Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Οι Πυραμίδες του Μεξικού

Οι Πυραμίδες του Μεξικού

Οι Πυραμίδες του Μεξικού

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν για τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Αλλά και στην Αμερική, οι αρχαιολόγοι έχουν βρει πολλά πυραμιδοειδή κτίσματα, κυρίως στο Μεξικό. Όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου, έτσι και του Μεξικού είναι ηλικίας πολλών αιώνων και τις καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου.

Οι πυραμίδες της Αιγύπτου είναι ταφικά μνημεία καλυμμένα με έναν τεράστιο συμμετρικό σωρό από πέτρες. Εσωτερικοί διάδρομοι οδηγούν στον τάφο, το σημαντικότερο μέρος της πυραμίδας. Ωστόσο, οι πυραμίδες του Μεξικού είναι μεγάλοι σωροί από χώμα με έναν ναό στην κορυφή και μια εξωτερική σκάλα που παρέχει πρόσβαση στο πάνω μέρος. Με λίγες εξαιρέσεις, οι πυραμίδες που βρέθηκαν στην Αμερική δεν ήταν ταφικά μνημεία.

Τεοτιχουακάν​—«Η Πόλη των Θεών»

Μια από τις πιο σημαντικές τοποθεσίες με πυραμίδες στο Μεξικό είναι το Τεοτιχουακάν. Βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πόλης του Μεξικού και εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο για τους ανθρωπολόγους και τους αρχαιολόγους. Αυτή η αρχαία μητρόπολη εγκαταλείφθηκε από τους κατασκευαστές της 500 και πλέον έτη προτού εμφανιστεί ο πολιτισμός των Αζτέκων. Το όνομα Τεοτιχουακάν, στη γλώσσα νάχουατλ, σημαίνει «Η Πόλη των Θεών» ή «Εκεί Όπου οι Άνθρωποι Γίνονται Θεοί». Πιστεύεται ότι οι Αζτέκοι έδωσαν αυτό το όνομα στην πόλη όταν την επισκέφτηκαν.

Ένας από τους συντάκτες του περιοδικού Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (National Geographic), ο Τζορτζ Στιούαρτ, εξηγεί ότι «το Τεοτιχουακάν ήταν το πρώτο πραγματικό αστικό κέντρο στο Δυτικό Ημισφαίριο . . . Άρχισε να αναπτύσσεται κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους, επέζησε περίπου εφτά αιώνες και ύστερα πέρασε στη σφαίρα του θρύλου. Στο απόγειο της ακμής του, γύρω στο 500 μ.Χ., υπολογίζεται ότι είχε 125.000 με 200.000 κατοίκους».

Σχεδόν στο κέντρο της πόλης βρίσκεται η μεγάλη Πυραμίδα του Ήλιου. Η βάση της έχει διαστάσεις 220 επί 225 μέτρα, και τα πέντε κλιμακωτά της επίπεδα έχουν σήμερα συνολικό ύψος 63 μέτρα. Για να φτάσει κάποιος στην κορυφή της πυραμίδας πρέπει να ανεβεί πάνω από 240 βαθμίδες. Στα βόρεια της αρχαίας πόλης βρίσκεται η Πυραμίδα της Σελήνης, με ύψος 40 μέτρα. Κάποτε υπήρχαν ναοί στην κορυφή αυτών των δύο κύριων πυραμίδων.

Τις πρόσφατες δεκαετίες έχουμε μάθει πολλά για αυτές τις πυραμίδες. Ωστόσο, όπως το θέτει ο Στιούαρτ, «ακόμα δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για την καταγωγή των κατοίκων, τη γλώσσα που μιλούσαν, το πώς ήταν οργανωμένη η κοινωνία τους και την αιτία που οδήγησε τον πολιτισμό τους σε παρακμή».

Άλλες Τοποθεσίες με Πυραμίδες

Ακριβώς στην καρδιά της Πόλης του Μεξικού, μπορεί κανείς να επισκεφτεί το Μεγάλο Ναό των Αζτέκων. Παρ’ όλο που δεν θα δει κάποια πυραμίδα, μπορεί να διακρίνει τα ερείπια ενός πυραμιδοειδούς κτίσματος που ήταν η βάση του Μεγάλου Ναού. Εκεί οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως δύο βωμούς όπου γίνονταν ανθρωποθυσίες.

Το Τσιτσέν Ιτζά είναι μια από τις πιο τουριστικές τοποθεσίες με πυραμίδες στο Μεξικό. Υπάρχουν πολλά αρχαία ερείπια στην περιοχή των Μάγια, αλλά τα συγκεκριμένα είναι τα πιο προσιτά διότι βρίσκονται κοντά στην πόλη Μέριδα του Γιουκατάν. Παρ’ όλο που είναι χτισμένα στο έδαφος των Μάγια, αυτά τα οικοδομήματα υποδεικνύουν ότι οι Τολτέκοι ασκούσαν κάποτε επιρροή στις εν λόγω περιοχές. Μερικά κτίσματα φανερώνουν τις προχωρημένες γνώσεις μαθηματικών και αστρονομίας που είχαν οι κατασκευαστές τους.

Στο Παλένκε θα βρει κάποιος ένα εντυπωσιακό οικοδομικό συγκρότημα των Μάγια το οποίο περιβάλλεται από τη ζούγκλα της επαρχίας Τσιάπας. Ανάμεσα στις πολλές πυραμίδες και τα κτίσματα, υπάρχει το Ανάκτορο και ο Ναός των Επιγραφών. Ο Ναός των Επιγραφών «είναι από τους πιο φημισμένους ναούς στη Μεσοαμερική επειδή δεν αποτέλεσε μόνο τη βάση για έναν ναό σαν όλους τους άλλους, αλλά ήταν επίσης ένα ταφικό μνημείο», εξηγεί το βιβλίο Οι Μάγια​—3.000 Χρόνια Πολιτισμού (The Mayas​—3000 Years of Civilization). «Στο εσωτερικό του υπάρχει μια θολωτή σκάλα που οδηγεί προς τα κάτω στον πιο μεγαλοπρεπή ταφικό θάλαμο που βρέθηκε ποτέ στην περιοχή των Μάγια». Ο τάφος χτίστηκε για έναν κυβερνήτη που έζησε τον έβδομο αιώνα​—τον Πακάλ, ή αλλιώς Γουκσόκ Εϊάου.

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις πυραμίδες του Μεξικού. Διάφορα άλλα ερείπια και πυραμίδες βρίσκονται σε πολλά μέρη της χώρας. Τεράστιες πυραμίδες υπάρχουν επίσης στη Γουατεμάλα και στην Ονδούρα. Όλα αυτά τα αρχαία κτίσματα δείχνουν ότι οι κάτοικοι της Μεσοαμερικής ήθελαν να χτίζουν τους χώρους λατρείας τους σε υψώματα. Ο Βάλτερ Κρίκεμπεργκ, συγγραφέας του βιβλίου Οι Αρχαίοι Μεξικανικοί Πολιτισμοί (Las Antiguas Culturas Mexicanas), έγραψε: «Η συνήθεια να χτίζονται ναοί σε μια βαθμιδωτή βάση ανάγεται στην αρχαία λατρεία των υψηλών τόπων». Και προσθέτει: «Ενώ εμείς θεωρούμε ότι ο ουρανός είναι σαν “θόλος”, για άλλους ανθρώπους αντιπροσώπευε ένα βουνό όπου ο ήλιος ανέβαινε το πρωί και κατέβαινε το βράδυ. Συνεπώς οι πλαγιές του είναι βαθμιδωτές όπως οι πλευρές ενός τεράστιου κτιρίου. Γι’ αυτό, το “τεχνητό βουνό” . . . μεταμορφωνόταν σε βαθμιδωτή πυραμίδα και, όπως συμπεραίνουμε από θρύλους και έθιμα, μετατρεπόταν σε σύμβολο του ουρανού για πολλούς λαούς της Μεσοαμερικής».

Αυτή η αντίληψη μπορεί να υπενθυμίσει στους μελετητές της Αγίας Γραφής τη Γραφική αφήγηση για τον Πύργο της Βαβέλ, ο οποίος βρισκόταν σε μια πόλη που αργότερα έγινε γνωστή ως Βαβυλώνα. Το εδάφιο Γένεση 11:4 λέει για τους οικοδόμους του πύργου: «Είπαν λοιπόν: “Εμπρός! Ας χτίσουμε μια πόλη, καθώς και έναν πύργο με την κορυφή του στους ουρανούς, και ας κάνουμε ξακουστό όνομα για τον εαυτό μας”». Κοντά στα ερείπια της Βαβυλώνας, οι αρχαιολόγοι βρήκαν πυραμιδοειδή κτίσματα γνωστά ως ζιγκουράτ.

Η θρησκεία που ξεκίνησε από τη Βαβυλώνα εξαπλώθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου, φτάνοντας πιθανώς στην περιοχή που έγινε αργότερα γνωστή ως Μεξικό. Δεν θα ήταν παράξενο αν τα ζιγκουράτ της Βαβυλώνας καθώς και η λατρεία που ασκούνταν εκεί ήταν το πρότυπο για τις μυστηριώδεις και εντυπωσιακές πυραμίδες του Μεξικού.

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Τεοτιχουακάν

[Ευχαριστίες]

CNCA.-INAH.-MEX Reproducción Autorizada por el Instituto Nacional de Antropología e Historia

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Παλένκε