«Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ είναι πολύς, αλλά οι εργάτες λίγοι. Γι’ αυτό, παρακαλέστε τον Κύριο του θερισμού να στείλει εργάτες στον θερισμό του». (Λουκ. 10:2) Αυτά τα λόγια που είπε ο Ιησούς πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια περιγράφουν εύστοχα την κατάσταση στη Μιανμάρ σήμερα. Γιατί; Στη Μιανμάρ, μόνο περίπου 4.200 ευαγγελιζόμενοι κηρύττουν τα καλά νέα σε έναν πληθυσμό 55 εκατομμυρίων.

Ωστόσο, ο “Κύριος του θερισμού”, ο Ιεχωβά, έχει υποκινήσει εκατοντάδες αδελφούς και αδελφές από διάφορα μέρη να έρθουν σε αυτή τη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας για να βοηθήσουν στο έργο του πνευματικού θερισμού. Γιατί έφυγαν από την πατρίδα τους; Τι τους βοήθησε να κάνουν αυτό το βήμα; Και ποιες ευλογίες απολαμβάνουν; Ας δούμε.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Καζουχίρο, ένας σκαπανέας από την Ιαπωνία, έπαθε επιληπτική κρίση, έχασε τις αισθήσεις του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ο γιατρός τού είπε να μην οδηγήσει για δύο χρόνια. Ο Καζουχίρο αναστατώθηκε. Αναρωτιόταν: “Πώς θα συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ, το σκαπανικό;” Προσευχόταν ένθερμα, ικετεύοντας τον Ιεχωβά να τον βοηθήσει να συνεχίσει την υπηρεσία σκαπανέα.

Ο Καζουχίρο αφηγείται: «Έναν μήνα αργότερα, κάποιος φίλος μου που υπηρετούσε στη Μιανμάρ έμαθε για το πρόβλημά μου. Μου τηλεφώνησε και μου είπε: “Στη Μιανμάρ το βασικό μέσο μεταφοράς είναι το λεωφορείο. Αν έρθεις εδώ, δεν θα χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να συνεχίσεις την υπηρεσία σου!” Ρώτησα τον γιατρό μου αν η κατάστασή μου μού επέτρεπε να πάω στη Μιανμάρ. Προς έκπληξή μου, ο γιατρός είπε: “Ένας ειδικός νευρολόγος από τη Μιανμάρ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Ιαπωνία. Θα σε φέρω σε επαφή μαζί του. Αν ξαναπάθεις κρίση, θα σε φροντίσει εκείνος”. Το θεώρησα αυτό απάντηση από τον Ιεχωβά».

Ο Καζουχίρο έστειλε αμέσως e-mail στο γραφείο τμήματος της Μιανμάρ και εξέφρασε την επιθυμία του ίδιου και της συζύγου του να υπηρετήσουν εκεί ως σκαπανείς. Μόλις πέντε ημέρες αργότερα, το γραφείο τμήματος απάντησε: «Ελάτε, χρειαζόμαστε περισσότερους σκαπανείς!» Ο Καζουχίρο και η σύζυγός του, η Μάρι, πούλησαν τα αυτοκίνητά τους, έβγαλαν βίζα και αγόρασαν αεροπορικά εισιτήρια. Σήμερα, έχουν τη χαρά να υπηρετούν στον όμιλο νοηματικής στην πόλη Μανταλέι. Ο Καζουχίρο λέει: «Νιώθουμε ότι αυτή η εμπειρία ενίσχυσε την πίστη μας στην υπόσχεση που δίνει ο Θεός στο εδάφιο  Ψαλμός 37:5: “Εμπιστέψου την οδό σου στον Ιεχωβά· βασίσου σε αυτόν, και αυτός θα ενεργήσει για χάρη σου”».

Το 2014, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Μιανμάρ είχαν το προνόμιο να διοργανώσουν μια ειδική συνέλευση. Παρευρέθηκαν αρκετοί ξένοι εκπρόσωποι. Μεταξύ αυτών ήταν και η Μονίκ, μια 34χρονη αδελφή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία λέει: «Όταν επέστρεψα από τη συνέλευση, προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για το επόμενο βήμα που έπρεπε να κάνω στη ζωή μου. Επίσης, συζήτησα με τους γονείς μου για τους πνευματικούς μου στόχους. Όλοι είχαμε την άποψη ότι έπρεπε να πάω στη Μιανμάρ, αλλά χρειάστηκε αρκετός καιρός και πολλές προσευχές για να πάρω την τελική μου απόφαση». Η Μονίκ εξηγεί το γιατί.

«Ο Ιησούς πρότρεψε τους ακολούθους του “να υπολογίζουν τη δαπάνη”. Γι’ αυτό, αναρωτήθηκα: “Έχω την οικονομική δυνατότητα να κάνω αυτό το βήμα; Θα μπορώ να συντηρούμαι σε εκείνη τη χώρα δίχως να εργάζομαι περισσότερες ώρες;”» Η Μονίκ παραδέχεται: «Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι δεν είχα αρκετά χρήματα για να μετακομίσω στην άλλη άκρη του κόσμου». Πώς τα κατάφερε λοιπόν;​—Λουκ. 14:28.

Η Μονίκ αφηγείται: «Κάποια μέρα, η εργοδότριά μου ζήτησε να με δει. Ανησύχησα γιατί νόμιζα ότι θα με απολύσει. Εκείνη όμως με ευχαρίστησε για την καλή μου εργασία. Έπειτα μου είπε ότι είχε κανονίσει να λάβω ένα μπόνους. Ήταν ακριβώς το ποσό που χρειαζόμουν για να τακτοποιήσω τις οικονομικές μου εκκρεμότητες!»

Η Μονίκ υπηρετεί στη Μιανμάρ από τον Δεκέμβριο του 2014. Πώς νιώθει για τη διακονία της εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη; «Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εδώ», λέει. «Έχω τρεις Γραφικές μελέτες. Μια σπουδάστριά μου είναι 67 χρονών. Πάντα με υποδέχεται με ένα χαμόγελο και μια σφιχτή αγκαλιά. Όταν έμαθε ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά, ξέσπασε σε δάκρυα και είπε: “Πρώτη φορά στη ζωή μου ακούω ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Έχεις τα μισά μου χρόνια, αλλά με δίδαξες το σπουδαιότερο πράγμα που θα μπορούσα ποτέ να μάθω”. Περιττό να πω ότι είχα δακρύσει και εγώ. Τέτοιες εμπειρίες κάνουν την υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη πραγματικά απολαυστική». Πρόσφατα, η Μονίκ είχε το προνόμιο να παρακολουθήσει τη Σχολή για Ευαγγελιστές της Βασιλείας.

Μερικοί υποκινήθηκαν να έρθουν στη Μιανμάρ από την αφήγηση για αυτή τη χώρα στο Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2013. Η Λι, μια αδελφή λίγο πάνω από τα 30, ζούσε ήδη στη Νοτιοανατολική Ασία. Είχε εργασία πλήρους απασχόλησης, αλλά η αφήγηση στο Βιβλίο Έτους την ώθησε να σκεφτεί το ενδεχόμενο να υπηρετήσει στη Μιανμάρ. «Όταν παρακολούθησα την ειδική συνέλευση στη Γιανγκόν το 2014, γνώρισα ένα αντρόγυνο που είχε πάει να βοηθήσει στον κινεζικό αγρό στη Μιανμάρ. Μια και μιλάω κινεζικά, αποφάσισα να μετακομίσω στη Μιανμάρ για να υποστηρίξω τον κινεζόφωνο όμιλο εκεί. Ένωσα τις δυνάμεις μου με τη Μονίκ, και εγκατασταθήκαμε στη Μανταλέι. Με την ευλογία του Ιεχωβά, βρήκαμε εργασία μερικής απασχόλησης ως δασκάλες στο ίδιο σχολείο καθώς και ένα διαμέρισμα εκεί κοντά. Παρά τη ζέστη και κάποιες πρακτικές δυσκολίες, απολαμβάνω την υπηρεσία μου εδώ. Οι άνθρωποι στη Μιανμάρ ζουν απλά, αλλά είναι ευγενικοί και πρόθυμοι να διαθέσουν χρόνο για να ακούσουν τα καλά νέα. Είναι πολύ συναρπαστικό να βλέπουμε πώς επιταχύνει ο Ιεχωβά το έργο. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι θέλημα του Ιεχωβά να βρίσκομαι εδώ, στη Μανταλέι».

Αρκετά άτομα που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη έχουν διαπιστώσει πόση δύναμη έχει η προσευχή. Ένα παράδειγμα είναι ο Τζούμπεϊ και η σύζυγός του, η Νάο, 37 και 35 χρονών αντίστοιχα, οι οποίοι υπηρετούσαν ήδη σε εκκλησία της νοηματικής  στην Ιαπωνία. Γιατί μετακόμισαν στη Μιανμάρ; Ο Τζούμπεϊ αφηγείται: «Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε ανέκαθεν τον στόχο να υπηρετήσουμε σε κάποια ξένη χώρα όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Ένας αδελφός από την εκκλησία μας στην Ιαπωνία μετακόμισε στη Μιανμάρ. Αν και τα χρήματα που είχαμε στην άκρη ήταν σχετικά λίγα, τον Μάιο του 2010 μετακομίσαμε και εμείς. Οι αδελφοί και οι αδελφές στη Μιανμάρ μάς καλωσόρισαν θερμά!» Πώς του φαίνεται ο αγρός της νοηματικής στη Μιανμάρ; «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν δείχνουμε βίντεο στη νοηματική, οι κουφοί οικοδεσπότες μένουν κατάπληκτοι. Χαιρόμαστε πολύ που αποφασίσαμε να έρθουμε να υπηρετήσουμε τον Ιεχωβά εδώ!»

Πώς τα βγάζουν πέρα από οικονομική άποψη; «Έπειτα από τρία χρόνια, είχαμε σχεδόν εξαντλήσει τις οικονομίες μας και δεν είχαμε αρκετά χρήματα για να πληρώσουμε το ενοίκιο της επόμενης χρονιάς. Κάναμε πολλές ένθερμες προσευχές. Εντελώς απρόσμενα, λάβαμε μια επιστολή από το γραφείο τμήματος με την οποία προσκληθήκαμε να αναλάβουμε την υπηρεσία προσωρινού ειδικού σκαπανέα! Εμπιστευτήκαμε στον Ιεχωβά και είδαμε ότι δεν μας εγκατέλειψε. Μας φροντίζει από κάθε άποψη». Πρόσφατα, ο Τζούμπεϊ και η Νάο παρακολούθησαν και αυτοί τη Σχολή για Ευαγγελιστές της Βασιλείας.

Τι ώθησε τον 43χρονο Σιμόνε από την Ιταλία και τη σύζυγό του, την 37χρονη Άννα από τη Νέα Ζηλανδία, να μετακομίσουν στη Μιανμάρ; «Η αφήγηση για τη Μιανμάρ στο Βιβλίο Έτους 2013!» απαντάει η Άννα. Ο Σιμόνε λέει: «Είναι μεγάλο προνόμιο να βρισκόμαστε στη Μιανμάρ. Η ζωή εδώ είναι πολύ πιο απλή, και μπορώ να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο έργο του Ιεχωβά. Είναι συναρπαστικό να βλέπουμε πώς μας φροντίζει ο Ιεχωβά όταν υπηρετούμε σε μια περιοχή όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη». (Ψαλμ. 121:5) Η Άννα λέει: «Είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ άλλοτε. Ζούμε απλά. Περνάω περισσότερο χρόνο με τον άντρα μου, και έχουμε έρθει πιο κοντά. Βρήκαμε επίσης πολύτιμους καινούριους φίλους. Οι άνθρωποι δεν είναι προκατειλημμένοι απέναντι στους Μάρτυρες, και υπάρχει απίστευτο ενδιαφέρον στον αγρό!» Πώς φαίνεται αυτό;

Η Άννα αφηγείται: «Κάποια μέρα, έδωσα μαρτυρία σε μια φοιτήτρια στην αγορά και κανόνισα να τη συναντήσω ξανά. Όταν βρεθήκαμε, είχε φέρει μαζί και μια φίλη της. Την επόμενη φορά, έφερε και κάποιες άλλες. Αργότερα, έφερε μερικές ακόμα. Τώρα κάνω μελέτη με πέντε από αυτές». Ο Σιμόνε λέει: «Οι άνθρωποι στον αγρό είναι φιλικοί και γεμάτοι περιέργεια. Πολλοί δείχνουν ενδιαφέρον. Πραγματικά δεν προλαβαίνουμε να καλλιεργήσουμε όλο το ενδιαφέρον».

Αλλά ποια πρακτικά βήματα περιλαμβάνει η απόφαση για μετακόμιση στη Μιανμάρ; Η Μιζούχο από την Ιαπωνία αφηγείται: «Με τον άντρα μου, τον Σάτσιο, ανέκαθεν θέλαμε να υπηρετήσουμε σε μια χώρα όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη​—αλλά πού; Όταν διαβάσαμε την αφήγηση για τη Μιανμάρ στο Βιβλίο Έτους 2013, οι συγκινητικές εμπειρίες μάς άγγιξαν τόσο πολύ ώστε αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο να  υπηρετήσουμε εκεί». Ο Σάτσιο προσθέτει: «Αποφασίσαμε να πάμε για μια εβδομάδα στη Γιανγκόν, τη μεγαλύτερη πόλη της Μιανμάρ, για να κατασκοπεύσουμε τη γη, σαν να λέγαμε. Αυτό το σύντομο διερευνητικό ταξίδι μάς έπεισε να μετακομίσουμε εδώ».

Ο Ρόντνι και η Τζέιν από την Αυστραλία, και οι δύο άνω των 50, μαζί με τον γιο τους τον Τζόρνταν και την κόρη τους την Ντάνικα, υπηρετούν στη Μιανμάρ από το 2010. Ο Ρόντνι λέει: «Μας συγκίνησε η πνευματική πείνα των ανθρώπων. Συστήνω ανεπιφύλακτα και σε άλλες οικογένειες να προσπαθήσουν να υπηρετήσουν σε μέρη όπως η Μιανμάρ». Γιατί; «Τα πνευματικά οφέλη που έχει αποκομίσει η οικογένειά μας είναι ανεκτίμητα! Πολλοί νεαροί είναι απορροφημένοι σε πράγματα όπως το τηλέφωνό τους, το αυτοκίνητό τους, η δουλειά τους και ούτω καθεξής. Τα παιδιά μας γεμίζουν τον χρόνο τους μαθαίνοντας καινούριες λέξεις για τη διακονία. Προσπαθούν να μάθουν να συζητούν με άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με τη Γραφή και να δίνουν απαντήσεις στις συναθροίσεις της τοπικής εκκλησίας, ενώ είναι απορροφημένα σε πολλές άλλες συναρπαστικές πνευματικές δραστηριότητες».

Ο Όλιβερ, ένας 37χρονος αδελφός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξηγεί γιατί συστήνει αυτή τη μορφή υπηρεσίας: «Υπηρετώντας τον Ιεχωβά μακριά από το οικείο περιβάλλον μου έχω ωφεληθεί πολύ. Χάρη στο ότι μετακόμισα μακριά από τον τόπο μου, έμαθα να εμπιστεύομαι στον Ιεχωβά και να στηρίζομαι σε αυτόν σε όποιες περιστάσεις και αν βρεθώ. Υπηρετώντας με άτομα που δεν γνώριζα προηγουμένως αλλά με τα οποία μας ενώνουν οι πεποιθήσεις μας, έχω διαπιστώσει ότι τίποτα στον κόσμο δεν συγκρίνεται με τη Βασιλεία του Θεού». Σήμερα, ο Όλιβερ και η σύζυγός του, η Άννα, συνεχίζουν να υπηρετούν με ζήλο στον κινεζικό αγρό.

Η Τρέιζελ, μια 52χρονη αδελφή από την Αυστραλία, υπηρετεί στη Μιανμάρ από το 2004. Η ίδια λέει: «Συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους έχουν τις κατάλληλες περιστάσεις να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Διαπίστωσα από πρώτο χέρι ότι, αν έχεις τη θέληση να υπηρετήσεις, ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές σου. Ούτε στα όνειρά μου δεν είχα φανταστεί ότι θα ζούσα έτσι. Είναι η πιο ανταμειφτική και ικανοποιητική ζωή που θα μπορούσα να διαλέξω».

Ευχόμαστε να σας υποκινήσουν αυτά τα εγκάρδια λόγια των αδελφών που υπηρετούν στη Μιανμάρ να σκεφτείτε το ενδεχόμενο να βοηθήσετε ειλικρινείς ανθρώπους σε ανέπαφους τομείς. Όλοι αυτοί οι αδελφοί απευθύνουν την πρόσκληση: «Παρακαλούμε, πέρασε στη Μιανμάρ και βοήθησέ μας!»