1. Ποια αισθήματα έχουν πολλοί πιστοί υπηρέτες του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας;

«ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ άνθρωπος που είμαι!» (Ρωμ. 7:24) Αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου εκφράζουν πολλούς πιστούς υπηρέτες του Θεού. Όλοι μας βασανιζόμαστε από την κληρονομημένη αμαρτία, και όταν οι πράξεις μας δεν αντανακλούν τη διακαή μας επιθυμία να ευαρεστούμε τον Ιεχωβά, ίσως να νιώθουμε “ταλαίπωροι”. Μερικοί Χριστιανοί που έχουν διαπράξει μια σοβαρή αμαρτία ίσως μάλιστα νιώθουν ότι δεν είναι δυνατόν να τους συγχωρήσει ο Θεός.

2. (α) Πώς δείχνει το εδάφιο Ψαλμός 34:22 ότι οι υπηρέτες του Θεού δεν χρειάζεται να συντρίβονται από ενοχές; (β) Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο; (Βλέπε το πλαίσιο « Διδάγματα ή Τύποι και Αντίτυπα;»)

² Ωστόσο, οι Γραφές μάς διαβεβαιώνουν ότι όσοι καταφεύγουν στον Ιεχωβά δεν χρειάζεται να συντρίβονται από ενοχές. (Διαβάστε Ψαλμός 34:22) Τι σημαίνει το να καταφεύγουμε στον Ιεχωβά; Ποια βήματα πρέπει να κάνουμε προκειμένου να λάβουμε το έλεος και τη συγχώρησή του; Θα βρούμε τις απαντήσεις εξετάζοντας τη διευθέτηση των πόλεων καταφυγίου στον αρχαίο Ισραήλ. Είναι αλήθεια ότι εκείνη η διευθέτηση θεσπίστηκε υπό τη διαθήκη του Νόμου, η οποία αντικαταστάθηκε την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. Θυμηθείτε όμως ότι ο Νόμος δόθηκε από τον Ιεχωβά. Επομένως, από τη διευθέτηση των πόλεων καταφυγίου μαθαίνουμε την άποψη του Ιεχωβά για την αμαρτία,  τους αμαρτωλούς και τη μετάνοια. Αλλά πρώτα ας πάρουμε μια γενική εικόνα του σκοπού και της λειτουργίας αυτών των πόλεων.

3. Πώς χειρίζονταν οι Ισραηλίτες τις υποθέσεις εκούσιας ανθρωποκτονίας;

³ Ο Ιεχωβά θεωρούσε κάθε υπόθεση αιματοχυσίας στον αρχαίο Ισραήλ πολύ σοβαρή. Οι εκούσιοι ανθρωποκτόνοι έπρεπε να θανατώνονται από τον πλησιέστερο άρρενα συγγενή του θύματος, ο οποίος αποκαλούνταν «εκδικητής του αίματος». (Αριθ. 35:19) Με αυτή την πράξη γινόταν εξιλέωση για το αθώο ανθρώπινο αίμα που είχε χυθεί. Η γρήγορη εκτέλεση προστάτευε την Υποσχεμένη Γη ώστε να μη μολυνθεί, καθώς ο Ιεχωβά είχε δώσει την εξής εντολή: «Δεν πρέπει να μιαίνετε τη γη στην οποία βρίσκεστε· επειδή [η έκχυση του ανθρώπινου αίματος] είναι που μιαίνει τη γη».​—Αριθ. 35:33, 34.

4. Πώς χειρίζονταν τις υποθέσεις ακούσιας αιματοχυσίας στον Ισραήλ;

⁴ Πώς όμως χειρίζονταν οι Ισραηλίτες τις υποθέσεις ακούσιας αιματοχυσίας; Μολονότι η πράξη του ακούσιου ανθρωποκτόνου ήταν ατύχημα, αυτός δεν έπαυε να είναι ένοχος έκχυσης αθώου αίματος. (Γέν. 9:5) Εντούτοις, ως εκδήλωση ελέους, του επιτρεπόταν να πάει σε μια από τις έξι πόλεις καταφυγίου για να γλιτώσει από τον εκδικητή του αίματος. Εκεί μπορούσε να βρει προστασία. Ο ακούσιος ανθρωποκτόνος έπρεπε να παραμείνει στην πόλη του καταφυγίου μέχρι τον θάνατο του αρχιερέα.​—Αριθ. 35:15, 28.

5. Πώς μας βοηθάει η διευθέτηση των πόλεων καταφυγίου να καταλάβουμε καλύτερα τον Ιεχωβά;

⁵ Δεν ήταν ιδέα κάποιου ανθρώπου να οριστούν οι συγκεκριμένες τοποθεσίες ως πόλεις καταφυγίου. Ο ίδιος ο Ιεχωβά πρόσταξε τον Ιησού του Ναυή: «Μίλησε στους γιους του Ισραήλ, λέγοντας: “Δώστε τις πόλεις του καταφυγίου”». Αυτές οι πόλεις “ορίστηκαν ως ιερές”. (Ιησ. Ναυή 20:1, 2, 7, 8) Εφόσον ο ίδιος ο Ιεχωβά διέταξε να διαχωριστούν αυτές οι πόλεις για ειδική χρήση, ίσως αναρωτηθούμε: Πώς μας δίνει αυτή η διευθέτηση σαφέστερη εικόνα για το έλεος του Ιεχωβά; Και τι μας διδάσκει για το πώς να καταφεύγουμε σε αυτόν σήμερα;

6, 7. (α) Περιγράψτε τον ρόλο των πρεσβυτέρων στην κρίση ενός ακούσιου ανθρωποκτόνου. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Γιατί ήταν σοφό να πλησιάσει ο φυγάς τους πρεσβυτέρους;

⁶ Ο φυγάς που είχε σκοτώσει κατά λάθος κάποιον έπρεπε αρχικά να «παρουσιάσει την υπόθεσή του στους πρεσβυτέρους» στην πύλη της πόλης καταφυγίου όπου είχε πάει. Εκεί έπρεπε να τον δεχτούν φιλόξενα. (Ιησ. Ναυή 20:4, ΜΝΚ [στην αγγλική]) Κάποια στιγμή αργότερα, τον έστελναν πίσω στους πρεσβυτέρους της πόλης όπου είχε γίνει η ανθρωποκτονία, και εκείνοι οι πρεσβύτεροι έκριναν την υπόθεση. (Διαβάστε Αριθμοί 35:24, 25) Μόνο αφού εκείνοι αποφαίνονταν ότι επρόκειτο για ατύχημα μπορούσε ο φυγάς να επιστρέψει στην πόλη του καταφυγίου.

⁷ Γιατί εμπλέκονταν οι πρεσβύτεροι; Όφειλαν να διατηρήσουν την εκκλησία του Ισραήλ καθαρή και να βοηθήσουν τον ακούσιο ανθρωποκτόνο να ωφεληθεί από το έλεος του Ιεχωβά. Κάποιος Βιβλικός σχολιαστής έγραψε ότι, αν ο φυγάς αμελούσε να πλησιάσει τους πρεσβυτέρους, «κινδύνευε η ζωή του». Και πρόσθεσε: «Το αίμα του ήταν στο δικό του κεφάλι, επειδή δεν αξιοποίησε τη δικλίδα ασφαλείας που του είχε προμηθεύσει ο Θεός». Υπήρχε διαθέσιμη βοήθεια για τον ακούσιο ανθρωποκτόνο, αλλά και εκείνος όφειλε να την αναζητήσει και να τη δεχτεί. Αν δεν κατέφευγε σε μία από τις πόλεις που είχε ορίσει ο Ιεχωβά, ο πλησιέστερος συγγενής του νεκρού είχε το δικαίωμα να τον θανατώσει.

8, 9. Γιατί πρέπει να πλησιάσει τους πρεσβυτέρους για βοήθεια ο Χριστιανός που είναι ένοχος σοβαρής αμαρτίας;

⁸ Σήμερα, ο Χριστιανός που είναι ένοχος σοβαρής αμαρτίας χρειάζεται να ζητήσει τη βοήθεια των πρεσβυτέρων για να ανανήψει. Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό; Πρώτον,  η διευθέτηση που προβλέπει να χειρίζονται οι πρεσβύτεροι τις υποθέσεις σοβαρής αμαρτίας προέρχεται από τον Ιεχωβά και περιγράφεται στον Λόγο του. (Ιακ. 5:14-16) Δεύτερον, αυτή η διευθέτηση ενισχύει τους μετανοημένους παραβάτες ώστε να παραμείνουν στη φροντίδα του Θεού και να μην κάνουν την αμαρτία συνήθειά τους. (Γαλ. 6:1· Εβρ. 12:11) Τρίτον, οι πρεσβύτεροι έχουν διοριστεί και εκπαιδευτεί να καθησυχάζουν τους μετανοημένους αμαρτωλούς, καταπραΰνοντας τον πόνο και τις ενοχές τους. Ο Ιεχωβά αποκαλεί αυτούς τους πρεσβυτέρους «καταφύγιο από τον άνεμο». (Ησ. 32:1, 2) Δεν συμφωνείτε ότι αυτή η διευθέτηση αποτελεί εκδήλωση του ελέους του Θεού;

⁹ Πολλοί υπηρέτες του Θεού έχουν διαπιστώσει προσωπικά πόση ανακούφιση νιώθει κάποιος όταν ζητήσει και λάβει βοήθεια από τους πρεσβυτέρους. Για παράδειγμα, ένας αδελφός, ο Ντάνιελ, διέπραξε μια σοβαρή αμαρτία, αλλά επί μήνες δίσταζε να πλησιάσει τους πρεσβυτέρους. «Αφού είχε περάσει τόσος καιρός», παραδέχεται, «πίστευα ότι οι πρεσβύτεροι δεν μπορούσαν πια να κάνουν τίποτα για εμένα. Ταυτόχρονα όμως, ζούσα διαρκώς με τον φόβο ότι θα βρεθώ αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών μου. Και όταν προσευχόμουν στον Ιεχωβά, ένιωθα ότι προτού πω οτιδήποτε άλλο έπρεπε να ζητήσω συγνώμη για όσα είχα κάνει». Εν τέλει, ο Ντάνιελ ζήτησε τη βοήθεια των πρεσβυτέρων. Αναλογιζόμενος το παρελθόν, λέει: «Εννοείται ότι με έπιανε πανικός στη σκέψη ότι έπρεπε να τους πλησιάσω. Όταν όμως τελικά το έκανα, ήταν λες και κάποιος σήκωσε από τους ώμους μου ένα τεράστιο βάρος. Τώρα νιώθω ότι μπορώ να πλησιάζω τον Ιεχωβά ανεμπόδιστα». Ο Ντάνιελ έχει πλέον καθαρή συνείδηση, και πρόσφατα διορίστηκε διακονικός υπηρέτης.

10. Προκειμένου να του δειχτεί έλεος, ποια αποφασιστική δράση έπρεπε να αναλάβει ο ακούσιος ανθρωποκτόνος;

¹⁰ Ο ακούσιος ανθρωποκτόνος έπρεπε να αναλάβει δράση για να του δειχτεί έλεος. Όφειλε να καταφύγει στην πλησιέστερη πόλη καταφυγίου. (Διαβάστε Ιησούς του Ναυή 20:4) Δεν μπορούμε να τον φανταστούμε να αδιαφορεί. Έπρεπε να φτάσει το συντομότερο σε εκείνη την πόλη και να παραμείνει εκεί,  γιατί από αυτό εξαρτόταν η ζωή του! Κάτι τέτοιο συνεπαγόταν θυσίες. Έπρεπε να εγκαταλείψει τη δουλειά του, την άνεση του σπιτιού του και την ελευθερία να μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο​—μέχρι τον θάνατο του αρχιερέα. * (Αριθ. 35:25) Αλλά αυτή η αναστάτωση άξιζε τον κόπο. Αν ο φυγάς έφευγε από την πόλη, θα έδειχνε ότι ήταν παγερά αδιάφορος για το αίμα που είχε χύσει, ενώ θα κινδύνευε και η ίδια του η ζωή.

11. Με ποιες ενέργειες δείχνει ένας μετανοημένος Χριστιανός ότι δεν θεωρεί δεδομένο το έλεος του Θεού;

¹¹ Παρόμοια και σήμερα, οι μετανοημένοι παραβάτες οφείλουν να αναλάβουν δράση για να ωφεληθούν από το έλεος του Θεού. Πρέπει να εγκαταλείπουμε εντελώς την αμαρτωλή πορεία, αποφεύγοντας όχι μόνο τη σοβαρή αμαρτία αλλά και τις λιγότερο σοβαρές που συχνά οδηγούν σε χονδροειδή αδικοπραγία. Υπό θεϊκή έμπνευση, ο απόστολος Παύλος περιέγραψε ως εξής τις ενέργειες των μετανοημένων Χριστιανών στην Κόρινθο: «Το ότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, πόσο μεγάλη θέρμη παρήγαγε σε εσάς, ναι, απαλλαγή για τον εαυτό σας, ναι, αγανάκτηση, ναι, φόβο, ναι, λαχτάρα, ναι, ζήλο, ναι, διόρθωση της αδικίας!» (2 Κορ. 7:10, 11) Αν προσπαθούμε ένθερμα να εγκαταλείψουμε μια αμαρτωλή πορεία, δείχνουμε στον Ιεχωβά ότι δεν εφησυχάζουμε, ότι δεν θεωρούμε δεδομένο το έλεός του.

12. Τι ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει ένας Χριστιανός προκειμένου να συνεχίσει να λαβαίνει το θεϊκό έλεος;

¹² Τι ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει ένας Χριστιανός προκειμένου να συνεχίσει να λαβαίνει το θεϊκό έλεος; Πρέπει να είναι προετοιμασμένος να εγκαταλείψει ακόμα και κάτι που αγαπάει πολύ αν εξαιτίας του κινδυνεύει να πέσει στην αμαρτία. (Ματθ. 18:8, 9) Αν ορισμένοι φίλοι σας σάς επηρεάζουν ώστε να κάνετε πράγματα που δυσαρεστούν τον Ιεχωβά, θα διακόψετε τη συναναστροφή μαζί τους; Αν δυσκολεύεστε να κάνετε μετριοπαθή χρήση οινοπνευματωδών ποτών, είστε διατεθειμένοι να αποφεύγετε καταστάσεις που ίσως σας βάλουν στον πειρασμό να πιείτε υπερβολικά; Αν δίνετε μάχη με σεξουαλικά ανήθικες επιθυμίες, αποφεύγετε οποιεσδήποτε ταινίες, ιστοσελίδες ή δραστηριότητες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ακάθαρτες σκέψεις; Να θυμάστε ότι οποιαδήποτε θυσία κάνουμε για να κρατήσουμε την ακεραιότητά μας στον Ιεχωβά αξίζει τον κόπο. Τίποτα δεν πονάει περισσότερο από το να νιώθουμε ότι εκείνος μας έχει εγκαταλείψει. Αλλά και τίποτα δεν φέρνει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να νιώθουμε την «αιώνια όσια αγάπη» του.​—Ησ. 54:7, 8, ΜΝΚ (στην αγγλική).

13. Εξηγήστε γιατί ο φυγάς μπορούσε να νιώθει ασφαλής και ευτυχισμένος στην πόλη του καταφυγίου.

¹³ Από τη στιγμή που ο φυγάς βρισκόταν μέσα στην πόλη του καταφυγίου, ήταν ασφαλής. Αναφορικά με εκείνες τις πόλεις, ο Ιεχωβά είπε: «Θα είναι για εσάς καταφύγιο». (Ιησ. Ναυή 20:2, 3) Ο Ιεχωβά δεν απαιτούσε να κριθεί εκ νέου ο ανθρωποκτόνος για την ίδια υπόθεση, ούτε επιτρεπόταν στον εκδικητή του αίματος να μπει στην πόλη και να τον θανατώσει. Επομένως, ο φυγάς δεν χρειαζόταν να φοβάται για αντίποινα. Ενόσω βρισκόταν στην πόλη, ήταν ασφαλής υπό την προστασία του Ιεχωβά. Δεν επρόκειτο για φυλακή καταφυγίου. Η πόλη τού πρόσφερε την ευκαιρία να εργάζεται, να βοηθάει τους άλλους και να υπηρετεί τον Ιεχωβά με ειρήνη. Ναι, ήταν εφικτό να έχει μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή!

14. Ποια πεποίθηση μπορεί να έχει ένας μετανοημένος Χριστιανός;

¹⁴ Μερικοί από τον λαό του Θεού που διέπραξαν κάποια σοβαρή αμαρτία αλλά μετανόησαν νιώθουν «φυλακισμένοι» στις ενοχές τους, έχοντας μάλιστα την αίσθηση ότι ο Ιεχωβά θα τους θεωρεί για πάντα μιασμένους από χονδροειδή αδικοπραγία. Αν νιώθετε και  εσείς έτσι, σας παρακαλούμε να είστε βέβαιοι για το εξής: Όταν ο Ιεχωβά συγχωρεί, μπορείτε να νιώθετε ασφαλείς στο έλεός του! Ο Ντάνιελ διαπίστωσε πόσο αληθινό είναι αυτό. Αφού απέκτησε και πάλι καθαρή συνείδηση χάρη στη διόρθωση και στη βοήθεια των πρεσβυτέρων, είπε: «Μπόρεσα να αναπνεύσω ξανά. Μετά τους κατάλληλους χειρισμούς που έγιναν, δεν υπήρχε πια λόγος να βασανίζομαι από ενοχές. Άπαξ και η αμαρτία σβηστεί, έχει σβηστεί. Ο Ιεχωβά κάνει αυτό που είπε: Παίρνει τα βάρη σου και τα βάζει μακριά σου. Δεν θα τα ξαναδείς ποτέ». Από τη στιγμή που ο φυγάς βρισκόταν μέσα στην πόλη του καταφυγίου, δεν χρειαζόταν να ζει διαρκώς με τον φόβο ότι θα τον βρει ο εκδικητής του αίματος. Παρόμοια, από τη στιγμή που ο Ιεχωβά έχει συγχωρήσει κάποια αμαρτία μας, δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ότι ψάχνει λόγο να την επαναφέρει στο προσκήνιο ή να μας κρίνει για αυτήν.​—Διαβάστε Ψαλμός 103:8-12.

15, 16. Πώς μπορεί ο ρόλος του Ιησού ως Λυτρωτή και Αρχιερέα να ενισχύσει την πεποίθησή σας στο έλεος του Θεού;

¹⁵ Στην πραγματικότητα, εμείς έχουμε ακόμα περισσότερους λόγους από τους Ισραηλίτες να είμαστε πεπεισμένοι για το έλεος του Ιεχωβά. Αφού ο Παύλος εξέφρασε πόσο ταλαίπωρος ένιωθε που δεν κατάφερνε να υπακούει τέλεια στον Ιεχωβά, αναφώνησε: «Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας!» (Ρωμ. 7:25) Ναι, παρά την πάλη του με την αμαρτία και την παλιά του αδικοπραγία​—για την οποία είχε μετανοήσει—​ο Παύλος ήταν πεπεισμένος για τη συγχώρηση του Θεού μέσω του Ιησού. Ως Λυτρωτής μας, ο Ιησούς καθαρίζει τη συνείδησή μας και μας δίνει εσωτερική ειρήνη. (Εβρ. 9:13, 14) Ως Αρχιερέας μας, «μπορεί και να σώζει πλήρως εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό μέσω αυτού, επειδή είναι πάντοτε ζωντανός για να συνηγορεί υπέρ εκείνων». (Εβρ. 7:24, 25) Αν ο ρόλος του αρχιερέα διαβεβαίωνε τους Ισραηλίτες ότι οι αμαρτίες τους θα συγχωρούνταν, πόσο περισσότερο πρέπει να μας διαβεβαιώνουν οι υπηρεσίες του δικού μας Αρχιερέα, του Ιησού, ότι “θα λάβουμε έλεος και θα βρούμε παρ’ αξία καλοσύνη για βοήθεια στον κατάλληλο καιρό”!​—Εβρ. 4:15, 16.

¹⁶ Για να καταφεύγετε λοιπόν στον Ιεχωβά, να ασκείτε πίστη στη θυσία του Ιησού. Δεν αρκεί να αναγνωρίζετε την αξία που έχει το λύτρο καθώς ωφελεί αμέτρητους ανθρώπους. Απεναντίας, να πιστεύετε ότι το λύτρο εφαρμόζεται σε εσάς. (Γαλ. 2:20, 21) Να πιστεύετε ότι το λύτρο αποτελεί τη βάση για τη συγχώρηση των δικών σας αμαρτιών. Να πιστεύετε ότι το λύτρο προσφέρει σε εσάς την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Η θυσία του Ιησού είναι δώρο του Ιεχωβά για εσάς.

17. Γιατί θέλετε να καταφεύγετε στον Ιεχωβά;

¹⁷ Οι πόλεις καταφυγίου αντανακλούν το έλεος του Ιεχωβά. Μέσω αυτής της διευθέτησης, ο Θεός, όχι μόνο τόνιζε την ιερότητα της ζωής, αλλά επίσης έδειχνε παραστατικά πώς μας βοηθούν οι πρεσβύτεροι, τι περιλαμβάνει η αληθινή μετάνοια και γιατί μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για τη συγχώρησή του. Καταφεύγετε εσείς στον Ιεχωβά; Δεν υπάρχει ασφαλέστερο μέρος! (Ψαλμ. 91:1, 2) Στο επόμενο άρθρο, θα δούμε πώς οι πόλεις καταφυγίου μπορούν να μας βοηθήσουν να μιμούμαστε το υπέρτατο παράδειγμα δικαιοσύνης και ελέους του Ιεχωβά.