Σύμφωνα με έναν υπολογισμό, περίπου 3.000 με 5.000 άνθρωποι στη Σιέρα Λεόνε και εκατοντάδες στη Γουινέα είναι κωφοί. Εφόσον «θέλημα [του Ιεχωβά] είναι να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι», πώς θα «άκουγαν» οι κωφοί τα καλά νέα;—1 Τιμ. 2:4.

Η Μισέλ Ουάσινγκτον, μια ιεραπόστολος της Γαλαάδ που έφτασε στη Σιέρα Λεόνε το 1998, αφηγείται: «Ο σύζυγός μου, ο Κέβιν, και εγώ διοριστήκαμε σε κάποια εκκλησία στην οποία παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις τέσσερα κωφά άτομα. Εφόσον μπορούσα να επικοινωνήσω στην αμερικανική νοηματική γλώσσα, ήθελα να τους βοηθήσω. Το γραφείο τμήματος μου ζήτησε να κάνω διερμηνεία για τα κωφά άτομα στις συναθροίσεις και στις συνελεύσεις και ενημέρωσε τις κοντινές εκκλησίες για αυτή τη διευθέτηση. Το γραφείο τμήματος οργάνωσε επίσης τάξεις εκμάθησης της νοηματικής γλώσσας για ευαγγελιζομένους που ενδιαφέρονταν να βοηθήσουν  τους κωφούς. Αρχίσαμε να αναζητούμε κωφά άτομα στην περιοχή και να διεξάγουμε Γραφική μελέτη μαζί τους. Βλέποντας τις προσπάθειες που κάναμε για να βοηθήσουμε τους κωφούς, πολλοί άνθρωποι στην περιοχή μάς επαίνεσαν. Ωστόσο, δεν χάρηκαν όλοι με τη δραστηριότητά μας. Κάποιος πάστορας των κωφών μάς χαρακτήρισε “ψευδοπροφήτες”. Προειδοποίησε τους ίδιους και τις οικογένειές τους να μείνουν μακριά μας. Σε μερικούς είπε ότι αν μας συναναστρέφονταν θα διακοπτόταν η οικονομική βοήθεια που λάβαιναν. Η κοινότητα των κωφών χωρίστηκε γρήγορα σε δύο στρατόπεδα: σε εκείνους που δεν μας είχαν γνωρίσει και υποστήριζαν τον πάστορα και σε εκείνους που μας είχαν γνωρίσει και δεν υποστήριζαν τον πάστορα. Ορισμένοι από τη δεύτερη ομάδα τάχθηκαν υπέρ της αλήθειας και προόδευσαν μέχρι το βάφτισμα».

Ο Φέμι, για παράδειγμα, γεννήθηκε κωφός και μπορούσε να επικοινωνεί μόνο χρησιμοποιώντας βασικές χειρονομίες. Ήταν καχύποπτος με όλους, ιδίως με τους ακούοντες, και ένιωθε δυστυχισμένος πιστεύοντας μάλιστα ότι κανείς δεν τον αγαπάει. Κατόπιν ξεκίνησε μελέτη της Γραφής με αδελφούς από τον όμιλο της νοηματικής γλώσσας. Σύντομα άρχισε να παρακολουθεί τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις και να μαθαίνει τη νοηματική γλώσσα. Ο Φέμι προόδευσε μέχρι το βάφτισμα και τώρα διδάσκει με χαρά την αλήθεια σε άλλα κωφά άτομα.

Τον Ιούλιο του 2010, ο όμιλος της αμερικανικής νοηματικής γλώσσας στο Φρίταουν έγινε εκκλησία. Υπάρχουν επίσης όμιλοι νοηματικής γλώσσας στο Μπο και στο Κόνακρι.

Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ήταν φτωχοί από υλική άποψη. Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Δεν εξέλεξε ο Θεός αυτούς που είναι φτωχοί όσον αφορά τον κόσμο για να είναι πλούσιοι σε πίστη;» (Ιακ. 2:5) Η πίστη στον Ιεχωβά έχει φέρει επίσης παρηγοριά και ελπίδα στους ευαγγελιζομένους στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα.

 Η πίστη υποκινεί πολλές φτωχές οικογένειες Μαρτύρων σε απομακρυσμένες περιοχές να αποταμιεύουν χρήματα επί μήνες προκειμένου να παρευρεθούν στις συνελεύσεις περιφερείας. Μερικοί καλλιεργούν τη γη για να καλύψουν τα έξοδα του ταξιδιού τους. Ομάδες από 20 ως 30 εκπροσώπους στριμώχνονται σε φορτηγάκια για να ταξιδέψουν 20 και πλέον ώρες υπομένοντας τη ζέστη, τη σκόνη και τους συνεχείς κραδασμούς. Άλλοι εκπρόσωποι διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια. «Περπατήσαμε τα πρώτα 80 χιλιόμετρα για τη συνέλευση μεταφέροντας μια μεγάλη ποσότητα από μπανάνες», λέει κάποιος αδελφός. «Πουλήσαμε τις μπανάνες καθ’ οδόν και έτσι μειώσαμε το φορτίο μας και συγκεντρώσαμε αρκετά χρήματα για να καλύψουμε την υπόλοιπη διαδρομή με φορτηγό».

Η πίστη έχει επίσης υποκινήσει πολλούς ευαγγελιζομένους να αντισταθούν στον πειρασμό να μετακομίσουν σε πιο εύπορες χώρες. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα φροντίσει για  τις ανάγκες μας», λέει ο Εμανουέλ Πάτον, απόφοιτος της Βιβλικής Σχολής για Άγαμους Αδελφούς. «Επειδή ζούμε σε μια χώρα όπου η ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας είναι μεγάλη, αντιλαμβανόμαστε ότι η υπηρεσία μας είναι ιδιαίτερα πολύτιμη». (Ματθ. 6:33) Ο Εμανουέλ υπηρετεί τώρα ως πρεσβύτερος και τόσο αυτός όσο και η σύζυγός του, η Γιούνις, προωθούν άοκνα τα συμφέροντα της Βασιλείας. Άλλοι οικογενειάρχες επιλέγουν να μη μετακομίσουν προκειμένου να προστατέψουν την ενότητα και την πνευματικότητα της οικογένειάς τους. «Αρνήθηκα να δεχτώ εργασία που θα με κρατούσε μακριά από την οικογένειά μου για μεγάλα χρονικά διαστήματα», λέει ο Τίμοθι Νιουμά, ο οποίος υπηρέτησε ως ειδικός σκαπανέας και αναπληρωτής επίσκοπος περιοχής. «Η σύζυγός μου, η Φλόρανς,  και εγώ φροντίσαμε να εκπαιδευτούν τα παιδιά μας κοντά μας, αντί να τα στείλουμε μακριά για να τα αναθρέψουν άλλοι».

Κάποιοι άλλοι αδελφοί και αδελφές εκδηλώνουν πίστη εμμένοντας σε Χριστιανικές δραστηριότητες παρά τις διάφορες δυσκολίες. Ο Κέβιν Ουάσινγκτον, ο οποίος προαναφέρθηκε, παρατηρεί: «Πολλοί ευαγγελιζόμενοι κηρύττουν τακτικά και φροντίζουν για εκκλησιαστικές ευθύνες παρά τα προβλήματα που ίσως να έκαναν εμάς να κλειστούμε στο σπίτι και να γίνουμε ιδιόρρυθμοι. Ορισμένοι, για παράδειγμα, πάσχουν από κάποια χρόνια ασθένεια και δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και φάρμακα που είναι εύκολα διαθέσιμα κάπου αλλού. Άλλοι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να μάθουν ανάγνωση και γραφή. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ένας αδελφός κάποιον διορισμό, αναρωτιέμαι: “Αν εγώ εργαζόμουν πλήρες ωράριο, είχα σοβαρά προβλήματα υγείας, κακή όραση χωρίς γυαλιά, μικρή θεοκρατική βιβλιοθήκη και καθόλου ηλεκτρικό ρεύμα, θα τα είχα πάει εξίσου καλά;”»

Με αυτούς και αναρίθμητους άλλους τρόπους, οι αδελφοί και οι αδελφές στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα δοξάζουν τον Ιεχωβά. Όπως οι Χριστιανοί ομόπιστοί τους τον πρώτο αιώνα, έτσι και αυτοί συνιστούν τους εαυτούς τους ως διακόνους του Θεού “με το να υπομένουν πολλά, με θλίψεις, με περιπτώσεις ανάγκης, . . . ως φτωχοί που όμως πλουτίζουν πολλούς, ως άτομα που δεν έχουν τίποτα και εντούτοις έχουν τα πάντα στην κατοχή τους”.—2 Κορ. 6:4, 10.

Πριν από 90 και πλέον χρόνια, ο Άλφρεντ Τζόζεφ και ο Λέναρντ Μπλάκμαν ανέφεραν ότι οι αγροί της Σιέρα Λεόνε ήταν «λευκοί για θερισμό». (Ιωάν. 4:35) Περίπου 35 χρόνια αργότερα, ο Μανουέλ Ντιόγκο έγραψε από τη Γουινέα τα εξής: «Υπάρχει πολύ ενδιαφέρον εδώ». Σήμερα, οι υπηρέτες του Ιεχωβά και στις δύο χώρες είναι πεπεισμένοι ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι ακόμη πρόκειται να ανταποκριθούν στα καλά νέα.

 Το 2012, στη Γουινέα παρακολούθησαν την Ανάμνηση 3.479 άτομα, αριθμός που υπερβαίνει κατά τεσσερισήμισι φορές και πλέον το συνολικό αριθμό των ευαγγελιζομένων της χώρας. Οι 2.030 ευαγγελιζόμενοι στη Σιέρα Λεόνε υποδέχτηκαν στην Ανάμνηση 7.854 άτομα, σχεδόν τετραπλάσιο αριθμό από τον αριθμό των ευαγγελιζομένων. Μια παλαίμαχη αδελφή που παρευρέθηκε σε εκείνη την Ανάμνηση ήταν η 93χρονη ειδική σκαπάνισσα Γουίνιφρεντ Ρέμι. Η ίδια και ο σύζυγός της, ο Λίτσφιλντ, έφτασαν στη Σιέρα Λεόνε το 1963. Έπειτα από 60 χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία, εξακολουθούσε να υπηρετεί ως ειδική σκαπάνισσα. Η Γουίνιφρεντ είπε: «Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η Σιέρα Λεόνε θα είχε τόσο  πολλούς πνευματικά ισχυρούς αδελφούς και αδελφές. Μολονότι είμαι μεγάλη σε ηλικία, εξακολουθώ να θέλω να συμμετέχω σε αυτή τη χαρωπή αύξηση». *

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Σιέρα Λεόνε και στη Γουινέα απηχούν ολόκαρδα τα αισθήματα της Γουίνιφρεντ. Όπως τα επιβλητικά, καλοποτισμένα δέντρα, έτσι και αυτοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να παράγουν καρπό προς αίνο του Ιεχωβά. (Ψαλμ. 1:3) Με τη δύναμη του Ιεχωβά θα εξακολουθήσουν να διακηρύττουν την πραγματική ελπίδα της ανθρωπότητας για ελευθερία—«την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού».—Ρωμ. 8:21.