ΟΤΑΝ θέλετε να μάθετε τι ώρα είναι, τι κάνετε; Πιθανότατα ρίχνετε μια ματιά στο ρολόι σας. Αν ένας φίλος σας σάς ρωτούσε τι ώρα είναι, πώς θα απαντούσατε; Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να λέμε την ώρα. Δηλαδή;

Ας υποθέσουμε ότι είναι μία ώρα και 30 λεπτά μετά τις δώδεκα το μεσημέρι. Θα μπορούσατε λοιπόν να απαντήσετε ότι είναι 1:30. Ανάλογα με το πού ζείτε και τι συνηθίζεται εκεί, θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι 13:30, με βάση το 24ωρο ρολόι. Μάλιστα, σε κάποια μέρη θα έλεγαν ότι η ώρα είναι «δύο παρά μισή», εννοώντας 30 λεπτά πριν από τις δύο.

Ως αναγνώστης της Γραφής, ίσως αναρωτιέστε πώς έλεγαν την ώρα στους Βιβλικούς χρόνους. Δεν υπήρχε μόνο ένας τρόπος. Το εβραϊκό τμήμα της Γραφής χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «το πρωί», «το μεσημέρι» και «την ώρα που βράδιαζε». (Γέν. 8:11· 19:27· 43:16· 1 Βασ. 18:26) Ωστόσο, σε κάποιες περιπτώσεις η ώρα αναφερόταν με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Στους Βιβλικούς χρόνους, συνηθιζόταν να χρησιμοποιούν φρουρούς. Αυτοί ήταν ιδιαίτερα απαραίτητοι τη νύχτα. Αιώνες πριν από τη γέννηση του Ιησού, οι Ισραηλίτες διαιρούσαν τη νύχτα σε τρεις περιόδους που αποκαλούνταν σκοπιές. (Ψαλμ. 63:6) Το εδάφιο Κριτές 7:19 αναφέρει “τη μεσαία νυχτερινή σκοπιά”. Την εποχή του Ιησού, οι Ιουδαίοι είχαν υιοθετήσει το ελληνορωμαϊκό σύστημα σύμφωνα με το οποίο η νύχτα διαιρούνταν σε τέσσερις σκοπιές.

Τα Ευαγγέλια μνημονεύουν αυτές τις σκοπιές αρκετές φορές. Για παράδειγμα, «στη διάρκεια της τέταρτης σκοπιάς της νύχτας» ο Ιησούς περπάτησε πάνω στο νερό και πήγε στο πλοιάριο όπου επέβαιναν οι μαθητές του. (Ματθ. 14:25) Σε κάποια περίπτωση, ο Ιησούς έφερε το εξής παράδειγμα: «Αν ο οικοδεσπότης γνώριζε στη διάρκεια ποιας σκοπιάς θα ερχόταν ο κλέφτης, θα έμενε άγρυπνος και δεν θα άφηνε να γίνει διάρρηξη στο σπίτι του».​—Ματθ. 24:43, υποσ.

Ο Ιησούς αναφέρθηκε και στις τέσσερις σκοπιές όταν είπε στους μαθητές του: «Συνεπώς, να είστε σε εγρήγορση, γιατί δεν γνωρίζετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού, είτε προς το τέλος της ημέρας είτε τα μεσάνυχτα είτε πριν από τα χαράματα είτε νωρίς το πρωί». (Μάρκ. 13:35· υποσ.) Η πρώτη από αυτές τις σκοπιές, «προς το τέλος της ημέρας», διαρκούσε από τη δύση του ήλιου ως τις εννιά το βράδυ. Η δεύτερη σκοπιά, «τα μεσάνυχτα», διαρκούσε περίπου από τις εννιά το βράδυ ως τα μεσάνυχτα. Η τρίτη σκοπιά, στην οποία αναφέρονται οι εκφράσεις «πριν από τα χαράματα» και «όταν λαλεί ο πετεινός», διαρκούσε από τα μεσάνυχτα ως τις τρεις το πρωί. Ίσως στη διάρκεια αυτής της σκοπιάς να λάλησε ο πετεινός τη νύχτα που συνέλαβαν τον Ιησού. (Μάρκ. 14:72) Η τέταρτη σκοπιά της νύχτας, «νωρίς το πρωί», διαρκούσε περίπου από τις τρεις το πρωί ως την ανατολή.

Συνεπώς, παρότι οι άνθρωποι στους Βιβλικούς χρόνους δεν διέθεταν τα σημερινά ρολόγια, είχαν ένα σύστημα για να λένε την ώρα, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα.