισμός είναι βαρυσήμαντος. Γνωρίζει επίσης ότι η εκπλήρωσή του θα προκαλεί μερικές φορές εχθρικές αντιδράσεις από τους εναντιουμένους. (Λουκάς 21:12) Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε. Ο Ηγέτης μας δεν αναμένει να επιτελέσουμε αυτόν τον διορισμό αβοήθητοι ή μόνοι. Δεν είναι στ’ αλήθεια παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι Εκείνος που έχει “όλη την εξουσία στον ουρανό και στη γη” είναι μαζί μας για να μας στηρίζει καθώς εκπληρώνουμε αυτή την αποστολή;

²¹ Ο Ιησούς διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι θα ήταν μαζί τους στη διακονία τους ανά τους αιώνες μέχρι «την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων». Ώσπου να έρθει το τέλος, πρέπει να συνεχίζουμε να εκτελούμε την αποστολή που μας ανέθεσε ο Ιησούς. Δεν είναι τώρα καιρός να επιβραδύνουμε. Ένας πλούσιος πνευματικός θερισμός βρίσκεται σε εξέλιξη! Τα δεκτικά άτομα συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς. Ως ακόλουθοι του Χριστού, ας είμαστε αποφασισμένοι να εκπληρώνουμε τη βαρυσήμαντη αποστολή που μας είναι εμπιστευμένη. Ας είμαστε αποφασισμένοι να δίνουμε από τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους μας για να εκτελούμε την εντολή του Χριστού: «Πηγαίνετε . . . και κάντε μαθητές».