ΠΑΡΟΤΙ η ανυπακοή των πρώτων μας γονέων, του Αδάμ και της Εύας, επέφερε την αμαρτία και τον θάνατο σε όλη την ανθρωπότητα, δεν άλλαξε τον σκοπό του Θεού για την ανθρώπινη οικογένεια. Ο Θεός, σε ολόκληρο τον γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή, επιβεβαιώνει επανειλημμένα ότι ο σκοπός του δεν έχει αλλάξει.

• «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα ζουν για πάντα σε αυτήν».​—Ψαλμός 37:29.

• «Θα καταπιεί τον θάνατο για πάντα, και ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά θα σκουπίσει τα δάκρυα από όλα τα πρόσωπα».​—Ησαΐας 25:8.

• «Ο τελευταίος εχθρός, ο θάνατος, θα εκμηδενιστεί».​—1 Κορινθίους 15:26.

• «Ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια».​—Αποκάλυψη 21:4.

Πώς «θα καταπιεί τον θάνατο» ο Θεός, “εκμηδενίζοντας” αυτόν τον εχθρό; Όπως προαναφέρθηκε, η Γραφή δηλώνει ρητά ότι «οι δίκαιοι . . . θα ζουν για πάντα». Αλλά λέει επίσης ότι «δεν υπάρχει δίκαιος άνθρωπος στη γη που να κάνει πάντα το καλό». (Εκκλησιαστής 7:20) Μήπως θα καταπατήσει ο Θεός τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο ίδιος προκειμένου να νικήσει τον θάνατο; Αυτό είναι αδιανόητο! Δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο, επειδή «ο Θεός . . . δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Τι θα κάνει λοιπόν ο Θεός για να εκπληρώσει τον στοργικό σκοπό για τον οποίο έπλασε τους ανθρώπους;

Ο Ιεχωβά Θεός έκανε μια στοργική προμήθεια για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τον θάνατο​—πληρώνοντας λύτρο. Το λύτρο είναι ουσιαστικά κάτι ίσης αξίας που καταβάλλεται ως αποζημίωση ή για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της δικαιοσύνης. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και υπόκεινται στην ποινή του θανάτου, η Γραφή λέει ξεκάθαρα: «Κανείς τους δεν μπορεί ποτέ να απολυτρώσει αδελφό ούτε να δώσει στον Θεό λύτρο για αυτόν (το λυτρωτικό αντίτιμο για τη ζωή τους είναι τόσο υψηλό ώστε δεν θα μπορέσουν να το καταβάλουν ποτέ)».​—Ψαλμός 49:7, 8.

Όταν πεθαίνει ένας ατελής άνθρωπος, πληρώνει μόνο την ποινή για τις δικές του αμαρτίες. Δεν μπορεί να απολυτρώσει τον εαυτό του ούτε να πληρώσει για τις αμαρτίες κάποιου άλλου. (Ρωμαίους 6:7) Χρειαζόμασταν λοιπόν κάποιον τέλειο και αναμάρτητο άνθρωπο ο οποίος θα πρόσφερε τη ζωή του, όχι για τις δικές του αμαρτίες, αλλά για τις δικές μας.​—Εβραίους 10:1-4.

Αυτό ακριβώς διευθέτησε ο Θεός να γίνει. Έστειλε τον Γιο του, τον Ιησού, από τον ουρανό για να γεννηθεί στη γη ως τέλειος, αναμάρτητος άνθρωπος. (1 Πέτρου 2:22) Ο Ιησούς είπε ότι ήρθε για «να δώσει τη ζωή του ως λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Μάρκος 10:45) Πέθανε για να νικήσει τον εχθρό μας τον θάνατο, και έτσι να μπορούμε εμείς να ζήσουμε.​—Ιωάννης 3:16.

Σήμερα, όπως είχε προφητευτεί στη Γραφή, ζούμε σε “καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους”, πράγμα που αποδεικνύει ότι διανύουμε τις «τελευταίες ημέρες» αυτού του κακού συστήματος πραγμάτων. (2 Τιμόθεο 3:1) Οι τελευταίες ημέρες θα αποκορυφωθούν με «την ημέρα της κρίσης και της καταστροφής των ασεβών». (2 Πέτρου 3:3, 7) Αλλά οι άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό θα επιζήσουν από αυτή την καταστροφή και θα ευλογηθούν με «αιώνια ζωή».​—Ματθαίος 25:46.

Εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν αιώνια ζωή όταν αναστηθούν. Ο  Ιησούς έκανε μια ανάσταση όταν πήγε στην πόλη Ναΐν. Ο μοναχογιός μιας χήρας είχε πεθάνει, και ο Ιησούς, επειδή «τη σπλαχνίστηκε», τον επανέφερε στη ζωή. (Λουκάς 7:11-15) Επίσης, ο απόστολος Παύλος είπε: «Έχω ελπίδα στον Θεό . . . ότι θα γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». Αυτή η στερεή ελπίδα αποτελεί εξαιρετική έκφραση της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα.​—Πράξεις 24:15.

Δισεκατομμύρια άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα. Η Γραφή λέει: «Οι δίκαιοι θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα ζουν για πάντα σε αυτήν». (Ψαλμός 37:29) Εκείνον τον καιρό, θα δουν με τα ίδια τους τα μάτια να εκπληρώνονται τα συνταρακτικά και συνάμα παρηγορητικά λόγια που έγραψε ο απόστολος Παύλος πριν από 2.000 χρόνια περίπου: «Θάνατε, πού είναι η νίκη σου; Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου;» (1 Κορινθίους 15:55) Ο αδυσώπητος εχθρός της ανθρωπότητας, ο θάνατος, θα έχει νικηθεί!