ΟΙ ΚΑΖΑΧΟΙ ζούσαν κατά παράδοση ως νομάδες. Μέχρι σήμερα, ορισμένοι Καζάχοι κτηνοτρόφοι μετακινούν τα κοπάδια τους σε διαφορετικά βοσκοτόπια, ανάλογα με την εποχή. Το καλοκαίρι μένουν σε πιο δροσερά λιβάδια στα οροπέδια. Όταν όμως πλησιάζει ο χειμώνας με τις έντονες χιονοπτώσεις του, κατεβάζουν τα κοπάδια τους στα πεδινά, όπου δεν κάνει τόσο κρύο.

Μερικοί Καζάχοι ζουν σε σύγχρονες αναπτυγμένες πόλεις. Παρ’ όλα αυτά, πολλές παραδόσεις, φαγητά και χειροτεχνήματα θυμίζουν έντονα τον νομαδικό τρόπο ζωής των προγόνων τους. Από αυτούς έχουν παραλάβει επίσης μια πλούσια κληρονομιά ποίησης, τραγουδιών και μουσικής που παίζεται με τοπικά μουσικά όργανα.

Το γιουρτ​—το παραδοσιακό φορητό σπίτι των νομάδων—​ έχει γίνει σύμβολο της αρμονικής σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Οι βοσκοί προτιμούν ακόμη να ζουν σε γιουρτ, ενώ οι κάτοικοι των πόλεων το χρησιμοποιούν συχνά σε ειδικές περιστάσεις. Τα γιουρτ προσφέρουν επίσης άνετη διαμονή σε τουρίστες. Το εσωτερικό τους μοιάζει πολλές φορές με έκθεση κεντημάτων, υφαντών και χαλιών που φτιάχνουν οι πολυτάλαντες Καζάχες.

Οι αγροτικές οικογένειες των Καζάχων είναι πολύ δεμένες με τα άλογά τους. Στην καζακική γλώσσα υπάρχουν τουλάχιστον 21 λέξεις για το άλογο, καθεμιά με τη δική της νοηματική απόχρωση, ενώ πάνω από 30 λέξεις και φράσεις περιγράφουν τα διάφορα χρώματα των αλόγων. Ένα καλό άλογο εξακολουθεί να θεωρείται πανάκριβο και πολύτιμο δώρο. Στην επαρχία, τα αγόρια μαθαίνουν ιππασία από μικρά.

Κάθε παραδοσιακό καζακικό γεύμα περιλαμβάνει κρέας, ενώ τα φαγητά των Καζάχων συνήθως δεν είναι πικάντικα. Δύο από τα αγαπημένα τους ποτά είναι το κούμις, που φτιάχνεται από γάλα φοράδας και θεωρείται πολύ ωφέλιμο, και το θρεπτικό υπόξινο σουμπάτ, που φτιάχνεται από γάλα καμήλας.

Στο Αλμάτι υπάρχει γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά το οποίο δέχεται επισκέπτες, και μπορείτε να ξεναγηθείτε στις εγκαταστάσεις του.