Όταν ο Μωυσής ήταν στο όρος Σινά, ο Ιεχωβά τού είπε να φτιάξει μια ειδική σκηνή, που θα ονομαζόταν σκηνή της μαρτυρίας, όπου θα Τον λάτρευαν οι Ισραηλίτες. Θα μπορούσαν να τη μεταφέρουν μαζί τους καθώς θα μετακινούνταν.

Ο Ιεχωβά είπε: “Πες στον λαό να δώσουν οτιδήποτε μπορούν για να βοηθήσουν να φτιαχτεί η σκηνή της μαρτυρίας”. Οι Ισραηλίτες έδωσαν χρυσάφι, ασήμι, χαλκό, πολύτιμες πέτρες και κοσμήματα. Έδωσαν επίσης μαλλί, λινό ύφασμα, δέρματα ζώων και πολλά άλλα πράγματα. Ήταν τόσο γενναιόδωροι ώστε ο Μωυσής τούς είπε: “Έχουμε αρκετά! Μη φέρνετε άλλα”.

Πολλοί επιδέξιοι άντρες και γυναίκες βοήθησαν στην κατασκευή της σκηνής της μαρτυρίας. Ο Ιεχωβά τούς έδωσε σοφία για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Κάποιοι έκλωθαν νήμα, ύφαιναν ύφασμα ή το κεντούσαν. Άλλοι στερέωναν πέτρες, κατεργάζονταν το χρυσάφι ή σκάλιζαν το ξύλο.

Ο λαός έφτιαξε τη σκηνή της μαρτυρίας ακριβώς όπως τους είχε πει ο Ιεχωβά. Έφτιαξαν μια όμορφη κουρτίνα για να χωρίζει τη σκηνή σε δύο τμήματα, τα Άγια και τα Άγια των Αγίων. Στα Άγια των Αγίων υπήρχε η κιβωτός της διαθήκης, που ήταν φτιαγμένη από ξύλο ακακίας και χρυσάφι. Στα Άγια υπήρχε ένας χρυσός λυχνοστάτης, ένα τραπέζι και ένα θυσιαστήριο για να καίγεται το θυμίαμα. Στην αυλή υπήρχε μια χάλκινη λεκάνη και ένα μεγάλο θυσιαστήριο. Η κιβωτός της διαθήκης θύμιζε στους Ισραηλίτες την υπόσχεση που είχαν δώσει  να υπακούν στον Ιεχωβά. Ξέρεις τι είναι διαθήκη; Είναι ένα ιδιαίτερο είδος υπόσχεσης.

Ο Ιεχωβά διάλεξε τον Ααρών και τους γιους του για να εργάζονται στη σκηνή της μαρτυρίας ως ιερείς. Έπρεπε να τη φροντίζουν και να κάνουν εκεί προσφορές στον Ιεχωβά. Μόνο ο Ααρών, ο αρχιερέας, επιτρεπόταν να μπει στα Άγια των Αγίων. Το έκανε αυτό μια φορά τον χρόνο ώστε να προσφέρει θυσία για τις αμαρτίες του, τις αμαρτίες της οικογένειάς του και τις αμαρτίες ολόκληρου του έθνους του Ισραήλ.

Οι Ισραηλίτες τελείωσαν τη σκηνή της μαρτυρίας έναν χρόνο αφότου έφυγαν από την Αίγυπτο. Τώρα είχαν έναν χώρο για να λατρεύουν τον Ιεχωβά.

Ο Ιεχωβά γέμισε τη σκηνή με τη δόξα του και έβαλε ένα σύννεφο από πάνω της. Όσο το σύννεφο βρισκόταν πάνω από τη σκηνή, οι Ισραηλίτες παρέμεναν εκεί που ήταν. Αλλά όταν το σύννεφο σηκωνόταν, ήξεραν ότι είχε έρθει η ώρα να μετακινηθούν. Μάζευαν λοιπόν τη σκηνή της μαρτυρίας και ακολουθούσαν το σύννεφο.