Ένα Μωρό Μεγαλώνει στην Άγρια Φύση

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ

ΣΤΙΣ απέραντες, χλοερές πεδιάδες της Αφρικής, γεννιέται ένα μωρό. Με το πρώτο φως της ημέρας, πέφτει στο έδαφος με έναν γδούπο. Η μητέρα του σκύβει και ανασηκώνει απαλά το υγρό και γυαλιστερό νεογέννητό της στα ασταθή του πόδια. Άλλες μητέρες και αδελφές σπεύδουν για να δουν από κοντά, να αγγίξουν και να μυρίσουν το μικροσκοπικό μωρό. To ελεφαντάκι που έχει βάρος μόνο 120 κιλά και ύψος μικρότερο από ενενήντα εκατοστά, προκαλεί τον ενθουσιασμό ανάμεσα στα άλλα μέλη του κοπαδιού.

Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην αμερικανική ήπειρο, μια μικροσκοπική φωλιά σε μέγεθος δαχτυλήθρας είναι κολλημένη στο κλαδί ενός δέντρου. Εκεί ένα ζευγάρι κολιβρίων του είδους καλύπτη η ελένειος, τα οποία δεν είναι μεγαλύτερα από φτερωτά έντομα, φροντίζουν δύο μικρά πουλάκια. Πετώντας με καταπληκτικές ταχύτητες, αυτά τα ζωηρόχρωμα πουλιά είναι θαρραλέοι γονείς, και έτσι αν κάποια μεγάλα ζώα, ακόμη και άνθρωποι, πλησιάσουν τα μικροσκοπικά τους παιδιά, θα προσπαθήσουν να τους απωθήσουν.

Τα μωρά των ζώων μάς γοητεύουν όλους. Τα παιδιά συναρπάζονται όταν γεννιούνται κουταβάκια. Ποιος δεν διασκεδάζει με τα παιχνιδιάρικα καμώματα που κάνει ένα γατάκι, με τη χαριτωμένη μορφή ενός μικρού πιθήκου που είναι γαντζωμένος στο τρίχωμα της μητέρας του ή με το μικρό της κουκουβάγιας που παρατηρεί με τα ορθάνοιχτα μάτια του μέσα από την ασφάλεια της φωλιάς του;

Τα μωρά των ζώων δεν είναι πάντα τόσο αδύναμα όσο τα μωρά των ανθρώπων. Κάποια γεννιούνται με την ικανότητα να τρέξουν αμέσως μόλις ακουμπήσουν στο έδαφος τα λεπτά τους πόδια. Άλλα αφήνονται εντελώς μόνα τους να φροντίσουν για την προστασία και την επιβίωσή τους. Ωστόσο, η επιβίωση πολλών νεαρών ζώων και εντόμων εξαρτάται από την περιποίηση, την προστασία, το τάισμα, την εκπαίδευση και τη φροντίδα που  παρέχουν οι γονείς, ως αποτέλεσμα του στενού δεσμού ο οποίος υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς και στα μικρά τους.

Αναπάντεχοι Προμηθευτές

Τα περισσότερα έντομα, ψάρια, αμφίβια και ερπετά δεν ενδιαφέρονται πολύ για την ευημερία των μικρών τους. Υπάρχουν, ωστόσο, μερικές αξιοπρόσεκτες εξαιρέσεις. Ένας πολύ αναπάντεχος προμηθευτής είναι ο φοβερός κροκόδειλος του Νείλου. Αυτό το ψυχρόαιμο ερπετό παρέχει αρκετά αξιόλογη γονική φροντίδα. Αφού εναποθέσουν τα αβγά τους μέσα στη ζεστή άμμο, οι γονείς μένουν κοντά τους για να προστατέψουν τα μελλοντικά παιδιά τους. Όταν τα κροκοδειλάκια είναι έτοιμα να εκκολαφθούν, αρχίζουν να γρυλίζουν, ειδοποιώντας τη μητέρα να ξεσκεπάσει τα αβγά. Αργότερα, εκείνη, χρησιμοποιώντας τα δυνατά σαγόνια της, παίρνει απαλά τα νεογνά της και τα πηγαίνει στην άκρη του νερού για να καθαρίσει την άμμο από πάνω τους. Έχει παρατηρηθεί ότι και ο πατέρας κροκόδειλος οδηγεί τα νεογνά στο νερό για να τα καθαρίσει. Για μερικές ημέρες, τα μικρά μένουν κοντά στη μητέρα τους μέσα στο νερό και την ακολουθούν όπως κάνουν τα παπάκια. Με αυτόν τον τρόπο, επωφελούνται από τη φοβερή δύναμη που έχει για να τα προστατεύει.

Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι και μερικά ψάρια επίσης είναι, όπως θα λέγαμε, καλοί γονείς. Τα περισσότερα τιλάπια, που είναι ψάρια του γλυκού νερού, γεννούν τα αβγά τους και μετά τα κρατούν στο στόμα τους για να είναι ασφαλή. Όταν εκκολαφθούν, τα μικροσκοπικά νεογνά κολυμπούν ελεύθερα, ενώ παραμένουν κοντά στους γονείς τους. Αν πλησιάζει κίνδυνος, ο γονέας ανοίγει το στόμα του διάπλατα επιτρέποντας στα μικρά να τρέξουν μέσα σε αυτό και να κρυφτούν. Όταν περνάει ο κίνδυνος, τα μικρά εμφανίζονται πάλι και συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους.

Τα μυρμήγκια, οι μέλισσες και οι τερμίτες φροντίζουν και προστατεύουν τα μικρά τους επίσης με αξιοσημείωτο τρόπο. Γνωστά ως κοινωνικά έντομα, ζουν σε αποικίες, φτιάχνουν φωλιές για τα αβγά τους και προμηθεύουν τροφή στα μικρά τους. Η μέλισσα είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα ως προς αυτό. Χιλιάδες από αυτές τις πολυάσχολες μέλισσες εργάζονται μαζί φροντίζοντας τα μικρά της κυψέλης. Η ενστικτώδης σοφία τις καθιστά ικανές να χτίζουν, να επισκευάζουν και να καθαρίζουν το κελί, ελέγχοντας ακόμη και τη θερμοκρασία και την υγρασία του.

Γονική Φροντίδα «εν Πτήσει»

Τα περισσότερα πουλιά είναι πολύ καλοί γονείς, επενδύοντας πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια στο να επιλέξουν την τοποθεσία της φωλιάς και να τη χτίσουν, καθώς και να δημιουργήσουν την οικογένειά τους. Παρατηρήθηκε ότι ένας αφοσιωμένος αρσενικός αφρικανικός βούκερος επισκέφτηκε την περιοχή της φωλιάς του περισσότερες από 1.600 φορές, φέρνοντας στη σύντροφό του περίπου 24.000 καρπούς σε όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου η οποία διαρκεί 120 ημέρες!

Το περιπλανώμενο άλμπατρος είναι άλλος ένας αξιόπιστος προμηθευτής. Ο γονέας πετάει κυριολεκτικά  χιλιάδες χιλιόμετρα ψάχνοντας για τροφή ενώ ο πιστός του σύντροφος τον περιμένει υπομονετικά στη φωλιά να επιστρέψει.

Σε ερημικές περιοχές, κάποια πουλιά χρησιμοποιούν μια αποτελεσματική μέθοδο για να σβήσουν τη δίψα των μικρών τους. Πετώντας προς έναν νερόλακκο, βουτάνε τα φτερά του στήθους τους μέσα στο νερό και στη συνέχεια επιστρέφουν στη φωλιά, όπου οι νεοσσοί πίνουν από τα υγρά φτερά τους.

Όταν έχουν να ταΐσουν πολλά στόματα και το φορτίο γίνεται μεγάλο, μερικά είδη πουλιών επιστρατεύουν τη βοήθεια άλλων πουλιών που αναλαμβάνουν ρόλο «μπέιμπι σίτερ» για τα μικρά τους. Αυτοί οι βοηθοί συνήθως είναι «ενήλικοι» απόγονοι των γονέων και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν στο τάισμα και στην προστασία των νεοσσών.

Γονική Προστασία

Η προστασία των νεοσσών είναι επίσης μια εργασία πλήρους απασχόλησης. Οι φτερωτοί γονείς καλύπτουν συχνά τη φωλιά ανοίγοντας διάπλατα τα φτερά τους στη διάρκεια μιας νεροποντής, για να διατηρήσουν τους νεοσσούς τους ζεστούς και στεγνούς. Τα ψαρόνια είναι θαυμάσιοι νοικοκύρηδες. Προκειμένου να προστατέψουν τη φωλιά τους από τις ψείρες και τους ψύλλους, αυτά τα ευρηματικά πουλιά μαζεύουν υλικά από ορισμένα δηλητηριώδη φυτά και τα τοποθετούν μέσα και γύρω από τη φωλιά. Αυτό ενεργεί ως εντομοκτόνο το οποίο σκοτώνει ή απωθεί τα επιβλαβή έντομα.

Η μητέρα μπεκάτσα δείχνει έναν αξιοσημείωτο βαθμό επινοητικότητας για να προστατέψει το νεογνό της. Όταν απειλείται, γραπώνει το μικρό της σταθερά ανάμεσα στα πόδια και στο σώμα της, ανοίγει τα φτερά της και απλώς πετάει μακριά μεταφέροντας το πολύτιμο φορτίο της σε πιο ασφαλή περιοχή. Μερικοί γενναίοι γονείς προσποιούνται με έξυπνο τρόπο ότι είναι τραυματισμένοι για να αποσπάσουν την προσοχή του αρπακτικού και να μην πλησιάσει στα μικρά τους. Φτεροκοπώντας στο έδαφος σαν να είναι τραυματισμένη, η μητέρα θα προσελκύσει το αρπακτικό απομακρύνοντάς το από τη φωλιά, και όταν περάσει ο κίνδυνος θα ολοκληρώσει την παράστασή της πετώντας σε ασφαλές μέρος. Τα πουλιά που χτίζουν τις φωλιές τους στο έδαφος μπορούν να χρησιμοποιούν ηχητικά τρικ για να φοβίζουν τα αρπακτικά. Η κουκουβάγια των λαγουμιών, που απαντάται στη Βόρεια Αμερική, σφυρίζει σαν φίδι όταν απειλείται η φωλιά της. Οι πρώτοι άποικοι πίστευαν ότι οι μικρές κουκουβάγιες κατοικούσαν μαζί με κροταλίες και δεν πλησίαζαν στις φωλιές!

Θηλαστικά με Μητρικό Ένστικτο

Στο ζωικό βασίλειο, τα θηλαστικά είναι εκείνα που παρέχουν την καλύτερη γονική φροντίδα. Οι μητέρες ελεφαντίνες είναι αφοσιωμένες στα μικρά τους, δημιουργώντας έτσι έναν ισχυρό δεσμό ο οποίος μπορεί να διαρκέσει 50 χρόνια. Το μικρό εξαρτάται πολύ από τη μητέρα του. Η μητέρα τού παρέχει σκιά από τον καυτό ήλιο με το τεράστιο σώμα της, το θηλάζει τρυφερά και του επιτρέπει να πλησιάζει τη μικροσκοπική προβοσκίδα του στο στόμα της και να αποσπά κομμάτια βλάστησης για να φάει. Κάνει τακτικά μπάνιο το μωρό της εκτοξεύοντας νερό στην πλάτη του και τρίβοντάς το με την προβοσκίδα της. Η ανατροφή ενός μικρού ελέφαντα είναι οικογενειακή υπόθεση, ενώ και άλλες ελεφαντίνες στο κοπάδι παίζουν σημαντικό ρόλο στο τάισμα, στην εκπαίδευση και στην προστασία των νεαρών ζώων που ανήκουν σε αυτό.

 Ένα άλλο μεγάλο θηλαστικό, ο ιπποπόταμος, μπορεί να γεννήσει το μικρό του μέσα στο νερό. Τα νεογέννητα είναι ικανά να θηλάσουν ενώ είναι πλήρως βυθισμένα στο νερό, να βγουν στην επιφάνεια για να πάρουν αέρα και στη συνέχεια να βυθιστούν πάλι για να συνεχίσουν το θηλασμό. Η μητέρα ιπποπόταμος προστατεύει με πάθος το νεογέννητο μικρό της.

Οι θηλυκοί κερκοπίθηκοι είναι επίσης καλές μητέρες. Αφού γεννήσει, η μητέρα κρατάει προστατευτικά το μωρό της τις πρώτες ώρες, έχοντας περάσει τουλάχιστον το ένα χέρι της γύρω από το λαιμό του ή τους ώμους του. Την πρώτη εβδομάδα, το μωρό μπορεί να παραμένει την περισσότερη ώρα γαντζωμένο ενστικτωδώς στο τρίχωμα της μητέρας του. Η μητέρα μπορεί να αφήνει το μωρό της να πηγαίνει σε άλλα θηλυκά, τα οποία αγγίζουν, περιποιούνται, αγκαλιάζουν και παίζουν με το χαριτωμένο νέο επισκέπτη.

Πράγματι, πολλά πλάσματα είναι «ενστικτωδώς σοφά» και επιδεικνύουν έναν αξιοσημείωτο βαθμό επιδεξιότητας στον τρόπο με τον οποίο φροντίζουν τα μικρά τους. (Παροιμίες 30:24-28) Η ικανότητα που έχουν να αντιλαμβάνονται κάποια ανάγκη ή να εκτιμούν μια κατάσταση και να αντιδρούν σε αυτήν με ευφυή τρόπο δεν θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα τυφλής τύχης. Είναι αποτέλεσμα ευφυούς σχεδίου που προέρχεται από μια ευφυή πηγή​—τον Δημιουργό όλων των πραγμάτων, τον Ιεχωβά Θεό.​—Ψαλμός 104:24.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Μικρές κουκουβάγιες

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Τα τιλάπια κρατούν τα αυγά τους μέσα στο στόμα τους

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση LSU Agricultural Center

[Εικόνες στη σελίδα 16]

Οι κροκόδειλοι μεταφέρουν τα μωρά τους

[Ευχαριστίες]

© Adam Britton, http://crocodilian.com

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Βούκερος

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Άλμπατρος και το μικρό του

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ψαρόνι

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Μπεκάτσα

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Οι μητέρες ιπποπόταμοι προστατεύουν με πάθος τα μικρά τους

[Ευχαριστίες]

© Joe McDonald

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Οι μητέρες μπαμπουίνοι περιποιούνται τα μωρά τους

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Κερκοπίθηκοι

[Ευχαριστίες]

© Joe McDonald