Στα περίχωρα της Λουάντα, στην Ανγκόλα, ζει ένας νεαρός σκαπανέας, ο Ζοζέ, ο οποίος είναι δάσκαλος σε κάποιο σχολείο κοντά στην Αίθουσα Βασιλείας. Οι Χριστιανικές του ιδιότητες και το ότι είναι χαρισματικός στη διδασκαλία έχουν κάνει τους 86 μαθητές του να τον αγαπούν και να τον σέβονται πολύ. Η συνάθροιση της εκκλησίας του που γίνεται μεσοβδόμαδα αρχίζει στις 4 το απόγευμα. Για να μπορεί να την παρακολουθεί, ο Ζοζέ έχει πάρει  άδεια να φεύγει νωρίτερα από το σχολείο. Έτσι λοιπόν, μετά τη δουλειά πηγαίνει κατευθείαν στην Αίθουσα Βασιλείας.

Ορισμένοι μαθητές είχαν την περιέργεια να μάθουν γιατί έφευγε και πού πήγαινε. Για να εξιχνιάσουν το «μυστήριο», δύο παιδιά τον ακολούθησαν μέχρι την αίθουσα και έμειναν στη συνάθροιση. Κάποια άλλη φορά, πήγαν τρεις ακόμα μαθητές και είδαν τον Ζοζέ να εκφωνεί ομιλία στη Συνάθροιση Υπηρεσίας. Πολύ σύντομα, τα νέα είχαν μαθευτεί σε όλη την τάξη και, τις επόμενες εβδομάδες, πήγαιναν στη συνάθροιση όχι μόνο 5 αλλά 21 μαθητές. Οι αδελφοί τούς πρότειναν να μελετήσουν τη Γραφή, και οι περισσότεροι δέχτηκαν. Μια μέρα που οι μαθητές έφεραν στο σχολείο Γραφικά έντυπα, έδειξαν ενδιαφέρον και άλλα παιδιά τα οποία ξεκίνησαν και αυτά να πηγαίνουν στις συναθροίσεις. Μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά, 54 από τους 86 μαθητές είχαν πάει σε κάποια συνάθροιση. Μάλιστα, οι 23 προοδεύουν πνευματικά και συνεχίζουν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις.

Όταν ο Τζόζεφ και η Εβέζι, ένα ζευγάρι ειδικών σκαπανέων στη Νιγηρία, διορίστηκαν σε κάποια εκκλησία, μερικοί αδελφοί τούς είπαν με απογοήτευση: «Ο τομέας μας είναι πολύ μικρός και τον έχουμε καλύψει αμέτρητες φορές». Ωστόσο, έπειτα από έναν χρόνο, ο Τζόζεφ έγραψε στο γραφείο τμήματος: «Πηγαίνουμε στον τομέα κάθε μέρα και έχουμε βρει τρόπους να ξεπερνάμε την προκατάληψη και την απάθεια. Μαζί μας παίρνουμε πάντα ένα DVD player και δείχνουμε βίντεο σε όλους, από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους. Τώρα, με τη σύζυγό μου διεξάγουμε 18 μελέτες, τις  οποίες μερικές φορές δεν τις προλαβαίνουμε. Τα δε παιδιά μάς ζητούν συνέχεια να τους δείχνουμε τα βίντεο με τον Πέτρο».

Τον Απρίλιο του 2014, το γραφείο τμήματος στο Κονγκό (Κινσάσα) έλαβε μια πολύ συγκινητική επιστολή από κάποια ομάδα ψαράδων που ζουν στο νησί Ιμπίντζα της λίμνης Κίβου. Αυτοί οι ψαράδες πηγαίνουν συχνά στις γύρω πόλεις  για δουλειές. Κάποια φορά που βρίσκονταν στην πόλη Μπουκάβου, συνάντησαν Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι τους μίλησαν για τα καλά νέα και τους έδωσαν μια Αγία Γραφή και μερικά έντυπα.

Οι ψαράδες εντυπωσιάστηκαν από όσα διάβασαν και τα μετέδωσαν και σε άλλους στο νησί. Επειδή ενδιαφέρθηκαν πολλά άτομα, ένας από τους ψαράδες πήγε στο Μπουκάβου για να βρει τους Μάρτυρες και να τους καλέσει στο νησί. Δεν τα κατάφερε, όμως, γι’ αυτό και έγραψε μια επιστολή στο γραφείο τμήματος, λέγοντας: «Σας παρακαλούμε να στείλετε Μάρτυρες για να μας βοηθήσουν να μάθουμε τη Γραφή τόσο καλά όσο εκείνοι. Θέλουμε να μάθουμε πώς θα ζήσουμε για πάντα. Θα χαρούμε να τους φιλοξενήσουμε. Εγώ θα δώσω το οικόπεδό μου για να χτίσουμε εκκλησία. Από τα εδάφια που διαβάσαμε στα βιβλία σας, καταλάβαμε ότι οι ιερείς και οι πάστορες μας διδάσκουν ψέματα. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι έχουμε βρει την αληθινή θρησκεία. Στο νησί μας υπάρχουν πολλοί που θέλουν να μελετήσουν τη Γραφή και να γίνουν Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Η επιστολή ανέφερε ότι είχαν δείξει ενδιαφέρον 40 περίπου άτομα. Το νησί έχει πάνω από 18.000 κατοίκους, αλλά κανέναν Μάρτυρα. Έτσι λοιπόν, το γραφείο τμήματος διόρισε αμέσως εκεί δύο ειδικούς σκαπανείς, οι οποίοι μάλιστα μιλούν την τοπική γλώσσα.

«Από εδώ και πέρα δεν πρόκειται να χάσω καμία Ανάμνηση», είπε ο πάστορας μιας μεγάλης Προτεσταντικής εκκλησίας στη Νότια Αφρική, αφού παρακολούθησε την Ανάμνηση τον Απρίλιο του 2014. Πώς βρέθηκε όμως εκεί; Όλα ξεκίνησαν όταν δυο αδελφοί, διαφορετικών φυλών, του χτύπησαν την πόρτα ενώ βρίσκονταν στο έργο. Γνωρίζοντας ότι στο παρελθόν ο συγκεκριμένος πάστορας δεν ήθελε να μιλήσει με τους Μάρτυρες, υπέθεσαν πως το ίδιο θα συνέβαινε  και τώρα. Ο Αντέιν, ένας από τους αδελφούς, εξηγεί τι συνέβη: «Προς έκπληξή μας, άνοιξε την πόρτα και μας κάλεσε μέσα. Συζητήσαμε πολλή ώρα και, μεταξύ άλλων, μας είπε ότι εντυπωσιάστηκε που είδε έναν λευκό να κηρύττει σε περιοχή μαύρων και μάλιστα να του μιλάει στη γλώσσα του. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσει Γραφική μελέτη.

»Παρότι ήταν ιεραπόστολος και πάστορας πάνω από 40 χρόνια», είπε ο Αντέιν, «βρήκε τις απαντήσεις σε όλα του τα ερωτήματα τώρα που ήταν 80 χρονών. Του αρέσει πάρα πολύ το βιβλίο Να Μιμείστε την Πίστη Τους. Κάθε φορά που κάνουμε μελέτη, ξεχωρίζει μερικά σημεία για να τα χρησιμοποιεί στα κηρύγματά του. Μάλιστα, κάποια μέρα έδειξε στους ενορίτες του το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; και τους είπε: “Όταν έρθουν Μάρτυρες του Ιεχωβά στην πόρτα σας και σας το προσφέρουν, να τους δεχτείτε και να τους ακούσετε, επειδή αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο πνευματικούς θησαυρούς”».

Ο πάστορας είπε στον Αντέιν ότι κάποιοι επίσκοποι της εκκλησίας του τον επέπληξαν και του ζήτησαν να μη μιλάει για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στα κηρύγματά του. Αυτό τον έφερε σε δύσκολη θέση και δεν ήξερε τι να κάνει. Ο Αντέιν θυμήθηκε ότι το Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2013 ανέφερε την ιστορία ενός ιεροκήρυκα από τη Μιανμάρ. Όταν διάβασε την αφήγηση στον πάστορα, εκείνος είπε: «Αυτή η περίπτωση μοιάζει με τη δική μου! Ήρθε η ώρα να πάρω τη μεγάλη απόφαση και δεν πρέπει να το καθυστερώ καθόλου!»

Ο πάστορας παρακολούθησε την πρώτη του Ανάμνηση στις 14 Απριλίου 2014, και τότε ήταν που είπε ότι δεν πρόκειται να την ξαναχάσει. Έχει δηλώσει αποφασισμένος να κόψει κάθε επαφή με την ψεύτικη θρησκεία.

Ο Μπαφούρ και ο Αρόν υπηρετούν ως ειδικοί σκαπανείς στο Μποκάμπο, μια περιοχή της δυτικής Γκάνας γεμάτη με φυτείες κακάο. Ο τομέας τους είναι αραιοκατοικημένος με διάσπαρτα σπιτάκια εδώ και εκεί. Για να επισκέπτονται τους ανθρώπους, πρέπει να ακολουθούν τα πολλά στενά ελικοειδή μονοπάτια που διασχίζουν τις φυτείες. Ένα λάθος είναι αρκετό για να χαθεί κάποιος σε αυτή την περιοχή. Μια μέρα, αντί να ακολουθήσουν τη συνηθισμένη διαδρομή, οι σκαπανείς πήραν άλλο μονοπάτι που τους οδήγησε σε καλύβες τις οποίες δεν είχαν επισκεφτεί ποτέ. Εκεί συνάντησαν τον Μάικλ και την Πέισενς, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για το άγγελμα και δέχτηκαν με χαρά να μελετήσουν τη Γραφή. Αργότερα, ο Μάικλ τούς είπε: «Εδώ και δύο χρόνια, έχουμε ήδη σταματήσει να πηγαίνουμε στην εκκλησία, επειδή είδαμε να γίνονται πράγματα που ήταν αντίθετα με τις διδασκαλίες της Γραφής. Από τότε, μελετούσαμε μόνοι μας τη Γραφή κάθε απόγευμα και ψάχναμε απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Όλο αυτό το διάστημα, προσευχόμασταν να μας βοηθήσει κάποιος να βρούμε την αλήθεια». Ο Μάικλ και η Πέισενς άρχισαν αμέσως να παρακολουθούν τις συναθροίσεις, παρότι έπρεπε να περπατούν μεγάλες αποστάσεις μέσα από τις φυτείες. Πέρσι, βαφτίστηκαν και ξεκίνησαν το τακτικό σκαπανικό. Τώρα ακολουθούν και εκείνοι αυτά τα μονοπάτια αναζητώντας άλλους που “προσεύχονται να τους βοηθήσει κάποιος να βρουν την αλήθεια”.