ΣΤΑ τέλη της δεκαετίας του 1930, γύρω από τη λίμνη Τόμπα της βόρειας Σουμάτρας, έκανε την εμφάνισή του ένα νέο θρησκευτικό κίνημα το οποίο ονομάστηκε Μπίμπελκρινγκ (ολλανδική ονομασία που σημαίνει «ομάδα σπουδαστών της Γραφής»). Το κίνημα δημιουργήθηκε όταν αρκετοί δάσκαλοι δέχτηκαν έντυπα από κάποιον σκαπανέα, πιθανότατα τον Έρικ Γιούινς, ο οποίος είχε κηρύξει σε εκείνη την περιοχή το 1936. Τα όσα διάβασαν τους υποκίνησαν να εγκαταλείψουν την Προτεσταντική Εκκλησία των Μπάτακ και να ιδρύσουν ομάδες μελέτης της Αγίας Γραφής σε σπίτια. Αυτές οι ομάδες αυξήθηκαν και εξαπλώθηκαν μέχρι που τα μέλη τους αριθμούσαν εκατοντάδες. *

Από τα έντυπα που τους είχε αφήσει ο σκαπανέας, οι πρώτοι Μπίμπελκρινγκ διέκριναν αρκετές Γραφικές αλήθειες. «Αρνούνταν να χαιρετήσουν τη σημαία και έπαψαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια. Μάλιστα, ορισμένοι κήρυτταν από πόρτα σε πόρτα», ανέφερε η Ντάμε Σιμπόλον, πρώην μέλος που γνώρισε την αλήθεια το 1972. Ωστόσο, δίχως την υποστήριξη της οργάνωσης του Θεού, το κίνημα δεν άργησε να πέσει θύμα της ανθρώπινης λογίκευσης. «Δεν επέτρεπαν στις γυναίκες να βάφονται, να φορούν κοσμήματα, μοντέρνα ρούχα, ακόμα και παπούτσια», εξηγεί η Λιμερία Νέινταπνταπ, άλλο ένα πρώην μέλος που είναι πλέον πνευματική μας αδελφή. «Απαγόρευαν επίσης στα μέλη τους να βγάζουν ταυτότητα, πράγμα που πυροδότησε την οργή της κυβέρνησης».

Τελικά, το κίνημα των Μπίμπελκρινγκ διασπάστηκε σε αρκετές φατρίες και σταδιακά έσβησε. Όταν κάποιοι σκαπανείς επέστρεψαν μετέπειτα στην περιοχή της λίμνης Τόμπα, πολλοί πρώην Μπίμπελκρινγκ γνώρισαν την αλήθεια.