Στη Γεωργία, κάποιος κύριος πλησίασε ένα σταντ εντύπων φωνάζοντας: «Δεν θα σας αφήσω να κηρύξετε εδώ! Η Γεωργία είναι Ορθόδοξη Χριστιανική χώρα». Ο αδελφός που στεκόταν δίπλα στο σταντ ρώτησε ευγενικά τον κύριο αν είχε διαβάσει ποτέ κάποιο έντυπό μας. Εκείνος απάντησε: «Η αλήθεια είναι πως όχι». Ο αδελφός τού πρότεινε με διακριτικότητα να  το κάνει. Αυτή η λογική προσέγγιση ηρέμησε τον κύριο, ο οποίος πήρε κάποιο έντυπο. Ύστερα από μέρες, επέστρεψε και ζήτησε συγνώμη για τη συμπεριφορά του. Είπε ότι είχε διαβάσει το περιοδικό μας στην τυφλή μητέρα του. Άρεσε και στους δύο πάρα πολύ, και ήθελαν να διαβάσουν και κάτι άλλο. Τώρα επισκέπτεται τακτικά το σταντ μας για να πάρει τα τελευταία περιοδικά.

Καθώς συμμετείχαν στη διακονία, δύο αδελφοί στο Αζερμπαϊτζάν πλησίασαν έναν νεαρό άντρα που στεκόταν μπροστά σε κάποιο κτίριο και άρχισαν να του δίνουν μαρτυρία. Εκείνος αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να τα ακούσω αυτά. Θα ήταν αμαρτία». Τότε τράβηξε ένα μαχαίρι από την πίσω τσέπη του παντελονιού του και είπε: «Με έχουν αδικήσει, και τώρα πάω να διορθώσω την αδικία με αυτό το μαχαίρι».

Οι αδελφοί αιφνιδιάστηκαν, αλλά του είπαν: «Είναι αμαρτία να σκοτώσεις».

Ο νεαρός τότε είπε: «Και τι πρέπει να κάνω;» Εκείνοι του διάβασαν τα εδάφια Ρωμαίους 12:17-21 και εξήγησαν ότι η εκδίκηση ανήκει στον Θεό, καθώς και ότι δεν πρέπει να “αφήνουμε τον εαυτό μας να νικιέται από το κακό αλλά να νικάμε το κακό με το καλό”. Του μίλησαν για τη δύναμη της γλώσσας που εκδηλώνει πραότητα και είπαν ότι, αν έβλαπτε ή σκότωνε κάποιον, η συνείδησή του θα τον βασάνιζε. Εντυπωσιασμένος από όσα άκουσε, ο νεαρός έφυγε.

Περίπου μία ώρα αργότερα, βρήκε τους αδελφούς και τους είπε: «Είχα πάει να δω εκείνον που σκόπευα να σκοτώσω. Δεν του έκανα κακό, και μάλιστα λύσαμε το ζήτημα.  Είμαι ευγνώμων που δεν με αφήσατε να δημιουργήσω προβλήματα». Οι Μάρτυρες εξήγησαν ότι, στην πραγματικότητα, αυτός που τον είχε βοηθήσει ήταν ο Ιεχωβά.

Πριν από μερικά χρόνια, μια αδελφή στη Νορβηγία ξεμάκρυνε από την αλήθεια. Από τότε που άρχισαν να χρησιμοποιούνται σταντ εντύπων στη δημόσια μαρτυρία, όμως, εκείνη περνούσε συχνά μπροστά από κάποιο όταν πήγαινε για ψώνια.

Παρότι δεν πλησίασε ποτέ τους Μάρτυρες στα σταντ, παρατηρούσε τις όμορφες αφίσες και τα ελκυστικά ταμπλό παρουσίασης εντύπων. Τόσο αυτά όσο και η φιλική και σεμνή παρουσία των Μαρτύρων ξύπνησαν μέσα της την επιθυμία να επιστρέψει στον Ιεχωβά και στον λαό του.

Επιπλέον, πρόσεξε το λογότυπο του ιστότοπού μας, jw.org, και αποφάσισε να τον επισκεφτεί. Εντυπωσιάστηκε όταν είδε πόσο εύκολο ήταν να βρει τη διεύθυνση της πλησιέστερης Αίθουσας Βασιλείας καθώς και τις τρέχουσες ώρες των συναθροίσεων. Κατέβασε μερικά έντυπα από τον ιστότοπο και πήγε, κάπως αγχωμένη, στην αίθουσα. Οι αδελφοί την καλοδέχτηκαν και οι πρεσβύτεροι διευθέτησαν να κάνει Γραφική μελέτη με κάποια αδελφή. Πολύ γρήγορα απέκτησε καλούς φίλους στην εκκλησία και επανήλθε στο πνευματικό της πρόγραμμα. Τώρα συμμετέχει τακτικά στις συναθροίσεις και στην υπηρεσία αγρού, και είναι χαρούμενη που μπορεί να έχει και πάλι στενή σχέση με τον Ιεχωβά.

Η 15χρονη Ρόνια από τη Νορβηγία έκανε μια συζήτηση μέσα στο σχολικό με τρία αγόρια από την τάξη της σχετικά με την εξέλιξη. Τα αγόρια δεν σέβονταν καθόλου τα πιστεύω  της, και η νεαρή αδελφή μας ένιωσε άβολα. Επειδή θεωρούσε ότι την έπιασαν κάπως απροετοίμαστη σε αυτό το θέμα, ζήτησε βοήθεια από τη μητέρα της ώστε να βρει μερικά πειστικά επιχειρήματα για την ύπαρξη Δημιουργού.

Την επόμενη μέρα στο σχολικό, η Ρόνια χρησιμοποίησε τα επιχειρήματα που είχε προετοιμάσει. Το μόνο που έκαναν τα αγόρια όμως ήταν να κοροϊδεύουν την πίστη της στον Ιεχωβά. Ένα από αυτά είπε δυνατά: «Σε αυτό το σχολικό κανείς δεν πιστεύει στον Ιεχωβά! Σηκώστε τα χέρια σας. Ποιος πιστεύει στην εξέλιξη και ποιος πιστεύει στον Ιεχωβά;» Η Ρόνια είδε έκπληκτη ένα πιο μικρό αγόρι που καθόταν παραδίπλα να σηκώνει το χέρι του και να λέει: «Εγώ πιστεύω στον Ιεχωβά!» Άλλα δύο παιδιά πρόσθεσαν: «Και εγώ!» Τη συζήτηση της Ρόνια με τους συμμαθητές της την είχαν ακούσει και άλλοι μαθητές, και μερικοί από αυτούς είχαν πειστεί από τα επιχειρήματά της!

Κάποιο απόγευμα, δύο αραβόφωνοι άντρες από τη Συρία πήγαν στο γραφείο τμήματος στη Δανία. Είπαν στις αδελφές που ήταν στη ρεσεψιόν ότι έψαχναν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Όταν οι αδελφές τούς επιβεβαίωσαν ότι είχαν έρθει στο σωστό μέρος, εκείνοι καταχάρηκαν. Πώς είχαν βρει τη διεύθυνση; Έδειξαν στους υπαλλήλους της τοπικής δημόσιας βιβλιοθήκης μια φωτογραφία που είχαν τραβήξει με το τηλέφωνό τους. Η φωτογραφία έδειχνε τη σελίδα του εκδότη από το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; στην αραβική. Οι υπάλληλοι της βιβλιοθήκης μπόρεσαν τότε να τους δώσουν τη διεύθυνση του γραφείου τμήματος.

Και οι δύο δυσκολεύονταν πολύ να επικοινωνήσουν στη δανική. Έτσι λοιπόν, ζητήθηκε από έναν αδελφό που μιλούσε αραβικά να έρθει στη ρεσεψιόν. Όπως αποδείχτηκε, ο ένας από τους δύο ενδιαφερόταν πολύ να μάθει περισσότερα για τη Γραφή. Ο αδελφός πήρε τα στοιχεία επικοινωνίας του και υποσχέθηκε να τον επισκεφτεί σύντομα μαζί με έναν άλλον αραβόφωνο αδελφό.

Όταν πήγαν στο σπίτι του, έμαθαν ότι δεν τον είχαν επισκεφτεί ποτέ Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνος τους είπε ότι είχε βρει το βιβλίο στο γραμματοκιβώτιό του, παρότι αυτό δεν είχε όνομα πάνω για να μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι ανήκει σε αραβόφωνο άτομο. Λόγω του ότι ήταν αναλφάβητος, ζήτησε από έναν φίλο του να του διαβάσει το βιβλίο, και το τελείωσαν μέσα σε τρεις μέρες. Αυτά που άκουσε ήταν αρκετά για να πειστεί ότι είχε βρει την αλήθεια.

Το γεγονός ότι αναγκάζεται ως πρόσφυγας να ζει μακριά από την οικογένειά του τον στενοχωρεί πολύ, αλλά βρίσκει παρηγοριά στη Γραφή. Την πρώτη φορά που τον επισκέφτηκαν οι αδελφοί, τους ρώτησε: «Γιατί δεν με είχατε επισκεφτεί  προηγουμένως; Το είχα πολύ ανάγκη». Τώρα συνεχίζει να μελετάει με τους αδελφούς και είναι πραγματικά ενθουσιασμένος με όσα μαθαίνει.

Ο Ντιμίτρι εργαζόταν ως διευθυντής σε μια καπνοβιομηχανία στην Ουκρανία, αλλά όταν αντιλήφθηκε πόσο πολύ βλάπτει το κάπνισμα την υγεία, παραιτήθηκε από αυτή την καλοαμειβόμενη εργασία. Λίγο αργότερα, έχασε τη μητέρα του και την πεθερά του μέσα σε διάστημα τριών μηνών. Η απώλεια αυτών των αγαπημένων του προσώπων τον συγκλόνισε. Έλπιζε ότι η εκκλησία του θα του έδινε παρηγοριά και απαντήσεις στα ερωτήματά του, αλλά αυτό δεν συνέβη. Κάποιος φίλος του τού είπε ότι το να είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός σημαίνει να έχεις «έναν σταυρό στον λαιμό και ένα κενό στην καρδιά». Έτσι ακριβώς ένιωθε και ο Ντιμίτρι. Συνειδητοποίησε ότι δεν ήξερε τίποτα για τον Θεό ούτε για τη Γραφή. Απελπισμένος, άρχισε να προσεύχεται για βοήθεια. Τότε, θυμήθηκε ότι είχε ακούσει για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Βρήκε τον ιστότοπό μας στο Ίντερνετ και εντυπωσιάστηκε πολύ από το πλήθος των πληροφοριών που περιέχει για τη Γραφή. Μετά, αναζήτησε την πιο κοντινή Αίθουσα Βασιλείας. Όταν έφτασε στο πάρκινγκ, κάποιος ταξιθέτης τον καλωσόρισε και τον ρώτησε πώς μπορούσε να τον βοηθήσει. Ο Ντιμίτρι είπε: «Χρειάζομαι Γραφική μελέτη». Εδώ και έξι μήνες μελετάει τη Γραφή, παρακολουθεί τακτικά τις συναθροίσεις και συμμετέχει σε αυτές.

Ο Πολ και η Φέιθ, που ζουν στη Βρετανία, είχαν μια ωραία συζήτηση με κάποια κυρία, τη Σούζαν, και διευθέτησαν να την επανεπισκεφτούν. Όταν ξαναπήγαν, η Σούζαν έλειπε. Ακολουθώντας την προτροπή για τα σημειώματα που υπήρχε  στη Διακονία μας της Βασιλείας του Νοεμβρίου 2014, ο Πολ και η Φέιθ άφησαν ένα σημείωμα λέγοντας πως θα την επισκέπτονταν πάλι την επόμενη μέρα. Όταν πήγαν, βρήκαν προς έκπληξή τους ένα σημείωμα για εκείνους κολλημένο στην πόρτα της. Η Σούζαν τούς εξηγούσε ότι έπρεπε να ψωνίσει κάποια πράγματα για τον γάμο της κόρης της. Ο Πολ και η Φέιθ άφησαν ακόμα ένα σημείωμα λέγοντας ότι θα επέστρεφαν την επόμενη εβδομάδα. Αυτή τη φορά, η Σούζαν τούς περίμενε, και άρχισαν μελέτη από το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή.

Επειδή η κόρη της επρόκειτο να παντρευτεί σύντομα, η Σούζαν ρώτησε αν θα μπορούσαν να αναβάλουν την επόμενη συνάντηση. Όταν ο Πολ και η Φέιθ ξαναπήγαν, δεν άνοιξε κανείς, και έτσι άφησαν ένα σημείωμα που είχε και τον αριθμό του κινητού τους. Χάρηκαν όταν έλαβαν ένα γραπτό μήνυμα από τη Σούζαν το οποίο έλεγε ότι λυπόταν που δεν τους είδε και ότι εκείνη την ώρα μιλούσε με μια γειτόνισσα  στον κήπο. Από τότε, η Σούζαν κάνει τακτικά Γραφική μελέτη, και πρόσφατα παρακολούθησε την πρώτη της συνάθροιση.

Ο Πολ και η Φέιθ έχουν ενθουσιαστεί με τη χρήση σημειωμάτων που τους βοηθούν να διατηρούν την επαφή. «Είχαμε αφήσει σημειώματα και σε αρκετές άλλες επανεπισκέψεις μας, και τα άτομα τα διάβασαν. Είναι καταπληκτική μέθοδος!»

Τον Αύγουστο του 2014, ένας αδελφός εισάχθηκε σε κάποιο νοσοκομείο στην Ουγγαρία με πνευμονική εμβολή. Δυστυχώς, πέθανε λίγο καιρό αργότερα. Η σύζυγός του έγραψε τα εξής σχετικά με μια πολύ εξυπηρετική νοσοκόμα, την Τίντε:

«Το καλοκαίρι του 2015, παρακολούθησα την Περιφερειακή Συνέλευση “Να Μιμείστε τον Ιησού!” μαζί με τον γιο μου. Στο τέλος της τρίτης μέρας, ενώ βρισκόμασταν στο πάρκινγκ και ετοιμαζόμασταν να επιστρέψουμε στο σπίτι, μια κυρία σταμάτησε μπροστά μου, άφησε να πέσουν κάτω οι τσάντες της, με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει. Ήταν η νοσοκόμα που, πριν από σχεδόν έναν χρόνο, είχε φροντίσει τον σύζυγό μου στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Μου εξήγησε ότι στην αρχή της βάρδιας ανατίθεται σε κάθε νοσοκόμα να φροντίσει έναν ασθενή. Εκείνη προσευχόταν κάθε φορά να τη βάλουν στο πλευρό του συζύγου μου. Και αυτό ακριβώς συνέβαινε ξανά και ξανά!

»Από ό,τι είπε η Τίντε, η άψογη διαγωγή του συζύγου μου, σε συνδυασμό με την πίστη του και το γεγονός ότι εξέφραζε διαρκώς την ελπίδα που είχε, της έδωσαν το έναυσμα για να ξεκινήσει μια σοβαρή Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

»Η Τίντε, που τώρα μελετάει τη Γραφή, αποβλέπει στον  καιρό κατά τον οποίο θα μπορέσει να καλωσορίσει τον σύζυγό μου. Θέλει να του πει ότι η διαγωγή του και η ισχυρή του πίστη τη βοήθησαν να γνωρίσει τον Ιεχωβά και τις θαυμάσιες υποσχέσεις του».

Μερικοί συνοριακοί σταθμοί μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας έκλειναν κατά καιρούς εξαιτίας διαδηλώσεων και μπλόκων, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται ουρές δεκάδων χιλιομέτρων με ακινητοποιημένα οχήματα. Οι αδελφοί σε μια εκκλησία της Βουλγαρίας η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα επωφελήθηκαν από την κατάσταση για να προσφέρουν Γραφικά έντυπα σε όσους περίμεναν μέσα στα οχήματα. Οι αδελφοί ξεκίνησαν για τα σύνορα με έντυπα σε 12 γλώσσες. Πολλοί οδηγοί φορτηγών ήταν κατάκοποι και δυσαρεστημένοι, αλλά ήθελαν να μιλήσουν. Οι αδελφοί άκουγαν με συμπόνια και πρόσφεραν ελπίδα και ενθάρρυνση. Κάποιος οδηγός ρώτησε: «Είστε Μάρτυρες του Ιεχωβά;» Όταν του απάντησαν καταφατικά, πρόσθεσε: «Το ήξερα, επειδή μόνο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα κήρυτταν όπως εσείς». Ένας καλοπροαίρετος οδηγός φορτηγού από την Αυστρία είπε αστειευόμενος: «Ούτε και εδώ δεν μπορούμε να σας ξεφύγουμε! Μπράβο σας! Σας παρακαλώ, συνεχίστε να δίνετε στους ανθρώπους παρηγοριά και ελπίδα». Κάποιος άλλος είπε: «Ποτέ δεν θέλησα να διαβάσω τα έντυπά σας. Αλλά τώρα θα τα διαβάσω ευχαρίστως». Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο κάποιου οδηγού όταν ένας αδελφός τού έδωσε μαρτυρία. Είπε ότι πριν από πολλά χρόνια ήταν Μάρτυρας. Οι αδελφοί τον παρότρυναν να διαβάσει τα έντυπά μας, αλλά και να έρθει σε επαφή με κάποια εκκλησία.