Για κάποιο διάστημα, ο Ιησούς έχει περιορίσει τη δράση του κυρίως στη Γαλιλαία, όπου βρίσκει καλύτερη ανταπόκριση από ό,τι στην Ιουδαία. Εκτός αυτού, όταν είχε πάει στην Ιερουσαλήμ και είχε γιατρέψει κάποιον το Σάββατο, «οι Ιουδαίοι επιζητούσαν ακόμη περισσότερο να τον σκοτώσουν».​—Ιωάννης 5:18· 7:1.

Τώρα έχει φτάσει το φθινόπωρο του 32 Κ.Χ., και πλησιάζει η Γιορτή των Σκηνών. Αυτή η γιορτή διαρκεί εφτά ημέρες, ενώ την όγδοη ημέρα ακολουθεί επίσημη σύναξη. Η συγκεκριμένη γιορτή σηματοδοτεί το τέλος του γεωργικού έτους και είναι καιρός μεγάλης χαράς και απόδοσης ευχαριστιών.

Οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ιησού​—ο Ιάκωβος, ο Σίμων, ο Ιωσήφ και ο Ιούδας—​τον παρακινούν: «Φύγε από εδώ και πήγαινε στην Ιουδαία». Η Ιερουσαλήμ είναι το θρησκευτικό κέντρο της χώρας. Στις τρεις ετήσιες γιορτές, η πόλη κατακλύζεται από κόσμο. Το σκεπτικό των αδελφών του Ιησού είναι το εξής: «Κανένας δεν κάνει κάτι κρυφά όταν επιζητεί να είναι δημόσια γνωστός. Εφόσον κάνεις αυτά τα πράγματα, φανέρωσε τον εαυτό σου στον κόσμο».​—Ιωάννης 7:3, 4.

Στην ουσία, οι τέσσερις αδελφοί του “δεν εκδηλώνουν πίστη σε αυτόν” ως τον Μεσσία. Θέλουν, όμως, να εκτελέσει δυναμικά έργα μπροστά σε εκείνους που θα έχουν συγκεντρωθεί για τη γιορτή. Ο Ιησούς, που διαβλέπει τον κίνδυνο, τους λέει: «Ο κόσμος δεν έχει λόγο να μισεί εσάς, εμένα όμως με μισεί επειδή πιστοποιώ ότι τα έργα του είναι πονηρά. Ανεβείτε εσείς στη γιορτή· εγώ δεν ανεβαίνω ακόμη σε αυτή τη γιορτή, επειδή ο καιρός για εμένα δεν έχει έρθει ακόμη πλήρως».​—Ιωάννης 7:5-8.

Μερικές ημέρες αφότου οι αδελφοί του αναχωρούν με τους περισσότερους ταξιδιώτες, ο Ιησούς και οι μαθητές του φεύγουν κρυφά, χωρίς να τους δει ο κόσμος. Ακολουθούν τον πιο σύντομο δρόμο, διασχίζοντας τη Σαμάρεια, και όχι τον πιο πολυσύχναστο, κοντά στον Ιορδάνη Ποταμό. Ο Ιησούς και οι μαθητές του χρειάζονται καταλύματα στη Σαμάρεια. Γι’ αυτό, εκείνος στέλνει αγγελιοφόρους ώστε να κάνουν ετοιμασίες. Οι κάτοικοι ενός τόπου αρνούνται να τους υποδεχτούν και να τους δείξουν τη συνηθισμένη φιλοξενία επειδή ο Ιησούς πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ για την Ιουδαϊκή γιορτή. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ρωτούν θυμωμένα: «Κύριε, θέλεις να πούμε να πέσει φωτιά από τον ουρανό και να τους αφανίσει;» (Λουκάς 9:54) Ο Ιησούς τούς επιπλήττει και μόνο για το ότι πρότειναν κάτι τέτοιο, και συνεχίζουν το ταξίδι τους.

Ενώ βρίσκονται καθ’ οδόν, ένας γραμματέας λέει στον Ιησού: «Δάσκαλε, θα σε ακολουθήσω όπου και αν πας». Ο Ιησούς απαντάει: «Οι αλεπούδες έχουν κρυψώνες και τα πουλιά του ουρανού έχουν φωλιές, αλλά ο Γιος του ανθρώπου δεν έχει πουθενά να γείρει το κεφάλι του». (Ματθαίος 8:19, 20) Αυτό που θέλει να επισημάνει είναι ότι ο γραμματέας θα υποστεί  κακουχίες αν γίνει ακόλουθός του. Και, όπως φαίνεται, η υπερηφάνεια του γραμματέα δεν του επιτρέπει να δεχτεί αυτόν τον τρόπο ζωής. Επομένως, ο καθένας μας μπορεί να αναρωτηθεί: “Πόσο πρόθυμος είμαι εγώ να ακολουθήσω τον Ιησού;”

Ο Ιησούς λέει σε κάποιον άλλον: «Γίνε ακόλουθός μου». Αυτός απαντάει: «Κύριε, επίτρεψέ μου πρώτα να πάω να θάψω τον πατέρα μου». Επειδή ο Ιησούς ξέρει τις περιστάσεις του ανθρώπου, του λέει: «Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους, αλλά εσύ πήγαινε και διακήρυττε τη Βασιλεία του Θεού». (Λουκάς 9:59, 60) Προφανώς, ο πατέρας δεν έχει πεθάνει ακόμη. Αλλιώς, θα ήταν απίθανο να βρίσκεται εδώ ο γιος του και να μιλάει με τον Ιησού. Ο γιος, όμως, δεν είναι έτοιμος να βάλει τη Βασιλεία του Θεού πρώτη στη ζωή του.

Καθώς προχωρούν προς την Ιερουσαλήμ, κάποιος άλλος λέει στον Ιησού: «Θα σε ακολουθήσω, Κύριε, αλλά πρώτα επίτρεψέ μου να αποχαιρετήσω τους δικούς μου». Ο Ιησούς απαντάει: «Όποιος έχει βάλει το χέρι του στο αλέτρι και κοιτάζει τα πράγματα που βρίσκονται πίσω δεν είναι κατάλληλος για τη Βασιλεία του Θεού».​—Λουκάς 9:61, 62.

Όσοι θέλουν να είναι αληθινοί μαθητές του Ιησού πρέπει να έχουν τα μάτια τους εστιασμένα στην υπηρεσία της Βασιλείας. Αν ο ζευγάς δεν κοιτάζει ευθεία μπροστά του, το αυλάκι θα γίνει στραβό. Αν αφήσει κάτω το αλέτρι για να κοιτάξει τι βρίσκεται πίσω, η δουλειά στο χωράφι θα μείνει πίσω. Παρόμοια, όποιος κοιτάζει πίσω σε αυτό το παλιό σύστημα πραγμάτων μπορεί κάλλιστα να σκοντάψει και να βγει από την οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή.