Λίντα: Όταν ήμουν 12 χρονών, η μητέρα μου μού αποκάλυψε ότι είχα μια μικρότερη αδελφή που είχε δοθεί για υιοθεσία. Αναρωτιόμουν αν και εκείνη είχε γεννηθεί κωφή όπως εγώ. Μεγάλωσα όμως χωρίς να ξέρω ποια ήταν.

Σάλι: Δεν γνώριζα ότι ήμουν υιοθετημένη. Η «μητέρα» μου με χτυπούσε αλύπητα και μου φερόταν σαν να ήμουν υπηρέτρια, γι’ αυτό μεγάλωσα μέσα στη δυστυχία και στη μοναξιά—κάτι που με επιβάρυνε ακόμα περισσότερο, μιας και ήμουν εκ γενετής κωφή. Κατόπιν, γνώρισα Μάρτυρες του Ιεχωβά και άρχισα Γραφική μελέτη. Όταν η «μητέρα» μου το ανακάλυψε, με μαστίγωσε με μια ζώνη και άλλαξε την κλειδαριά στην πόρτα, κρατώντας με φυλακισμένη μέσα στο σπίτι. Στα 20 το έσκασα, και οι Μάρτυρες μου πρόσφεραν στέγη. Βαφτίστηκα στις αρχές του 2012.

 Λίντα: Όταν ήμουν 20 χρονών, άρχισα μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αργότερα, ξεκίνησα να παρακολουθώ τις συνελεύσεις περιφερείας στην Τζακάρτα, όπου γινόταν μετάφραση του προγράμματος στη νοηματική. Εκεί συνάντησα και άλλους κωφούς, ανάμεσά τους και τη Σάλι, μια νεαρή Μάρτυρα του Ιεχωβά που ζούσε στη βόρεια Σουμάτρα. Ένιωθα μια ανεξήγητη οικειότητα μαζί της.

Σάλι: Η Λίντα και εγώ γίναμε καλές φίλες. Έβλεπα ότι μοιάζουμε εξωτερικά, αλλά δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία.

Λίντα: Τον Αύγουστο του 2012, μια μέρα πριν βαφτιστώ, ένιωσα την έντονη επιθυμία να βρω τη χαμένη μου αδελφή. «Σε παρακαλώ, ας βρω την αδελφή μου», ικέτεψα τον Ιεχωβά. «Θέλω να της μιλήσω για εσένα». Λίγο αργότερα, η μητέρα μου έλαβε αναπάντεχα ένα γραπτό μήνυμα από κάποιον που είχε πληροφορίες για την αδελφή μου. Ξεκίνησε λοιπόν ένα ντόμινο γεγονότων που με έφεραν σε επαφή με τη Σάλι.

Σάλι: Όταν η Λίντα μού εξήγησε ότι ήμουν η χαμένη της αδελφή, πήρα γρήγορα το αεροπλάνο και πήγα στην Τζακάρτα για να τη συναντήσω. Βγαίνοντας από τον έλεγχο ασφαλείας του αεροδρομίου, βρήκα τη Λίντα, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και την άλλη μεγαλύτερη αδελφή μου να με περιμένουν. Έτρεμα από συγκίνηση. Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε—η μητέρα μου μάλιστα δεν με άφηνε από την αγκαλιά της. Όλοι κλαίγαμε. Όταν οι γονείς μου, με δάκρυα στα μάτια, ζήτησαν συγνώμη που με είχαν δώσει για υιοθεσία, κλάψαμε και αγκαλιαστήκαμε ακόμα περισσότερο.

Λίντα: Επειδή δεν έχουμε μεγαλώσει στο ίδιο περιβάλλον, έπρεπε να μάθουμε να συμβιώνουμε παρά τις διαφορετικές μας προσωπικότητες και συνήθειες. Ωστόσο, αγαπάμε πάρα πολύ η μία την άλλη.

Σάλι: Τώρα η Λίντα και εγώ συγκατοικούμε και είμαστε συνταυτισμένες με την ίδια εκκλησία νοηματικής στην Τζακάρτα.

Λίντα: Η Σάλι και εγώ ήμασταν χώρια πάνω από 20 χρόνια. Ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που επιτέλους είμαστε και πάλι μαζί!