ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ μπορούν να προσγειωθούν με ασφάλεια και χωρίς προβλήματα έχοντας ουσιαστικά οποιαδήποτε κλίση. Πώς το καταφέρνουν;

Σκεφτείτε: Για να προσγειωθεί με ασφάλεια η μέλισσα, πρέπει να έχει μειώσει την ταχύτητα προσέγγισης σχεδόν στο μηδέν προτού ακουμπήσει σε κάποια επιφάνεια. Ένας λογικός τρόπος για να το κάνει αυτό θα ήταν να υπολογίσει δύο παραμέτρους—την ταχύτητα πτήσης και την απόσταση από τον στόχο—και κατόπιν να μειώσει την ταχύτητά της ανάλογα. Εντούτοις, αυτή η μέθοδος θα παρουσίαζε δυσκολίες για τα περισσότερα έντομα επειδή τα μάτια τους, τα οποία είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο και διαθέτουν αμετάβλητη εστίαση, δεν μπορούν να υπολογίσουν άμεσα την απόσταση.

Η όραση των μελισσών είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν διόφθαλμη όραση. Οι μέλισσες προφανώς βασίζονται στο απλό γεγονός ότι ένα αντικείμενο φαίνεται να μεγαλώνει καθώς το προσεγγίζουν. Όσο περισσότερο πλησιάζουν σε ένα αντικείμενο, τόσο γρηγορότερα μοιάζει να αυξάνεται το μέγεθός του. Πειράματα που διεξάχθηκαν στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας δείχνουν ότι η μέλισσα μειώνει την ταχύτητα πτήσης της ώστε ο ρυθμός με τον οποίο φαίνεται να μεγεθύνεται ένα αντικείμενο να παραμένει σταθερός. Όταν τελικά η μέλισσα φτάνει στον στόχο της, η ταχύτητά της έχει πέσει σχεδόν στο μηδέν, πράγμα που της επιτρέπει να προσγειωθεί με ασφάλεια.

Το περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences αναφέρει: «Η απλότητα και η γενικότητα αυτής της μεθόδου προσγείωσης . . . την [καθιστούν] ιδανική για να εφαρμοστεί σε συστήματα κατεύθυνσης ιπτάμενων ρομπότ».

Ποια είναι η άποψή σας; Αποτελεί η μέθοδος προσγείωσης της μέλισσας προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελεί προϊόν σχεδιασμού;