ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20
Η Διακονία Παροχής Βοήθειας
1, 2. (α) Ποιες κακουχίες αντιμετώπιζαν οι Χριστιανοί στην Ιουδαία; (β) Ποια πράξη αγάπης γεύτηκαν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί;
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ περίπου στο 46 Κ.Χ., και η Ιουδαία μαστίζεται από πείνα. Καθώς το απόθεμα των σιτηρών ολοένα και λιγοστεύει, οι τιμές εκτοξεύονται στα ύψη και οι Ιουδαίοι μαθητές του Χριστού που ζουν εκεί αδυνατούν να αγοράσουν τρόφιμα. Η κατάστασή τους είναι απελπιστική καθώς τους ζώνει η πείνα. Σε λίγο, όμως, θα νιώσουν το προστατευτικό χέρι του Ιεχωβά με τρόπο με τον οποίο δεν το έχει νιώσει κανένας άλλος μαθητής του Χριστού μέχρι τότε. Τι πρόκειται να συμβεί;
2 Μαθαίνοντας για τα βάσανα των Ιουδαίων Χριστιανών στην Ιερουσαλήμ και στην Ιουδαία, Ιουδαίοι και Εθνικοί Χριστιανοί στην Αντιόχεια της Συρίας υποκινούνται να συγκεντρώσουν χρήματα για τους ομοπίστους τους. Κατόπιν, διαλέγουν δύο υπεύθυνους αδελφούς από ανάμεσά τους, τον Βαρνάβα και τον Σαύλο, για να μεταφέρουν αυτή τη βοήθεια στους πρεσβυτέρους της Ιερουσαλήμ. (Διαβάστε Πράξεις 11:27-30· 12:25) Φανταστείτε πόσο θα συγκινήθηκαν οι ταλαιπωρημένοι αδελφοί στην Ιουδαία με αυτή την πράξη αγάπης από τους αδελφούς τους στην Αντιόχεια!
3. (α) Πώς ακολουθεί ο λαός του Θεού σήμερα το υπόδειγμα που έθεσαν οι πρώτοι Χριστιανοί στην Αντιόχεια; Δώστε παράδειγμα. (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Η Πρώτη μας Μεγάλη Επιχείρηση Παροχής Βοήθειας στους Σύγχρονους Καιρούς».) (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;
3 Αυτό το περιστατικό που συνέβη τον πρώτο αιώνα Κ.Χ. είναι η πρώτη καταγραμμένη περίπτωση Χριστιανών που έστειλαν βοήθεια σε αδελφούς τους οι οποίοι ζούσαν σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Σήμερα, ακολουθούμε το υπόδειγμα που έθεσαν οι αδελφοί μας στην Αντιόχεια. Όταν μαθαίνουμε ότι οι ομόπιστοί μας σε κάποιον άλλον τόπο αντιμετωπίζουν καταστροφές ή δοκιμασίες, σπεύδουμε σε βοήθειά τους. a Για να αντιληφθούμε πώς σχετίζονται οι προσπάθειές μας για παροχή βοήθειας με τις άλλες δραστηριότητες της διακονίας μας, ας εξετάσουμε τρία ερωτήματα για τη διακονία παροχής βοήθειας: Γιατί θεωρούμε την παροχή βοήθειας διακονία; Πού στοχεύουν οι προσπάθειές μας; Πώς ωφελούμαστε εμείς από τη διακονία παροχής βοήθειας;
Γιατί Αποτελεί «Ιερή Υπηρεσία» η Παροχή Βοήθειας
4. Τι είπε ο Παύλος στους Κορινθίους για τη Χριστιανική διακονία;
4 Στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους, ο Παύλος εξήγησε ότι οι Χριστιανοί έχουν μια διπλή διακονία. Αν και η επιστολή του απευθυνόταν σε χρισμένους Χριστιανούς, σήμερα τα λόγια του ισχύουν και για τα «άλλα πρόβατα» του Χριστού. (Ιωάν. 10:16) Το ένα κομμάτι της διακονίας μας είναι η «διακονία της συμφιλίωσης», δηλαδή το έργο μας κηρύγματος και διδασκαλίας. (2 Κορ. 5:18-20· 1 Τιμ. 2:3-6) Το άλλο κομμάτι περιλαμβάνει μια διακονία που επιτελούμε για χάρη των ομοπίστων μας. Συγκεκριμένα, ο Παύλος αναφέρθηκε σε μια «διακονία που προορίζεται για τους αγίους». (2 Κορ. 8:4) Παρατηρήστε ότι και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιείται η λέξη διακονία. Γιατί είναι σημαντικό αυτό;
5. Γιατί είναι σημαντικό το ότι ο Παύλος αποκάλεσε το έργο παροχής βοήθειας «διακονία»;
5 Χρησιμοποιώντας την ίδια λέξη και για τις δύο δραστηριότητες, ο Παύλος κατέταξε το έργο παροχής βοήθειας μαζί με τις άλλες μορφές διακονίας που επιτελούνταν στη Χριστιανική εκκλησία. Νωρίτερα είχε δηλώσει: «Υπάρχουν ποικιλίες διακονιών, εντούτοις ο Κύριος είναι ο ίδιος· και υπάρχουν ποικιλίες ενεργειών . . . Όμως αυτές . . . τις εκτελεί το ένα και το αυτό πνεύμα». (1 Κορ. 12:4-6, 11) Στην πραγματικότητα, ο Παύλος συνέδεσε τις διάφορες εκκλησιαστικές διακονίες με την «ιερή υπηρεσία». b (Ρωμ. 12:1, 6-8) Δεν μας εκπλήσσει, λοιπόν, που ένιωθε ότι ήταν κατάλληλο να δίνει μέρος του χρόνου του για “να διακονήσει τους αγίους”!—Ρωμ. 15:25, 26.
6. (α) Όπως εξήγησε ο Παύλος, γιατί το έργο παροχής βοήθειας αποτελεί μέρος της λατρείας μας; (β) Περιγράψτε πώς επιτελούμε σήμερα το έργο παροχής βοήθειας παγκόσμια. (Βλέπε το πλαίσιο « Όταν Ξεσπάει Καταστροφή!».)
6 Ο Παύλος βοήθησε τους Κορινθίους να διακρίνουν γιατί το έργο παροχής βοήθειας αποτελούσε μέρος της διακονίας τους και της λατρείας τους προς τον Ιεχωβά. Δείτε το σκεπτικό του: Οι Χριστιανοί που προσφέρουν βοήθεια το κάνουν αυτό επειδή είναι «υποτακτικοί στα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό». (2 Κορ. 9:13) Επομένως, υποκινούμενοι από την επιθυμία τους να θέσουν σε εφαρμογή τις διδασκαλίες του Χριστού, βοηθούν τους ομοπίστους τους. Οι πράξεις καλοσύνης που κάνουν για χάρη των αδελφών τους, δήλωσε ο Παύλος, είναι στην ουσία εκφράσεις «της υπερέχουσας παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού». (2 Κορ. 9:14· 1 Πέτρ. 4:10) Σε αυτό το πνεύμα, Η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1975 (1 Μαρτίου 1976 στην ελληνική) έκανε ένα εύστοχο σχόλιο για την υπηρεσία μας προς τους αδελφούς που βρίσκονται σε ανάγκη, κάτι που περιλαμβάνει και την παροχή βοήθειας: “Ποτέ δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι ο Ιεχωβά Θεός και ο Γιος του ο Ιησούς Χριστός δίνουν πραγματική σπουδαιότητα σε αυτό το είδος υπηρεσίας”. Ναι, το έργο παροχής βοήθειας αποτελεί μια πολύτιμη μορφή ιερής υπηρεσίας.—Ρωμ. 12:1, 7· 2 Κορ. 8:7· Εβρ. 13:16.
Έργο Παροχής Βοήθειας με Ξεκάθαρους Στόχους
7, 8. Ποιος είναι ο πρώτος στόχος της διακονίας μας παροχής βοήθειας; Εξηγήστε.
7 Ποιοι είναι οι στόχοι της διακονίας παροχής βοήθειας που επιτελούμε; Ο Παύλος δίνει την απάντηση στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους. (Διαβάστε 2 Κορινθίους 9:11-15) Σε αυτά τα εδάφια, ο Παύλος τονίζει τρεις κύριους στόχους που επιτυγχάνουμε συμμετέχοντας στη «διακονία αυτής της δημόσιας υπηρεσίας», δηλαδή στο έργο παροχής βοήθειας. Ας τους δούμε έναν έναν.
8 Πρώτον, η διακονία παροχής βοήθειας δοξάζει τον Ιεχωβά. Δείτε πόσες φορές στρέφει ο Παύλος την προσοχή των αδελφών του στον Ιεχωβά Θεό στα παραπάνω πέντε εδάφια. Ο απόστολος κάνει λόγο για μια «ευχαριστία προς τον Θεό» καθώς και για “πολλές ευχαριστίες προς τον Θεό”. (Εδάφια 11, 12) Αναφέρει πώς οι Χριστιανοί «δοξάζουν τον Θεό» και αινούν την “υπερέχουσα παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού” με τις προσπάθειές τους για παροχή βοήθειας. (Εδάφια 13, 14) Και ολοκληρώνει αυτή την ανάλυση διακηρύττοντας: «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό».—Εδάφιο 15· 1 Πέτρ. 4:11.
9. Πώς μπορεί να αλλάξει τη νοοτροπία κάποιων το έργο παροχής βοήθειας; Δώστε παράδειγμα.
9 Όπως ο Παύλος, έτσι και οι υπηρέτες του Θεού σήμερα θεωρούν τις προσπάθειες παροχής βοήθειας ευκαιρίες για να δοξάζουν τον Ιεχωβά και να στολίζουν τις διδασκαλίες του. (1 Κορ. 10:31· Τίτο 2:10) Μάλιστα, αυτό το έργο συχνά παίζει σημαντικό ρόλο στο να αλλάξει η αρνητική άποψη που έχουν κάποιοι για τον Ιεχωβά και τους Μάρτυρές του. Δείτε ένα παράδειγμα: Κάποια γυναίκα που ζούσε σε μια περιοχή που είχε πληγεί από τυφώνα είχε βάλει στην πόρτα της την εξής ταμπέλα: «Μάρτυρες του Ιεχωβά—Μη μου Χτυπάτε την Πόρτα». Μια μέρα, είδε απέναντι από το σπίτι της ένα συνεργείο να επισκευάζει κάποιο σπίτι που είχε υποστεί ζημιές. Παρατηρούσε επί μέρες αυτούς τους φιλικούς ανθρώπους ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει και να ρωτήσει ποιοι ήταν. Όταν έμαθε ότι αυτοί οι εθελοντές ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε εντυπωσιασμένη: «Σας είχα παρεξηγήσει». Το αποτέλεσμα; Κατέβασε την ταμπέλα από την πόρτα της.
10, 11. (α) Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι επιτυγχάνουμε το δεύτερο στόχο του έργου παροχής βοήθειας; (β) Ποιο έντυπο έχουν στα χέρια τους οι εθελοντές που παρέχουν βοήθεια; (Βλέπε το πλαίσιο « Ένα Επιπρόσθετο Εργαλείο για τους Εθελοντές Παροχής Βοήθειας».)
10 Δεύτερον, “χορηγούμε άφθονα για τις ανάγκες” των ομοπίστων μας. (2 Κορ. 9:12α) Είμαστε πρόθυμοι να καλύπτουμε τις άμεσες ανάγκες των αδελφών μας και να απαλύνουμε τον πόνο τους. Γιατί; Επειδή τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας απαρτίζουν «ένα σώμα», και «αν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα άλλα μέλη υποφέρουν μαζί του». (1 Κορ. 12:20, 26) Επομένως, η αδελφική στοργή και η συμπόνια υποκινούν τόσους και τόσους αδελφούς και αδελφές σήμερα να αφήνουν στη μέση τις δουλειές τους, να μαζεύουν τα σύνεργά τους και να φεύγουν για τις πληγείσες περιοχές προκειμένου να βοηθήσουν τους ομοπίστους τους. (Ιακ. 2:15, 16) Για παράδειγμα, όταν ένα τσουνάμι έπληξε την Ιαπωνία το 2011, το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε μια επιστολή στις Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης των ΗΠΑ ρωτώντας αν ήταν διαθέσιμοι «μερικοί αδελφοί με τα κατάλληλα προσόντα» για να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας στην Ιαπωνία. Ποια ήταν η ανταπόκριση; Μέσα σε λίγες εβδομάδες, έκαναν αίτηση σχεδόν 600 εθελοντές—και συμφώνησαν να ταξιδέψουν με δικά τους έξοδα! «Έχουμε μείνει άφωνοι με την ανταπόκριση», ανέφερε το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν κάποιος αδελφός στην Ιαπωνία ρώτησε έναν εθελοντή από το εξωτερικό γιατί είχε έρθει να βοηθήσει, πήρε την εξής απάντηση: «Οι αδελφοί μας στην Ιαπωνία είναι μέρος του “σώματός μας”. Νιώθουμε μέσα μας τον πόνο τους και τα βάσανά τους». Υποκινούμενοι από αυτοθυσιαστική αγάπη, αυτοί που συμμετέχουν στο έργο παροχής βοήθειας έχουν μερικές φορές διακινδυνεύσει ακόμα και τη ζωή τους για να βοηθήσουν ομοπίστους τους. c—1 Ιωάν. 3:16.
11 Ακόμα και άτομα που δεν είναι Μάρτυρες εκφράζουν εκτίμηση για αυτό το έργο. Για παράδειγμα, έπειτα από μια καταστροφή στην πολιτεία του Αρκάνσας των ΗΠΑ το 2013, μια εφημερίδα σχολίασε την ταχύτατη ανταπόκριση των εθελοντών Μαρτύρων ως εξής: «Η οργανωτική δομή των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχει αναγάγει σε τέχνη την εθελοντική υπηρεσία ανταπόκρισης στις καταστροφές». Πράγματι, όπως δήλωσε ο απόστολος Παύλος, “χορηγούμε άφθονα” για τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε ανάγκη.
12-14. (α) Γιατί είναι τόσο σημαντική η επίτευξη του τρίτου στόχου του έργου μας παροχής βοήθειας; (β) Ποιες εκφράσεις τονίζουν πόσο σπουδαίο είναι να συνεχίζονται οι πνευματικές δραστηριότητες;
12 Τρίτον, βοηθάμε τα θύματα των καταστροφών να επανέλθουν στο πνευματικό τους πρόγραμμα. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Ο Παύλος δηλώνει ότι αυτοί που γίνονται αποδέκτες βοήθειας υποκινούνται να προσφέρουν “πολλές ευχαριστίες προς τον Θεό”. (2 Κορ. 9:12β) Ποιος καλύτερος τρόπος θα μπορούσε να υπάρξει για να εκφράσουν οι πληγέντες τις ευχαριστίες τους στον Ιεχωβά από το να επιστρέψουν στο πνευματικό τους πρόγραμμα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα; (Φιλιπ. 1:10) Η Σκοπιά δήλωσε το 1945: «Ο Παύλος επιδοκίμασε . . . τη συγκέντρωση συνεισφορών επειδή αυτό θα έδινε . . . στους Χριστιανούς αδελφούς που βρίσκονταν σε ένδεια κάποια υλική ανακούφιση και συνεπώς θα τους χορηγούσε μεγαλύτερη ελευθερία και ενεργητικότητα για το έργο μαρτυρίας του Ιεχωβά». Ο στόχος μας σήμερα δεν έχει αλλάξει. Καθώς οι αδελφοί μας ξαναρχίζουν το έργο κηρύγματος, ενισχύουν όχι μόνο τους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους αλλά και τον εαυτό τους.—Διαβάστε 2 Κορινθίους 1:3, 4.
13 Δείτε πώς εκφράστηκαν μερικοί που έλαβαν αυτή την πολυπόθητη βοήθεια, ξανάρχισαν να συμμετέχουν στη διακονία και ως αποτέλεσμα ενισχύθηκαν. «Η υπηρεσία αγρού αποδείχτηκε ευλογία για την οικογένειά μας», ανέφερε ένας αδελφός. «Καθώς προσπαθούσαμε να παρηγορήσουμε άλλους, παίρναμε μια ανάσα από τις δικές μας ανησυχίες». Μια αδελφή είπε: «Όταν επικεντρώθηκα στην πνευματική δραστηριότητα, το μυαλό μου ξέφυγε από την καταστροφή που βίωνα. Αυτό μου έδωσε ένα αίσθημα ασφάλειας». Μια άλλη αδελφή παρατήρησε: «Εν μέσω τόσων πραγμάτων που βρίσκονταν πέρα από τον έλεγχό μας, η διακονία έδωσε κατεύθυνση στην οικογένειά μου. Καθώς μιλούσαμε σε άλλους για την ελπίδα του νέου κόσμου, ενισχυόταν η δική μας πεποίθηση ότι τα πάντα θα γίνουν νέα».
14 Η παρακολούθηση των συναθροίσεων είναι άλλη μια πνευματική δραστηριότητα στην οποία πρέπει να επιστρέψουν όσο το δυνατόν συντομότερα οι αδελφοί μας που έχουν πέσει θύματα καταστροφών. Δείτε τι συνέβη στην Κιγιόκο, μια αδελφή κοντά στα 60. Έχοντας χάσει τα πάντα από ένα τσουνάμι και έχοντας μείνει μόνο με τα ρούχα και τα σανδάλια που φορούσε, δεν είχε ιδέα πώς θα κατάφερνε να επιβιώσει. Τότε ένας πρεσβύτερος της είπε ότι θα έκαναν τη συνάθροιση εκείνης της εβδομάδας στο αυτοκίνητό του. Η Κιγιόκο αφηγείται: «Ένας πρεσβύτερος, η σύζυγός του, μια ακόμα αδελφή και εγώ καθήσαμε στο αυτοκίνητο. Η συνάθροιση ήταν απλή, αλλά ως εκ θαύματος οι μνήμες από το τσουνάμι εξαφανίστηκαν. Ένιωσα ειρήνη διάνοιας. Εκείνη η συνάθροιση μου έδειξε τη δύναμη της Χριστιανικής συναναστροφής». Μιλώντας για τις συναθροίσεις που παρακολούθησε έπειτα από μια καταστροφή, κάποια άλλη αδελφή είπε: «Ήταν η σανίδα σωτηρίας μου!»—Ρωμ. 1:11, 12· 12:12.
Η Διακονία Παροχής Βοήθειας Φέρνει Διαρκή Οφέλη
15, 16. (α) Ποιο όφελος θα αποκόμιζαν οι Χριστιανοί στην Κόρινθο και αλλού αν υποστήριζαν τις προσπάθειες παροχής βοήθειας; (β) Πώς ωφελούμαστε παρόμοια και εμείς σήμερα από το έργο παροχής βοήθειας;
15 Στην ανάλυση που έκανε για τη διακονία παροχής βοήθειας, ο Παύλος εξήγησε επίσης στους Κορινθίους ποια οφέλη θα αποκόμιζαν οι ίδιοι και άλλοι Χριστιανοί από τη συμμετοχή τους σε αυτό το έργο. Δήλωσε: «Με δέηση για εσάς, [οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ που έλαβαν αυτή τη βοήθεια] σας λαχταρούν λόγω της υπερέχουσας παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού που είναι πάνω σας». (2 Κορ. 9:14) Ναι, η γενναιοδωρία των Κορινθίων θα υποκινούσε τους Ιουδαίους Χριστιανούς να προσεύχονται για χάρη των αδελφών τους στην Κόρινθο, περιλαμβανομένων και των Εθνικών, και θα βάθαινε τη στοργή τους για αυτούς.
16 Εφαρμόζοντας στην εποχή μας τα λόγια του Παύλου για τα οφέλη του έργου παροχής βοήθειας, Η Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1945 (στην αγγλική) δήλωσε: «Σκεφτείτε πόσο πολύ ενώνεται ο καθιερωμένος λαός του Θεού όταν ένα τμήμα του συνεισφέρει για τις ανάγκες ενός άλλου τμήματός του!» Οι αδελφοί που παρέχουν βοήθεια σήμερα το ζουν αυτό από πρώτο χέρι. «Το έργο παροχής βοήθειας με έκανε να νιώσω τόσο κοντά στους αδελφούς μου όσο ποτέ προηγουμένως», λέει ένας πρεσβύτερος που βοήθησε τους πληγέντες από κάποια πλημμύρα. Μια αδελφή που έλαβε βοήθεια λέει με ευγνωμοσύνη: «Η αδελφότητά μας είναι ό,τι πιο κοντινό στον Παράδεισο».—Διαβάστε Παροιμίες 17:17.
17. (α) Πώς εφαρμόζονται στο έργο παροχής βοήθειας τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 41:13; (β) Αναφέρετε μερικά παραδείγματα που δείχνουν πώς το έργο παροχής βοήθειας τιμάει τον Ιεχωβά και ενισχύει το δεσμό ενότητάς μας. (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Εθελοντές σε Όλο τον Κόσμο Παρέχουν Βοήθεια».)
17 Όταν οι ομάδες παροχής βοήθειας φτάνουν στην πληγείσα περιοχή, οι αδελφοί που έχουν βιώσει την καταστροφή γεύονται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο πόσο αληθινή είναι η υπόσχεση του Θεού: «Εγώ, ο Ιεχωβά ο Θεός σου, πιάνω σφιχτά το δεξί σου χέρι, και σου λέω: “Μη φοβάσαι. Εγώ θα σε βοηθήσω”». (Ησ. 41:13) Κάποια αδελφή που επέζησε από μια καταστροφή είπε: «Όταν είδα το μέγεθος της συμφοράς, με έπιασε απελπισία, αλλά ο Ιεχωβά μού άπλωσε το χέρι. Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω πόσο με βοήθησαν οι αδελφοί». Όταν ένας σεισμός ισοπέδωσε την περιοχή τους, δύο πρεσβύτεροι έγραψαν εκ μέρους των εκκλησιών τους: «Ο σεισμός μάς έφερε μεγάλο πόνο, αλλά νιώσαμε τη βοήθεια που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω των αδελφών μας. Είχαμε διαβάσει για το έργο παροχής βοήθειας, αλλά τώρα το βλέπαμε με τα ίδια μας τα μάτια».
Μπορείτε να Συμμετάσχετε και Εσείς;
18. Τι μπορείτε να κάνετε αν θέλετε να συμμετάσχετε στο έργο παροχής βοήθειας; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Διαμόρφωσε την Πορεία της Ζωής Του».)
18 Θέλετε να γευτείτε και εσείς τη χαρά που φέρνει αυτό το έργο; Αν ναι, είναι καλό να ξέρετε ότι εκείνοι που συμμετέχουν επιλέγονται συνήθως ανάμεσα από αυτούς που εργάζονται σε προγράμματα οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας. Πείτε, λοιπόν, στους πρεσβυτέρους σας ότι θα θέλατε να συμπληρώσετε μια αίτηση. Ένας πρεσβύτερος με μεγάλη πείρα στο έργο παροχής βοήθειας επισημαίνει: «Ταξιδέψτε στην πληγείσα περιοχή μόνο αν λάβετε επίσημη πρόσκληση από την Επιτροπή Παροχής Βοήθειας». Με αυτόν τον τρόπο, η όλη προσπάθεια θα προχωρεί εύτακτα.
19. Πώς συμβάλλουν όσοι συμμετέχουν στο έργο παροχής βοήθειας στο να καταδειχτεί ότι είμαστε πραγματικά μαθητές του Χριστού;
19 Το έργο παροχής βοήθειας είναι όντως ένας εκπληκτικός τρόπος με τον οποίο υπακούμε στην εντολή του Χριστού να “αγαπάμε ο ένας τον άλλον”. Εκδηλώνοντας τέτοια αγάπη, δείχνουμε ότι είμαστε πραγματικά μαθητές του Χριστού. (Ιωάν. 13:34, 35) Τι ευλογία είναι να έχουμε τόσους πρόθυμους εργάτες οι οποίοι φέρνουν δόξα στον Ιεχωβά παρέχοντας την αναγκαία βοήθεια στους όσιους υποστηρικτές της Βασιλείας του Θεού!
a Το κεφάλαιο αυτό ασχολείται με τις προσπάθειες παροχής βοήθειας που γίνονται για χάρη των ομοπίστων μας. Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, το έργο αυτό ωφελεί και άτομα που δεν είναι Μάρτυρες.—Γαλ. 6:10.
b Ο Παύλος χρησιμοποίησε τον πληθυντικό αριθμό της λέξης διάκονος αναφερόμενος στους “διακονικούς υπηρέτες”.—1 Τιμ. 3:12.
c Βλέπε το άρθρο «Παροχή Βοήθειας στην Οικογένειά μας των Πιστών στη Βοσνία», στη Σκοπιά 1 Νοεμβρίου 1994, σελίδες 23-27.